Ψυχιατρικά εγκλήματα κάτω από τον εθνικό σοσιαλισμό: αποκάλυψε μια διάλεξη!

Ψυχιατρικά εγκλήματα κάτω από τον εθνικό σοσιαλισμό: αποκάλυψε μια διάλεξη!

Heidelberg, Deutschland - Σε μια πρόσφατη διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ο καθηγητής Maike Rotzoll υπογράμμισε τον σκληρό ρόλο των ψυχιατρικών θεσμών κατά τη διάρκεια του εθνικού σοσιαλισμού. Αυτά τα θεσμικά όργανα έγιναν τόποι της δολοφονίας στις οποίες πολλοί ασθενείς και ιδιαίτερα ψυχικά ασθενείς έγιναν θύματα ενός σκληρού προγράμματος ευθανασίας. Η διάλεξη του Rotzoll με τίτλο "Μετά την άρρωστη δολοφονία" αντιπροσωπεύει τις εμπλοκές της ψυχιατρικής πρακτικής στα εγκλήματα του εθνικού σοσιαλισμού και δείχνει πώς το θεσμικό ψυχιατρικό σύστημα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητο μέχρι τη μεταρρύθμιση της ψυχιατρικής στη δεκαετία του 1970. Ο Rotzoll, καθηγητής ιστορίας φαρμακείου και ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Marburg, αφορούσε επίσης τη μακρά περίοδο σιωπής για αυτά τα εγκλήματα και την ανάγκη για επεξεργασία του.

Η διάλεξη Ruperto Carola Ring, η οποία περιελάμβανε αυτή τη διάλεξη, έχει θέσει τον στόχο να παρουσιάσει κοινωνικά συναφή ερευνητικά ερωτήματα σε διαφορετικές μορφές. Η σειρά έχει τίτλο "1945: Επαγγελματικό όριο και περιοχή εμπειρίας" και όχι μόνο προσφέρει μια αναδρομική ερμηνεία του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μια ανακατασκευή της ανθρώπινης εμπειρίας και της ταλαιπωρίας εκείνης της εποχής. Για τον εννοιολογικό σχεδιασμό αυτού του γεγονότος, ο καθηγητής Dr. Manfred Berg. Συνολικά έξι διαλέξεις πραγματοποιούνται τις Δευτέρες στο αμφιθέατρο του παλιού πανεπιστημίου, όπου τα αρχεία θα είναι αργότερα διαθέσιμα στο Heionline.

Το πρόγραμμα ευθανασίας των Εθνικών Σοσιαλιστών

Μεταξύ 1933 και 1945 τουλάχιστον 250.000 ψυχικά ασθενείς και άτομα με ειδικές ανάγκες δολοφονήθηκαν ως μέρος του εθνικού προγράμματος σοσιαλιστικής ευθανασίας, μια εκτίμηση που αναλαμβάνεται από τη γερμανική κοινωνία για την ψυχιατρική και την ψυχοθεραπεία, την ψυχοσωματική και την νευρική ιατρική (DGPPN). Οι ψυχίατροι δεν συμμετείχαν μόνο στις προσωπικές αποφάσεις σχετικά με τη ζωή και το θάνατο, αλλά και στην αναγκαστική αποστείρωση έως και 400.000 ατόμων. Αυτά τα εγκλήματα νομιμοποιήθηκαν από την επιστολή εξουσιοδότησης του Χίτλερ από τον Οκτώβριο του 1939, η οποία ξεκίνησε τις ενέργειες δολοφονίας σε εξειδικευμένα κέντρα δολοφονίας.

Οι επιδράσεις αυτών των φρικαλεοτήτων είναι καταστροφικές. Στα πρώτα χρόνια της δράσης Τ4, τα οποία ξεκίνησαν το 1939, δολοφονήθηκαν πάνω από 70.000 ασθενείς, εκ των οποίων τουλάχιστον 5.000 παιδιά και έφηβοι σκοτώθηκαν σε «τμήματα παιδιών». Η εκστρατεία σταμάτησε επισήμως τον Αύγουστο του 1941, αλλά η δολοφονία ασθενών σε διάφορες εγκαταστάσεις συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του πολέμου. Αυτές οι συστηματικές δράσεις δολοφονίας βρισκόταν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ρατσιστικής ιδεολογίας που πηγαίνει πίσω στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τρέφονταν με λόγους για τη φυλετική υγιεινή και τον Ευγένικ.

μακροπρόθεσμες συνέπειες και επεξεργασία

Η γερμανική ψυχιατρική έχει εμπλακεί σε πνευματική, διαρθρωτική και προσωπική εμπλοκή αυτών των εγκλημάτων, η οποία συζητήθηκε ξανά και ξανά τις επόμενες δεκαετίες. Πολλοί ψυχίατροι δεν κρατήθηκαν ποτέ υπεύθυνοι μετά τον πόλεμο, ενώ οι ηθοποιοί στην ευθανασία, όπως ο Karl Brandt και ο Viktor Brack, καταδικάστηκαν σε θάνατο στη διαδικασία της Νυρεμβέργης. Παρ 'όλα αυτά, πολλοί συμμετέχοντες παρέμειναν ατιμώρητοι. Η ιστορική επεξεργασία αυτών των εγκλημάτων είναι μακρά και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό είναι διαθέσιμες από τους ακόλουθους οργανισμούς: Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης href = "https://www.dgppn.de/schwerpunkte/psychiatrie-im-nationalalism"> dgppn και psychiatric .