Από το Hauenstein στο Dahn: Ξεχασμένοι στρατιώτες και η τελευταία τους ανάπαυση

Από το Hauenstein στο Dahn: Ξεχασμένοι στρατιώτες και η τελευταία τους ανάπαυση

Στο Hauenstein, ανθεί η μνήμη ενός ξεχασμένου στρατιωτικού νεκροταφείου που χτίστηκε κάτω από το Needing στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πιο συγκεκριμένα το φθινόπωρο του 1944. Το μέρος όπου βρίσκεται σήμερα το Landhotel Neding ήταν κρίσιμο για πολλούς τραυματίες στρατιώτες που εισήχθησαν στο νοσοκομείο τους τελευταίους μήνες του πολέμου. Πως Ρήνος Παλατινάτος Σύμφωνα με πληροφορίες, το νεκροταφείο γέμιζε όλο και περισσότερο καθώς οι μάχες στο Μέτωπο Bitscher εντάθηκαν. Αλλά αυτός ο ιστότοπος δεν μπορεί πλέον να βρεθεί σήμερα.

Οι τελευταίοι μήνες του πολέμου σημαδεύτηκαν από μεγάλες κακουχίες - πολλές χιλιάδες πέθαναν, τόσο στρατιώτες όσο και πολίτες. Οι τάφοι στο πρώην νεκροταφείο περιβάλλονταν από απλούς ξύλινους σταυρούς και ατσάλινα κράνη και ένας μεγάλος σταυρός βελανιδιάς υψωνόταν πάνω από την τελευταία θέση ανάπαυσης περίπου 50 Γερμανών και ενός άγνωστου Ιταλού στρατιώτη. Το ίδιο το νοσοκομείο, όπου νοσηλεύονταν οι τραυματίες στρατιώτες, έπεσε θύμα βομβιστικής επίθεσης το 1945.

Περιβάλλον και επαναταφή

Μετά τον πόλεμο, η κρατική ένωση για τη φροντίδα των τάφων του πολέμου σχεδίαζε να επεκτείνει το νεκροταφείο στο Hauenstein. Αλλά η ιδέα απορρίφθηκε από το τοπικό συμβούλιο. Αντίθετα, αποφασίστηκε να χτιστεί ένα μεγάλο στρατιωτικό νεκροταφείο στο Dahn, όπου θάφτηκαν εκ νέου οι στρατιώτες που ήταν θαμμένοι στο Hauenstein. Είναι ενδιαφέρον ότι δύο τάφοι παρέμειναν ανεξερεύνητοι μέχρι το 1952 - μόνο τότε βρήκαν τελικά τη νέα τους ανάπαυση.

Κάθε χρόνο γίνονται επισκέψεις από απογόνους που τιμούν τη μνήμη του Dahn και επισκέπτονται τους τάφους των πεσόντων στρατιωτών. Αλλά στο ίδιο το Hauenstein δεν υπάρχει πλέον τίποτα από το πρώην νεκροταφείο. Η πρόοδος έχει σβήσει κάθε ίχνος περασμένων εποχών.

Ανάμνηση και ανάμνηση

Ωστόσο, η ανάγκη να θρηνήσουμε και να θυμηθούμε τις χαμένες ψυχές παραμένει. Η γερμανική επιτροπή πολεμικών τάφων δεσμεύεται ενεργά να τιμήσει τους νεκρούς και των δύο παγκοσμίων πολέμων και τα θύματα της τυραννίας. Αυτό γίνεται, μεταξύ άλλων, με τη συλλογή δεδομένων, με περίπου 500.000 ονόματα να προστεθούν στη βάση δεδομένων τα επόμενα χρόνια. Λαϊκή Λίγκα Τονίζει ότι οι νεκροί που συμμετείχαν στον πόλεμο και ήταν ένοχοι ενοχής δικαιούνται επίσης τάφο για την προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης.

Η κουλτούρα της μνήμης στη Γερμανία είναι επομένως κάτι περισσότερο από μια χειρονομία - είναι μια σαφής έκκληση να προβληματιστούμε για τη φρίκη του πολέμου και να ζήσουμε μαζί ειρηνικά στο μέλλον. Έτσι, κάθε θάνατος, κάθε χαμένη ύπαρξη γίνεται μια υπενθύμιση για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την κατανόηση και τη συμφιλίωση.