Εγκλήματα ως προστασία: απελάσεις στη γερμανική δικαστική εξουσία

Εγκλήματα ως προστασία: απελάσεις στη γερμανική δικαστική εξουσία

Στη Γερμανία υπάρχουν ανησυχητικές τάσεις που δίνουν την εντύπωση ότι τα σοβαρά εγκλήματα παραμένουν ατιμώρητα και οι δράστες προστατεύονται από την απέλαση. Αυτό οδηγεί σε μια αινιγματική κατάσταση στην οποία σοβαρά εγκλήματα, όπως η δολοφονία, θεωρείται στρατηγική για την αποφυγή της απέλασης. Η περίπτωση του ισλαμικού τρομοκράτη Issa el-H πρόσφατα. προκάλεσε αναταραχή στο Solingen. Ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία τριών ανθρώπων και θα έπρεπε να έχει θεωρητικά απελαθεί στη Βουλγαρία στις αρχές του 2023. Αντ 'αυτού, έπεσε και συνέχισε τις εγκληματικές του δραστηριότητες.

Τα τελευταία χρόνια, πολλές περιπτώσεις έχουν γίνει γνωστές στις οποίες οι ξένοι δράστες θα μπορούσαν να παραμείνουν στη Γερμανία λόγω σοβαρών εγκλημάτων. Ο συριακός άσυλο αναζητητής Mohammed Daleel το 2016 ανάβει μια βόμβα στο Ansbach και τραυμάτισε 15 άτομα, αν και η εφαρμογή του άσυλο είχε ήδη απορριφθεί. Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή του δολοφόνου Χουσεΐν Κ., Ο οποίος βίασε βίαια και δολοφόνησε τη φοιτητή Μαρία Λάντενμπουργκ στο Φράιμπουργκ στο Φράιμπουργκ το 2016.

σοβαρά εγκλήματα ως "προστατευτικός μηχανισμός"

Το πρόβλημα σφίγγεται από το γεγονός ότι τα σοβαρά εγκλήματα στη Γερμανία συχνά λειτουργούν ως ένα είδος προστατευτικού μηχανισμού κατά της απέλασης. Σε περίπτωση δολοφονίας, ο δράστης συνήθως κρατείται και αποκλείεται προσωρινά από τη διαδικασία απέλασης. Αυτό ενισχύει το κίνητρο για τους ανθρώπους που φοβούνται την ονομασία τους, την απελπισία τους ή λόγω της προϊστορίας τους για ακραία μέτρα. Ένα ιδιαίτερα συνοπτικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ibrahim A., ενός παλαιστινίου που σκότωσε δύο άτομα στο τρένο τον Ιανουάριο του 2023, αν και η εφαρμογή του ασύλου είχε απορριφθεί από καιρό.

Στην πολιτική συζήτηση, συχνά συζητείται ότι οι εσωτερικές αρχές του Γερμανού απομακρύνονται από την πραγματική έκταση του προβλήματος στο σκοτάδι. Η βάση δεδομένων για βίαια εγκλήματα ατόμων που είναι υποχρεωμένοι να ταξιδεύουν είναι ανεπαρκής και συχνά δεν είναι διαθέσιμα. Μετά από έρευνες, διάφορα υπουργεία εσωτερικών χώρων στη Γερμανία εξέφρασαν ότι δεν έχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία ή ότι δεν μπορούν να παράσχουν πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα. Ένα υπεύθυνο υπουργείο δήλωσε: "Τα δεδομένα που ζητήσατε δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στα στατιστικά στοιχεία της αστυνομικής εγκληματικότητας". Αυτό δείχνει ένα ανησυχητικό χάσμα στη διαφάνεια και την ευθύνη.

έλλειψη προθυμίας επιστροφής και ο ρόλος της πολιτικής

Μια άλλη κρίσιμη πτυχή είναι η έλλειψη προθυμίας της πολιτικής να βρει σαφέστερες λύσεις. Μετά τις δολοφονίες στο Solingen, οι πολιτικοί συζητούν πιθανές διαδικασίες για την απέλαση δράστες όπως η Issa el-H. Αλλά πολλά από τα απαραίτητα βήματα παραμένουν ελλιπή. Τα υπουργεία Εσωτερικών δεν φαίνεται να είναι αρκετοί για να κάνουν προληπτικά δεδομένα και συλλογή πληροφοριών για να μάθουν πόσα βίαια αδικήματα διαπράχθηκαν από ανθρώπους που πρέπει να απελαθούν. Εφόσον δεν συλλέγονται αυτά τα δεδομένα, το πρόβλημα παραμένει αόρατο και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Το κοινό αναμένει από τις αρχές και την πολιτική να αναλάβει την ευθύνη να αποφύγουν τέτοια περιστατικά στο μέλλον.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι συγκρίσεις με άλλες χώρες είναι επίσης σχετικές, όπως η τρομερή "δολοφονία της Ikea" στη Σουηδία το 2015, όπου ένας αφγανικός αιτών άσυλο σηκώθηκε μετά από προηγούμενες απορρίψεις αδειών διαμονής. Αυτά τα περιστατικά απεικονίζουν την επείγουσα ανάγκη να εξεταστεί μια συστηματική διαδικασία κατά των δράσεων που είναι υποχρεωμένοι να φύγουν, ειδικά αν είναι ήδη ποινικό μητρώο λόγω βίας.

Το βαθμό που τα σοβαρά εγκλήματα στη Γερμανία δεν επιδιώκουν επαρκώς απαιτεί επειγόντως μια θεμελιώδη ανασκόπηση των υφιστάμενων κανονισμών και την πιο εντατική συνεργασία μεταξύ των διαφόρων πολιτικών και αρχών. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθούν θετικές αλλαγές που προστατεύουν τόσο τα θύματα όσο και την κοινωνία στο σύνολό της.