Πόλεμος λογοκρισίας: Πώς απειλείται η πολιτική πόλωση από την παιδική λογοτεχνία

Πόλεμος λογοκρισίας: Πώς απειλείται η πολιτική πόλωση από την παιδική λογοτεχνία

Μια ανησυχητική τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε πρόσφατα εμφανής: η πολιτική πόλωση επηρεάζει την προστασία των παιδιών από ακατάλληλο περιεχόμενο στη λογοτεχνία και την ταινία. Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Cornell αναφέρουν ότι η λογοκρισία του πολιτικού περιεχομένου έχει αυξηθεί σημαντικά. Ενώ η εστίαση οφείλεται κυρίως στην πρόληψη βίαιου και σεξουαλικού περιεχομένου, οι προτεραιότητες των αρχών λογοκρισίας έχουν μετατοπιστεί.

Είναι ιδιαίτερα αμφισβητήσιμο ότι τόσο οι υποστηρικτές του αριστερού όσο και του δεξιού -το πολιτικό περιεχόμενο αντιλαμβάνονται ως απειλή. Ο Michael Macy, κοινωνιολόγος, συγκρίνει την κατάσταση με ένα «όπλο στον πολιτιστικό αγώνα». Η Αμερικανική Ένωση Βιβλιοθήκης κατέγραψε σχεδόν 1.300 αιτήματα λογοκρισίας το 2022 - ο υψηλότερος αριθμός σε περισσότερες από δύο δεκαετίες. Τα προκαταρκτικά δεδομένα για το 2023 δείχνουν ότι η τάση συνεχίζει να αυξάνεται.

Λογοκρισία και τις συνέπειές τους

Τα τελευταία χρόνια, η λογοκρισία στον τομέα της παιδικής λογοτεχνίας έχει αλλάξει σημαντικά. Αριστερά -Οι κριτικοί αποκαλύπτουν προοδευτικά βιβλία ως ρατσιστικά, σεξιστικά ή ομοφοβικά, ενώ τα δεξιά λογοτεχνικά έργα επιτίθενται, προωθούν την ποικιλομορφία ή παραβιάζουν την ετερονομικότητα. Και οι δύο πλευρές συμφωνούν εκπληκτικά για την υποστήριξή τους για τη λογοκρισία των παιδικών βιβλίων που δεν ταιριάζουν με τις αξίες τους.

Το ζήτημα της λογοκρισίας τροφοδοτείται περαιτέρω από την αύξηση των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Αυτές οι πλατφόρμες έχουν πλέον γίνει καταλύτης για διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα κανάλια ψηφιακής επικοινωνίας είναι ζωτικής σημασίας για τη διανομή εξτρεμιστικού περιεχομένου και την προώθηση της ριζοσπαστικοποίησης, ιδίως μεταξύ των νέων. Συχνά παρατηρείται στενή σχέση μεταξύ συμβάντων σε απευθείας σύνδεση και εκτός σύνδεσης, έτσι ώστε να είναι ένας σαφής διαχωρισμός.

Ριζοσπαστικοποίηση στην ψηφιακή εποχή

Το Διαδίκτυο έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί έδαφος αναπαραγωγής για την εξόρυξη εξτρεμιστικών ιδεολογιών. Οι εξτρεμιστές ηθοποιοί χρησιμοποιούν έξυπνα ψηφιακές πλατφόρμες για να διαδώσουν τα μηνύματά τους και να κερδίσουν νέους υποστηρικτές. Τα βίντεο, τα τραγούδια και το περιεχόμενο των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης είναι δημοφιλείς μορφές για να μεταφέρουν ιδεολογικό περιεχόμενο. Η δυσκολία είναι ότι οι νέοι συχνά δεν μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ ψυχαγωγίας και εξτρεμιστικής προπαγάνδας.

Αυτό θα μπορούσε να πει ότι το Διαδίκτυο όχι μόνο απλοποιεί την εξάπλωση των πληροφοριών, αλλά και επιταχύνει τις διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης επιτρέποντας στους χρήστες να καταναλώνουν περιεχόμενο χωρίς να καταναλώνουν συστήματα φίλτρων. Ένας μεγάλος αριθμός νέων χρηστών έχει ήδη εμπειρία με σχόλια μίσους. Αυτό όχι μόνο έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνική συνοχή, αλλά επίσης οδηγεί σε πόλωση στην κοινωνία.

Επιπλέον, μεγάλες πλατφόρμες όπως το Facebook, το YouTube και το Tiktok πρέπει να μετριάσουν το περιεχόμενό τους προκειμένου να περιέχουν εξτρεμιστική επικοινωνία. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν διαφορές στη μετριοπάθεια και πολλές μικρότερες εναλλακτικές πλατφόρμες επιτρέπουν την απροσδόκητη εξάπλωση του εξτρεμιστικού περιεχομένου. Αυτή η δυναμική δείχνει πόσο σημαντική είναι η ενεργή και υπεύθυνη δράση στον ψηφιακό χώρο για την προστασία των νέων από επικίνδυνες ιδεολογίες.

Οι προκλήσεις στη ρύθμιση της διαδικτυακής ομιλίας μίσους είναι σημαντικές. Οι κανονισμοί όπως ο νόμος για την επιβολή του δικτύου (NETZDG) στη Γερμανία και τους κανονισμούς της ΕΕ, όπως ο νόμος περί ψηφιακών υπηρεσιών (DSA), εισήχθησαν για να αντισταθμίσουν αυτό. Ωστόσο, πολλοί επικριτές φοβούνται ότι αυτοί οι κανονισμοί θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Η ισορροπία μεταξύ προστασίας και ελευθερίας πρέπει να βρεθεί σαν μια στενή γραμμή.

Σε έναν κόσμο στον οποίο συχνά ο ψηφιακός εξτρεμισμός και ο πολιτικός εξτρεμισμός είναι συχνά συνυφασμένοι, παραμένει το ερώτημα: Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά και τους νέους όσο το δυνατόν καλύτερα και ταυτόχρονα σέβονται την ελευθερία τους να εκφράσουν έκφραση; Οι απαντήσεις σε αυτό είναι διαφορετικές και απαιτούν διάλογο μεταξύ της κοινωνίας, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των ψηφιακών πλατφορμών.