Waltraut Seitter: de eerste professor in de astronomie in Münster en haar erfenis
<p> <strong> Waltraut Seitter: de eerste professor in de astronomie in Münster en haar erfenis </strong> </p>
Wetenschapsgeschiedenis: eerste astronoom in Duitse voorzitter
Waltraut Seitter wordt erkend als een pionier in de astronomie van de Duitse wetenschapsgeschiedenis. Haar benoeming als de juiste professor in de astronomie aan de Universiteit van Münster in 1975 was een mijlpaal omdat ze de eerste vrouw in Duitsland was die zo'n stoel hield. Eerder had een naam naam gemaakt door hun uitgebreide onderzoek in Bonn en de VS, ook op het gebied van spectroscopie en stellaire statistieken. Haar terugkeer naar Duitsland was zowel vriendelijk als familie -achtig, omdat ze de wens had om dicht bij haar zieke moeder te zijn.
onderzoek en ontwikkelingen in Münster
Na haar benoeming in Münster begon het onderzoeksprofiel van het astronomische instituut het onderzoeksprofiel aan te scherpen. De noodzaak om nieuwe infrastructuren te bouwen was cruciaal om het wetenschappelijke werk te intensiveren. Haar prestaties omvatten de aankoop van een microdensitometer die een revolutie teweegbracht in de analyse van astronomische gegevens. Seepers toonden zich als een strategische denker door zich te concentreren op de analyse van fotobladen en de rode verschuiving van sterrenstelsels te onderzoeken.
Internationale verbindingen en promotie van jonge wetenschappers
Hield niet alleen nauwe contacten bij met Amerikaanse instituten, maar was ook op internationaal niveau betrokken, vooral in Chili. Haar werk leidde tot de overname van meer dan een miljoen D-Mark van de Duitse Research Foundation als onderdeel van het Münster Redshift Project, waarvan is aangetoond dat het een belangrijke bijdrage levert aan de astronomie. Tot 1989 was haar team in staat om indrukwekkende 40.000 rode verschuivingen van sterrenstelsels te documenteren, die in de wetenschappelijke gemeenschap buitengewoon worden beschouwd.
goedkeuring en invloed op toekomstige generaties
SEEPER -werk werd erkend in de wetenschapsgemeenschap en het was opnieuw een inspiratie voor veel van haar studenten. Hun uitingen van passie voor astronomie en hun omgang met uitdagingen maakten het bewustzijn dat vrouwen een belangrijke rol spelen in de natuurwetenschappen. De toenmalige minister van Wetenschap Anke Brunn benadrukte dat met haar opmerkelijke prestaties gemeenschappelijke vooroordelen en het innemen van een plaats in de astronomie, die voor velen - zowel vrouwen als mannen - als model dient.