Odkrycie beryllium-10 na gruncie morskiej Pacyfiku: nowa metoda randkowa?

Odkrycie beryllium-10 na gruncie morskiej Pacyfiku: nowa metoda randkowa?

Dresden, Deutschland - Zespół naukowców odkrył wyjątkową akumulację radioaktywnego izotopu Beryllium-10 na terenie Morza Pacyfiku. To odkrycie, które zostało dokonane przez zespół badawczy Helmholtz Center, Dreresden Rossendorf (HZDR) we współpracy z Technical University of Dresden i Australian National University, może znacznie zwiększyć możliwości randkowania archiwów geologicznych. Berylum-10 powstaje z promieniowania kosmicznego w atmosferze i ma okres półtrwania wynoszący 1,4 miliona lat, co oznacza, że ​​można go wykorzystać do spotykania się z próbkami, które sięgają ponad 10 milionów lat. Wyniki te zostały opublikowane w czasopiśmie Nature Communications .

Próbki, z których wysokie stężenie beryllium-10 pochodzi z szlifowania ferromii, które powstały w oceanie od miliony lat. Zawartość beryllium 10 analizowano za pomocą spektrometrii masy akceleratora. Naukowcy odkryli, że zawartość berylu-10 była prawie dwa razy wyższa niż pierwotnie oczekiwana, co wskazuje na wcześniej nieodkrytą anomalię na Oceanie Spokojnym.

Możliwe tworzenie anomalii

Naukowcy ustanowili dwie prawdopodobne hipotezy, aby stworzyć tę anomalię. Jedną z możliwości są zmiany w krążeniu oktreatowym, szczególnie w pobliżu Antarktydy, która mogła wystąpić około 10 milionów lat temu. Druga hipoteza wskazuje na zdarzenia astrofizyczne, takie jak eksplozja gwiazdy lub zderzenie z chmurą międzygwiezdną. Aby ostatecznie wyjaśnić przyczynę anomalii, wymagane są dalsze dane pomiarowe.

Znaczenie tego odkrycia może wykraczać poza trwające badania geologiczne. Berylum-10 może służyć jako globalny marker czasowy do synchronizacji archiwów geologicznych. Tego rodzaju radionuklidy są często używane do datowania próbek archeologicznych i geologicznych.

Znaczenie datowania berylu

Berylum datowanie stanowi ważną metodę w geologie. Według spektrum , technologii tej można użyć nie tylko do ustalenia wieku archeologicznych podstaw, ale także do analizy osadów w oceanach i jeziorach. Datowanie odbywa się poprzez pomiar stężenia berylu-10 w stałych geobilien lub osadach, co umożliwia precyzyjną klasyfikację czasową.