Ο Selenskyj επιβεβαιώνει: Δεν υπάρχει αναγνώριση της ρωσικής προσάρτησης της Κριμαίας

Σε μια σαφή εξήγηση, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Wolodymyr Selenskyj τόνισε και πάλι ότι δεν θα υπάρξουν περιστάσεις στη Ρωσία. Σε συνέντευξη Τύπου στο Κίεβο, ο Selenskyj δήλωσε ότι η ουκρανική κυβέρνηση δεν θα αναγνώριζε την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας και άλλων ουκρανικών περιοχών από τη Ρωσία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, αυτό δεν είναι μόνο ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, αλλά και σαφής δέσμευση για το σύνταγμα της Ουκρανίας.

Το Selenskyj κατέστησε σαφώς σαφές ότι ο ουκρανικός λαός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για την επικράτειά τους. Η στάση του Προέδρου αντικατοπτρίζει το ευρύ εθνικό συναίσθημα στην Ουκρανία, η οποία έχει διαμορφωθεί από τη συνεχιζόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία από το 2014. Για πολλούς Ουκρανούς, η Κριμαία είναι σύμβολο της εθνικής ταυτότητας και της εδαφικής ακεραιότητας, η οποία επίσης στηρίζει αυτή τη θέση.

Η θέση της ουκρανικής κυβέρνησης υποστηρίζεται επίσης διεθνώς. Πολλές χώρες και οργανώσεις καταδίκασαν την προσάρτηση από τη Ρωσία ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου και επιβεβαίωσαν τη νομιμότητα των ισχυρισμών της Ουκρανίας σε αυτούς τους τομείς. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη συνεχιζόμενη υποστήριξη της Ουκρανίας στη σύγκρουση, τόσο στους διπλωματικούς κύκλους όσο και μέσω στρατιωτικής βοήθειας.

Ο δημόσιος λόγος στην Ουκρανία δείχνει ότι η απόρριψη της τριβής της περιοχής ξεπερνά την πολιτική ελίτ. Οι πολίτες της Ουκρανίας είναι ενωμένοι στην επιθυμία τους να διατηρήσουν τα εδαφικά όρια της χώρας. Το μήνυμα του Selenskyj, για να μην διαπραγματευτεί την απώλεια της επικράτειας, βρίσκει μια ισχυρή απάντηση στην κοινωνία και ενισχύει την εθνική συνοχή κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.

Συνοπτικά, μπορεί να ειπωθεί ότι η ασταθής θέση του Selenskyj ενάντια στην εδαφική τριβή αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που στοχεύει στη διατήρηση της ουκρανικής κυριαρχίας και να κινητοποιήσει τη διεθνή υποστήριξη για την Ουκρανία. Σε περιόδους κατά τις οποίες η σύγκρουση κερδίζει την ένταση, ο προσδιορισμός της απαραβίασης της ουκρανικής επικράτειας παραμένει μια κεντρική πτυχή της πολιτικής ατζέντας.