Το Μόναχο ονειρεύεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες: πλειοψηφία για αίτηση από το 2036 έως το 2044!

Το Μόναχο ονειρεύεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες: πλειοψηφία για αίτηση από το 2036 έως το 2044!

Ο ενθουσιασμός για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες αυξάνεται στο Μόναχο – και όχι πολύ σύντομος! Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, σχεδόν τα δύο τρίτα των πολιτών του Μονάχου υποστηρίζουν μια προσφορά για τους αγώνες το 2036, το 2040 ή το 2044. Αυτή η εξέλιξη έφερε στο προσκήνιο και τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας Markus Söder, ο οποίος πιέζει για μια γρήγορη απόφαση. Βλέπει ότι άλλες γερμανικές πόλεις όπως το Αμβούργο και το Βερολίνο δεν έχουν καμία πιθανότητα να διαγωνιστούν για τους αγώνες κύρους ταζ αναφέρθηκε.

Ακριβώς την ώρα για την αναχώρηση σε νέα αθλητικά ύψη, ο διευθυντής εφαρμογών του Βερολίνου Kaweh Niroomand είναι ευχαριστημένος με την ψηφοφορία του Μονάχου, την οποία θεωρεί ως αιφνίδιο άνεμο για την εφαρμογή της πρωτεύουσας. Ο διευθυντής εφαρμογών του Αμβούργου, Steffen Rülke, ερμηνεύει επίσης το αποτέλεσμα ως ένδειξη μιας νέας αποχώρησης στο γερμανικό αθλητικό τοπίο. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός της NRW Hendrik Wüst δίνει έμφαση στον θεμιτό ανταγωνισμό για τις καλύτερες ευκαιρίες εφαρμογής.

Οι προκλήσεις του Ολυμπιακού

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Οι επικριτικές φωνές επισημαίνουν την έλλειψη στρατηγικών προσαρμογής στις γερμανικές έννοιες εφαρμογής εν όψει των μεταβαλλόμενων παγκόσμιων συνθηκών. Η εκρηκτικότητα των κλιματικών αλλαγών είναι ιδιαίτερα σημαντική. Προτείνεται ότι οι θερινοί αγώνες ενδέχεται να πρέπει να διεξαχθούν τον Οκτώβριο στο μέλλον, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες θα μπορούσαν να καταστήσουν απαράδεκτη την άσκηση του αθλητισμού. Αυτό θα μπορούσε να κρατήσει τον πληθυσμό του Μονάχου πολύ απασχολημένο τα επόμενα χρόνια ταζ σημειώσεις.

Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι η υποδομή, η οποία πρόκειται να βελτιωθεί στο πλαίσιο των αγώνων. Οι αυτοκινητόδρομοι ποδηλασίας σχεδιάζονται, αλλά πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι είναι ανεπαρκείς για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων. Οι ανησυχίες για την κλιματική αλλαγή συνοδεύουν τις συζητήσεις και εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το ποιες θα μπορούσαν να είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας Ολυμπιακής προσφοράς για την πόλη και τους κατοίκους της.

Οικονομικές πτυχές της αίτησης

Παρά όλες τις προκλήσεις, δεν πρέπει να παραμεληθεί η οικονομική πτυχή. Τα έξοδα της προσφοράς του Μονάχου έχουν μειωθεί στο ελάχιστο με τη μείωση των μέτρων κόστους της ΔΟΕ. Αντί για τα 30 με 40 εκατ. ευρώ που υπολογίζονταν προηγουμένως, το τρέχον κόστος είναι περίπου 5 με 8 εκατ. ευρώ. Η Γερμανική Συνομοσπονδία Ολυμπιακών Αθλημάτων (DOSB) υπολογίζει τη μέγιστη δαπάνη σε 10 εκατομμύρια ευρώ κατ' ανώτατο όριο. Και παρόλο που η πόλη έχει ξοδέψει περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ για την αίτηση μέχρι στιγμής, ένα δημοψήφισμα θα κοστίσει περίπου 6,7 εκατομμύρια ευρώ, όπως φαίνεται στο site olympiabewerbung-muenchen.com είναι να διαβαστεί.

Το συνολικό κόστος για την εθνική αίτηση, συμπεριλαμβανομένου του δημοψηφίσματος, ανέρχεται σε περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, μια διοργάνωση όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν συνεπάγεται μόνο υψηλές δαπάνες, αλλά και μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην αστική ανάπτυξη. Αυτά θα μπορούσαν να τροφοδοτηθούν από τη συνεχή συνεργασία μεταξύ του ομοσπονδιακού, του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα.

Λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες εμπειρίες από το Τόκιο και το Παρίσι, είναι σαφές ότι το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων μπορεί γρήγορα να εκτοξευθεί στα ύψη. Το Τόκιο κατέγραψε δαπάνες σχεδόν 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το Παρίσι έχει προϋπολογισμό περίπου 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, το 50% του οποίου προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα. Εδώ είναι σημαντικό για το Μόναχο να έχει καλό χέρι και να χαράζει την πορεία νωρίς.

Μένει να δούμε αν οι επικείμενες αποφάσεις σχετικά με την Ολυμπιακή προσφορά μπορούν επίσης να ληφθούν εποικοδομητικά από την προοπτική της βιωσιμότητας και των αλλαγμένων περιβαλλοντικών συνθηκών. Η δέσμευση και η υποστήριξη του Μονάχου από τον πληθυσμό είναι μια καλή αφετηρία, αλλά οι προκλήσεις είναι τεράστιες.