Onschadelijke deeltjes: hoe de longen leren en beschermt zich tegen ziekteverwekkers

Onschadelijke deeltjes: hoe de longen leren en beschermt zich tegen ziekteverwekkers

Een volwassene ademt ongeveer 12 keer per minuut in en uit, die continu ademhalingslucht in de longen absorbeert. Deze lucht bevat een verscheidenheid aan deeltjes, waaronder kiemvrije organismen, schimmelsporen en ziekteverzekeringsbacteriën en virussen. Prof. Andreas Schlitzer van de Universiteit van Bonn benadrukt dat de longen constant worden blootgesteld aan milieu -invloeden, of het nu in het openbaar vervoer, waar mensen hoesten of in kamers met airconditioningsystemen waar champignonsporen in de lucht drijven. Het immuunsysteem van de long heeft de levenslange taak om onderscheid te maken tussen onschadelijke en gevaarlijke deeltjes en dienovereenkomstig te reageren.

Macrofagen, als cellen van het aangeboren immuunsysteem, zijn verantwoordelijk voor deze taak. U herkent ziektekostendeeltjes, vernietigt ze meestal betrouwbaar en bespaart informatie over de aanvallers in het immuunsysteem om effectiever te reageren als u opnieuw effectiever wordt gecontacteerd. De werkgroep van Andreas Schlitzer onderzocht hoe macrofagen omgaan met informatie over onschadelijke deeltjes. Er werd aangenomen dat deze informatie nog steeds kon worden opgeslagen en geïntegreerd in toekomstige immuunreacties.

Om hun hypothese te testen, inademt muizen bèta-glucan, een suiker die optreedt in de celwand van de champignon candida. De onderzoekers onderzochten vervolgens hoe het immuunsysteem van de muizen reageerde op bèta-glucan en een daaropvolgende infectie met Legionella. Het resultaat toonde aan dat muizen die werden blootgesteld aan de bèta-glucan anders reageerden op de infectie dan muizen die niet werden blootgesteld aan de paddestoelcomponent. Dit geeft aan dat contact met onschadelijke deeltjes zoals paddestoelsporen de immuunrespons kan beïnvloeden.

De onderzoeksresultaten suggereren dat macrofagen specifieke eiwitten gebruiken om de immuunrespons aan te passen na contact met onschadelijke deeltjes. Deze eiwitten spelen ook een rol bij ziekten zoals Alzheimer of obesitas. Prof. Schlitzer is van mening dat de beoogde modulatie van macrofagen mogelijk innovatieve therapiebenaderingen voor verschillende ziekten mogelijk zou kunnen maken. Daarom is zijn werkgroep van plan om in de toekomst aan dit onderzoeksgebied te blijven werken.