Wojna w Sudanie: Bonn wzywa uchodźców

Dwa lata wojny w Sudanie: największy kryzys przesiedlenia naszych czasów

W ciągu ostatnich dwóch lat awaria w Sudanie przyjęła niepokojące wymiary. Według Narodów Zjednoczonych wojna domowa stała się jednym z największych kryzysów wysiedleń w współczesnej historii. UNHCR informuje, że z ich ojczyzny sprzedano ponad 12,7 miliona ludzi, a większość - prawie 8,6 miliona - uciekających w tym kraju. Wielu z nich szukało schronienia w krajach sąsiednich, takich jak Czad, podczas gdy sami muszą sprostać znacznym wyzwaniom gospodarczym i społecznym.

Cała sytuacja jest w dużej mierze ignorowana w międzynarodowej percepcji, a warunki życia przesiedlonych ludzi są katastrofalne. Miliony stoją w obliczu głodu, przemocy i niepewności. Raporty o przemocy seksualnej wobec uchodźców rosną, a wielu dotkniętych ludzi uciekło kilka razy, co również zaostrza ich sytuację. Pomoc humanitarna cierpi z powodu znacznego braku środków, a tylko jedna trzecia niezbędnych funduszy udostępniona na środki humanitarne w 2024 r.

W Egipcie świadczenia emerytalne dla uchodźców zostały poważnie ograniczone, podczas gdy opieka medyczna jest często nieodpowiednia w Czadu z lekarzem dla 25 000 osób w niektórych obszarach. Wiele sudańskich dzieci, które uciekły do krajów sąsiednich, nie ma dostępu do edukacji, co będzie miało długoterminowe wpływ na ich przyszłość. UNHCR stwierdza, że międzynarodowa spójność i wsparcie finansowe są pilnie potrzebne do poradzenia sobie z tym kryzysem.

UNHCR i inne organizacje starają się oferować fundamentalne wsparcie uchodźców, w tym zakwaterowanie, opiekę zdrowotną i usługi sanitarne. Współpracują z lokalnymi rządami i organizacjami, aby zapewnić specjalną ochronę dla wrażliwych grup, w tym dzieci i kobiet. W wielu regionach Sudanu i w krajach sąsiednich rozszerzenie i konfigurowanie obozów dla uchodźców ma priorytet, aby zaspokoić najbardziej bezpośrednie potrzeby.

Społeczność międzynarodowa jest proszona o zwrócenie uwagi na ten kryzys i zapewnienie pilnie potrzebnych zasobów finansowych. Bez tego wsparcia ryzyko dalszej destabilizacji regionu jest wysokie, co dotyczy nie tylko dotkniętych krajów, ale także globalnej społeczności.