Protesten in China veroorzaken een golf van studentenactivisme in Groot -Brittannië

> Chinese studenten in heel Groot -Brittannië organiseerden vorige week talloze kleine vormen van activisme in solidariteit met protesten in China, nadat een ongekende onrust in hun thuisland had geleid tot het feit dat sommigen hun regering voor het eerst openlijk konden openen.

Op de London School of Economics was een kleine groep mensen met maskers op vrijdag te zien die een tijdelijke "democratiemuur" bouwde op het campusplein, waarop mensen vrij waren om hun mening en gevoelens over de beweging te schrijven.

Anderen plaatsten bloemen en kaarsen op de vloer om te rouwen om de 10 mensen die vorige week in een brand stierven in een flatgebouw in Urumqi, zogenaamd deels vanwege covid -beperkingen voor hun gebouw.

De doden veroorzaakten massale protesten, eerst in de regio Xinjiang en vervolgens in grote steden in het hele land.

Toen de Chinezen de straat op gingen om hun ontevredenheid te uiten over drie jaar Draconian Zero-beleid, besloten velen voor het eerst om enkele Chinese studenten in het VK te doen om hetzelfde te doen.

> Honderden verzamelden zich afgelopen weekend voor de Chinese ambassade in Londen, riepen op tot een einde aan de beperkingen van de coronavirus en vroegen zelfs de Chinese president Xi Jinping om af te treden. Het was een belangrijke stap van een gemeenschap die meestal uit de politiek probeert te blijven omdat er een risico bestaat op effecten op hun families thuis.

Onder degenen die voor het eerst protesteerden, was Stephanie, een meester -student aan een Britse universiteit, wiens naam werd gewijzigd om haar identiteit te beschermen.

Het gebrek aan vrijheid in China was depressief. "Ik dacht dat ik geen gevoelens voor het land had na herhaalde teleurstellingen. Toen dit gebeurde, ontdekte ik echter dat ik nog steeds geïnteresseerd was."

Ze droeg haar hoed en een masker en probeerde zich in de menigte te verbergen om niet te worden geïdentificeerd.

Stephanie zei dat ze geschokt was door de anti-Xi gezangen, "maar toen dacht ik dat alleen wanneer het regime zich bedreigd voelt door zijn volk, echte veranderingen kunnen zijn."