Een eed van openbaring: de strijd voor het waarom van Benjamin's zelfmoorddood

Een eed van openbaring: de strijd voor het waarom van Benjamin's zelfmoorddood

Zimmerbergmühle, Deutschland - Het verdriet voor een verloren familielid kan jaren duren en presenteert veel mensen met aanzienlijke uitdagingen. Dit wordt aangetoond door het voorbeeld van Bernhard Ritter, wiens zoon Benjamin in augustus 2004 op 26 -jarige leeftijd zelfmoord pleegde. In een emotioneel gesprek herinnerde Bernhard zich de natuurheiligheid van zijn zoon en de training die Benjamin begon in 2003 als verpleegster in de Ostalb -kliniek. Voor Bernhard blijft de vraag waarom tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijft. Volgens Schwäbische post spreekt vaak over hoe Benjamin zou zijn en wat hij zou doen.

Een centraal aspect van het omgaan met de begrafenis in de zaak van Bernhard is de afscheidsbrief die Benjamin heeft verlaten. Hierin documenteerde hij zijn gevoel om geen plaats in deze wereld niet te zien. De brief diende niet alleen de familie als een uitdrukking van het innerlijke conflict van Benjamin, maar gaf haar ook zekerheid over zijn beslissing, waardoor het gemakkelijker werd om het verlies te verwerken. Farewell Letters zijn, zoals toont een studie die vaak kan helpen om je eigen gedachten te organiseren, zelfs als een paar susticide een dergelijke letter schrijft.

Het proces van omgaan met verdriet

Bernhard Ritter heeft in de loop der jaren verschillende manieren gevonden om met zijn verdriet om te gaan. Hij bezocht het graf van zijn zoon elke dag om beslissingen te nemen en met Benjamin te praten. Deze ritualisatie hielp hem om het verlies te verwerken, zelfs als het moeilijk was om erover te praten. Hij stelt dat het belangrijk is om de zelfmoord niet "onder het tapijt" te veranderen en ideeën uit te wisselen met andere getroffen mensen. Professionele hulp hielp hem om de onzekerheid en schuldgevoelens om te gaan die zijn verdriet vergezelden. Op psychologische help wienna zijn verklaarde soortgelijke gedachten over de funeral. eer.

omgaan met verdriet bij de familie van Bernhard laat zien hoe verschillende individuele processen kunnen zijn. Terwijl Bernhard regelmatig het graf bezoekt, heeft zijn vrouw zijn eigen aanpak ontwikkeld. De acceptatie van deze verschillen draagt bij aan de stabiliteit van hun relatie. In de eerste jaren na de zelfmoord was Bernhard moeilijk terug te keren naar plaatsen die ooit belangrijk waren voor het gezin. Dus ook de Zimmerbergmühle, die uiteindelijk een belangrijke rol speelde in zijn terugkeer naar zijn oude leven.

De erfenis van een kort leven

In augustus 2024, na 20 jaar verdriet, besloot de familie het graf van Benjamin op te lossen om Bernhard Ritter te verlichten. Deze beslissing weerspiegelt het langetermijnproces van rouw en het besef dat het omgaan met het verlies niet rigide is, maar door de jaren heen kan veranderen. Bernhard noemt het belangrijk om ervoor te zorgen dat men niet geïsoleerd is en eenzaamheid vermijdt, omdat eenvoudige gebaren zoals over de overledene aanzienlijk zijn. De opgenomen ervaringen en advies kunnen anderen helpen die een vergelijkbare tragedie ervaren, zoals professionele gesprekken en de actieve zorg voor herinneringen.

Bernhard Ritter, die sinds 1961 in de regio is geworteld en 42 jaar op school werkt, zette zijn toewijding voort in verschillende clubs, zelfs na het verlies van zijn zoon. Dit maakt duidelijk dat het leven doorgaat ondanks pijnlijke ervaringen en dat omgaan met verdriet een centraal onderdeel is, maar noodzakelijk, omgaan met het leven.