Revolutie op het podium: acteurs tonen zich in de Bushion

Revolutie op het podium: acteurs tonen zich in de Bushion

In het hart van Berlijn, op de gerenommeerde Volksbühne, organiseerde René Pollesch het buitengewone stuk "The Sospernown", een reflectie op het theater zelf. Oorspronkelijk geschreven als een proza ​​-tekst 2011, speelt het werk met de ideeën van Bertolt Brecht en spreekt de acteurs aan om zich te bevrijden van de gemeenschappelijke theaterconventies. Volgens rbb24 Essen de actoren bij hun optredens in absurd safari-outsfits ze vinden het theater en het in absurd safari-outsfits ze in absurd safari-outsfits. Over de natuur bespreek de prestaties.

Terwijl een Japanse achtergrond op het podium hangt voor de "achterstage", werpen de acteurs licht op de emotionele realiteit van het leven en sterven onder het camerawerk van Jan Speckenbach. Het wordt niet langer beheerd door de directeur, het ensemble neemt zelfs het initiatief. Martin Wuttke belichaamt deze opstand tegen het conventionele theater en zegt: "Niet zijn is cruciaal, alles wordt om te worden" die de basishouding van het stuk weerspiegelt. With this staging, a profound understanding of the actors for their roles and the relationship with the audience is visible, which has often been considered illusional in the past, Berlijn.de .

Theaterkritiek in focus

"De aankoop van de snit" is niet alleen eenvoudig entertainment, maar ook een filosofisch experiment. De vraag roept de vraag op waarom je daadwerkelijk naar het theater komt en wat de eisen aan de acteurs en het stuk zelf zijn. De ideeën uit het werk van Brecht zijn hier opnieuw geïnterpreteerd. Pollesch maakt duidelijk dat het podium niets meer dan één platform dient voor de regisseurs en hun visies, maar als een ruimte voor het zelfverdediging van de acteurs. Dit type theater wordt een existentialistisch anti-ilusionerend theater genoemd dat opdoet tegen het conventionele begrip van theater.

Het ensemble testte met succes dat het equivalent is en herwint de controle over het creatieve proces. In een tijd waarin het theater vaak wordt gevormd door tussentijdse oplossingen, tonen de acteurs hun vaardigheden en het vermogen om na te denken over zelfreflectie met "het kopen van de snatch". Het is een aanmoediging voor de toekomst van het theater die niet langer leeft via grote namen of regisseurs.