Ruth Müller: Van de wollen muis tot de stem van de werknemers in Delmenhorst

Ruth Müller: Van de wollen muis tot de stem van de werknemers in Delmenhorst

Het verhaal van een dappere vrouw die vocht voor gelijkheid en gerechtigheid op de werkplek wordt levend door het leven van Ruth Müller. Ze was een van de vele textielarbeiders van Nordwoll in Delmenhorst, een plaats waar werkomstandigheden in de jaren zestig allesbehalve eerlijk waren. Het lawaai, het stof en de hitte vormden het dagelijkse werk van de werknemers, en in het bijzonder waren vrouwen moeilijk om zich te beweren in een wereld van werk dat door mannen wordt gedomineerd.

Ruth Müller, geboren in Silezië in 1922, leerde de waarde van hard werken al vroeg kennen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte ze als lasser bij een vliegtuigfabrikant voordat ze haar in Delmenhorst plaatste. Hier begon ze in de jaren zestig in Nordwoll te werken, waar ze de uitdagingen van industrieel werk van dichtbij ervoer. De grote machines waar ze stond waren niet alleen hulpmiddelen, maar ook een symbool voor een tijd dat vrouwen vaak moesten vechten voor hun levensonderhoud.

De harde feiten van het fabrieksleven

Het was een tijd waarin de industrie bloeide in Duitsland en werknemers wanhopig werden gezocht. Ruth Müller, die 25 jaar oud was toen ze begon in Nordwoll, had al snel de ervaring dat de betaling niet afhankelijk was van het uur, maar gebaseerd was op het bedrag van de geproduceerde goederen. "Mensen hier moesten hard werken en werden blootgesteld aan gezondheidsrisico's", legt Maike Tönjes uit het Northwool Museum uit. De processen waren brutaal: verschillende machines moesten tegelijkertijd worden geserveerd en werknemers leden vaak aan gezondheidsproblemen. Stof en hoge temperatuur in de gangen leidde tot uitputting en moeite, vooral voor vrouwen die vaak minder verdienden voor hetzelfde werk.

Ruth, gevormd door haar ervaringen en het onrecht dat ze observeerde, besloot iets te veranderen. Ze vocht tegen de discriminerende lonen die vrouwen vaak sorteerden in lagere loongroepen. Bovendien voerde ze actief campagne in de Loza Council en werd ze een stem voor haar collega's. Hun toewijding kwam niet alleen overeen met een persoonlijke zorg; Het was de strijd voor de waardigheid van vrouwen die vaak in de industrie werden ontslagen als "wollen muizen". Deze degradatie was beledigend voor Ruth en haar collega's omdat ze hun harde werk en de bijbehorende fysieke uitdagingen niet herkenden.

Een erfenis van kracht en inspiratie

De toewijding van Ruth Müller was niet onopgemerkt. De sluiting van de Nordwoll in de jaren tachtig betekende echter niet het einde van haar werk. In plaats daarvan draaide ze haar energie en toewijding om de geschiedenis van de fabriek te handhaven. Na zijn pensionering voerde ze campagne voor de oprichting van een industrieel museum dat de herinneringen en het belang van de textielarbeiders erkende. Ze leidde groepen door de tentoonstelling en vertelde over de harde omstandigheden en haar passie om gelijkheid op de werkplek te bevorderen. Je verhalen zijn niet alleen herinneringen, maar ook een dringende oproep tot toekomstige generaties om te werken voor wat goed is.

Het leven van Ruth Müller is een voorbeeld van hoe de strijd voor gerechtigheid en erkenning op de werkplek nog steeds relevant is. In een tijd waarin vrouwen nog steeds vechten voor dezelfde betaling en dezelfde rechten, blijft hun erfenis levend. Het laat zien dat verandering kan aannemen en dat de moed om voor je eigen overtuigingen te werken, door tijden werkt. Zelfs als de machines van de North Wool nu zwijgen, is de strijd voor gerechtigheid in de gangen van het museum en ter nagedachtenis van degenen die ze wisten en waardeerden.