Schandaal rond Wilhelm Ehmer: de controversiële uitgeverij uit Lüdenscheid!

Schandaal rond Wilhelm Ehmer: de controversiële uitgeverij uit Lüdenscheid!

Op 25 juni om 18.00 uur vindt er een spannend evenement plaats in het Kulturhaus Lüdenscheid. Dr. Dietmar Simon, redacteur van “Reidemeister”, zal spreken over het veelzijdige leven van Wilhelm Ehmer. Onder de titel “De drie levens van Wilhelm Ehmer” belicht het het verhaal van een van de meest controversiële persoonlijkheden in de geschiedenis van Lüdenscheid.

Wilhelm Ehmer (1896–1976) was niet alleen hoofdredacteur en uitgever van het grootste dagblad van Lüdenscheid, maar gaf de stad ook vijftig decennia lang vorm. Zijn carrière overschreed schijnbaar naadloos de opvallende historische drempels van 1933, het jaar waarin de nationaal-socialisten de macht grepen, en 1945, het einde van de Tweede Wereldoorlog. Onder de nazi’s verwierf hij nationale bekendheid door literaire werken die in deze donkere tijd werden gepubliceerd, wat de complexiteit van zijn biografie illustreert. Lokaldirekt meldt dat Dr. Simon tijdens de lezing het denazificatiedossier van Ehmer nader zal bekijken.

Een leven vol tegenstellingen

Ehmer's jeugd bracht hij door in Hong Kong voordat zijn pad hem naar Hamburg bracht. Na de Eerste Wereldoorlog diende hij vanaf 1939 als persvoorlichter in verschillende landen en schreef tijdens de oorlog geschriften die nu als walgelijk worden beschouwd. Bijzonder opmerkelijk is een artikel uit 1943 in de Völkischer Observer, waarin hij de dood in oorlog als noodzakelijk afbeeldde. Ehmer verloor zijn rechterarm bij een bombardement in 1943, terwijl zijn zoons omkwamen in de oorlog. Ondanks deze persoonlijke tragedies zette hij zich na de oorlog in voor de West-Duitse naoorlogse orde en was hij actief betrokken bij de wederopbouw van de uitgeverij in Lüdenscheid.

In 1949 beleefde de burgerlijke pers in Lüdenscheid onder leiding van Ehmer een opleving. Hij was niet alleen medeoprichter van de Indivisible Germany Board of Trustees, maar bekleedde ook verschillende functies bij West-Duitse persverenigingen. Bijzonder opmerkelijk is dat de familie Ehmer tot eind jaren tachtig de Lüdenscheider Nachrichten leidde.

Denazificatie: een pijnlijk proces

Denazificatie was een centraal thema in de Duitse naoorlogse geschiedenis. Op dat moment waren ongeveer 8,5 miljoen Duitsers lid van de NSDAP. Om de samenleving te zuiveren werd besloten tot denazificatie, die begon in het voorjaar van 1945, lang voordat alle uitvoeringsbepalingen waren uitgevaardigd. Zoals bpb uitlegt, voerden de geallieerden aanvankelijk geen uniforme maatregelen uit en werd denazificatie verschillend aangepakt in de verschillende bezettingszones. Het werd het meest rigoureus uitgevoerd in de Sovjet-zone, terwijl de Amerikaanse zone een minder rigoureuze aanpak hanteerde.

De Britse historicus Frederick Taylor beschrijft de uitdagingen en onrechtvaardigheden van denazificatie in zijn boek ‘Between War and Peace’: De Amerikaanse en Russische bezettingsmachten waren aanvankelijk gericht op strikte maatregelen, maar kregen al snel te maken met de moeilijkheden binnen Duitsland. In een kritisch hoofdstuk gaat Taylor in op de problemen waarmee denazificatie te kampen had. Hij benadrukt dat dit proces beter had kunnen worden geregeld, maar dat de geallieerden er toch in slaagden een zekere mate van denazificatie te bewerkstelligen, hoewel deze vaak tot stilstand kwam. Welt laat zien dat het uiteindelijke verzoeningsbeleid de aanname van NSDAP-leden in het ambt bevorderde.

Het huidige debat over historische verantwoordelijkheid en de omgang met het nationaal-socialisme laat zien dat het leven van Ehmer en de gebeurtenissen die over dergelijke onderwerpen gaan van groot belang zijn. Ze nodigen je uit om niet alleen naar de complexe biografieën van individuele mensen te kijken, maar ook naar de algemene sociale processen die de naoorlogse orde vormden.