Την ημέρα που πυροδότησε τον αγώνα για την Κούβα και τις Φιλιππίνες!

Την ημέρα που πυροδότησε τον αγώνα για την Κούβα και τις Φιλιππίνες!

Havanna, Kuba - Ο Φιλιππίνων-Αμερικανός πόλεμος, ο οποίος πραγματοποιήθηκε από το 1899 έως το 1902, ήταν ένα αποφασιστικό κεφάλαιο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών και των Φιλιππίνων. Η σύγκρουση είχε τις ρίζες της στον ισπανικό-αμερικανικό πόλεμο του 1898, ο οποίος προκλήθηκε από την έκρηξη του αμερικανικού πολεμικού πολέμου USS Maine στο λιμάνι της Αβάνας στις 15 Φεβρουαρίου 1898. Στις 25 Απριλίου 1898, οι Ηνωμένες Πολιτείες κήρυξαν πόλεμο για τον πόλεμο, γεγονός που οδήγησε σε ορισμένες κρίσιμες στρατιωτικές συγκρούσεις.

Την 1η Μαΐου 1898, ο Commodore George Dewey βύθισε τον ισπανικό στόλο στον κόλπο της Μανίλα, ο οποίος έθεσε το θεμέλιο για την αμερικανική κυριαρχία στην περιοχή. Οι τοπικοί απελευθερωτικοί στρατοί υποστήριξαν τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στην Κούβα και στις Φιλιππίνες. Μετά από αρκετές ήττες, η Ισπανία δήλωσε στις 12 Αυγούστου 1898. Σε αυτή τη σύμβαση, η Ισπανία έκανε τα κυριαρχικά της δικαιώματα μέσω της Κούβας, η οποία έγινε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ο Γκουάμ και το Πουέρτο Ρίκο και οι Φιλιππίνες παραχωρήθηκαν επίσης στις ΗΠΑ. Το τελευταίο έναντι πληρωμής ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων, όπως ορίζεται στο άρθρο ΙΙΙ της σύμβασης.

Η ανεξαρτησία των Φιλιππίνων

Στις 12 Ιουνίου 1898, ο Emilio Aguinaldo, ο πρώτος πρόεδρος των Φιλιππίνων, εξήγησε την ανεξαρτησία του από την Ισπανία και διόρισε μια συνταγματική συνάντηση. Αυτή ήταν μια κεντρική στιγμή για την ταυτότητα των Φιλιππίνων και την επιθυμία στην ανεξαρτησία. Αλλά η χαρά της ανεξαρτησίας διήρκεσε μόνο εν συντομία επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκάλυψαν τις αποικιακές φιλοδοξίες της. Τον Νοέμβριο του 1898, η αντι-ι-αυλής πρωτάθλημα ιδρύθηκε στη Βοστώνη για να διαμαρτυρηθεί κατά του αποικισμού. Η «καλοπροαίρετη προέλευση αφομοίωσης» της 21ης ​​Δεκεμβρίου 1898 ανακοίνωσε την αποικιακή πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών στις Φιλιππίνες.

Στις 4 Φεβρουαρίου 1899, ο Φιλιππίνων-Αμερικανός πόλεμος ξέσπασε τελικά. Ένα περιστατικό μεταξύ των περιπολιών των ΗΠΑ και των στρατιωτών των Φιλιππίνων οδήγησε σε μια αλλαγή πυροβολισμού που προκάλεσε τη σύγκρουση. Ο στρατηγός Aguinaldo προσπάθησε μάταια να τερματίσει την εχθρότητα, η οποία απορρίφθηκε από τον στρατηγό Elwell Otis των ΗΠΑ. Στα επόμενα χρόνια, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ προσπάθησαν να πέσουν στους υπερασπιστές των Φιλιππίνων, με τακτικές αντάρτικων να χρησιμοποιούνται και από τις δύο πλευρές.

Πόλεμος και παρέμβαση

Τα αμερικανικά στρατεύματα αύξησαν τον αριθμό τους από 21.000 σε 126.500 άνδρες για την καταπολέμηση της αντίστασης. Αυτές οι στρατιωτικές προσπάθειες χαρακτηρίστηκαν από βίαιες τακτικές, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων κατά του πολιτικού πληθυσμού. Η αμερικανική στρατηγική που στοχεύει στην "αναζήτηση και καταστροφή της αποστολής" και η τακτική της "καμένης γης" θα πρέπει να εξασφαλίσει τον έλεγχο της περιοχής. Η βιαιότητα της σύγκρουσης οδήγησε σε σημαντικές πολιτικές απώλειες: εκτιμάται ότι μεταξύ 200.000 και 1 εκατομμυρίου Φιλιππινών πέθανε, συχνά μέσω της επιδημίας της χολέρας που συνόδευε τον πόλεμο.

Ο στρατηγός Aguinaldo καταγράφηκε το 1901 και ζήτησε από τον Επαναστατικό Στρατό για παράδοση. Ο πόλεμος έληξε επίσημα στις 4 Ιουλίου 1902, όταν ο Πρόεδρος Theodore Roosevelt δήλωσε ότι οι εχθροπραξίες είχαν τελειώσει. Περίπου 4.234 Αμερικανοί στρατιώτες πέθαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου και οι εκτιμήσεις για τους θανάτους των πολιτών ποικίλλουν σημαντικά. Οι Φιλιππίνες πέτυχαν μόνο την πλήρη ανεξαρτησία τους στις 4 Ιουλίου 1946.

Η συζήτηση για το ρόλο της αμερικανικής αυτοκρατορίας στον Ειρηνικό αυξήθηκε τα επόμενα χρόνια. Πολλοί εξέχοντες πολίτες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Mark Twain, εξέφρασαν δημόσια την αντίσταση τους στις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η διαμάχη και οι βάναυσες πραγματικότητες του πολέμου διαμόρφωσαν τη μελλοντική σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και των Φιλιππίνων και εξακολουθούν να ρίχνουν μια σκιά στην αμερικανική ιστορία.