Höcke: AFD -winnaar, maar beschouwd als een verliezer in hun eigen kiesdistrict

Höcke: AFD -winnaar, maar beschouwd als een verliezer in hun eigen kiesdistrict

In Thuringia zorgt Björn Höcke, het hoofd van het AFD -hoofd van de staat, zorgt voor een gesprek - maar niet altijd in positieve zin. Ondanks de verkiezingsoverwinning van zijn partij wordt Höcke geconfronteerd met een groeiende afkeer, vooral in zijn eigen kiesdistrict Greiz. Terwijl ongeveer een derde van de Thuringische burgers de AFD steunt, lijken velen de 51-jarige niet goed te lijden. Persoonlijke gesprekken worden vaak weggenomen, zelfs door degenen die zichzelf beschrijven als AFD -sympathisanten: "Ik kies de AFD, maar niet de Höcke", is een vaak beantwoord zin.

Deze afkeer heeft niet alleen te maken met politieke opvattingen. Höcke leed een belangrijke tegenslag bij de laatste verkiezingen vergeleken met zijn concurrent van de CDU, Christian Tischner. Tischner was in staat om meer stemmen te combineren, wat ook de positie van Höcke verzwakt. Het is interessant dat deze kiesdistrictverandering werd beschreven als een "verkiezingstactisch", omdat Höcke nog minder kansen in zijn oorspronkelijke kiesdistrict in de Eichsfeld had gezien.

De persoonlijke stijl van Höcke

De politieke wetenschapper Johannes Hillje benadrukt dat de persoonlijkheid en het uiterlijk van Höcke een rol spelen in zijn impopulariteit. Veel AFD -kiezers zien zichzelf niet als rechtse extremist en hebben een vreemde met Höcke, die zich vaak als elitair presenteert. Terwijl andere politici zoals Tino Chrupalla zelf als een "man uit het volk" toneelstukken, geeft Höcke een andere indruk. Het wordt vaak gezien als de "Messias", die een deel van de afwijzing waarborgt.

Bovendien heeft Höcke de afgelopen jaren een persoon ontwikkeld en is het een "redder van het Duitse volk" geweest. Zijn manier van spreken wordt beschreven als omslachtig en overbelast, wat ook niet overal goed wordt ontvangen. "Hij is elitair", zegt Hillje, en veel mensen die zich tegen dergelijke structuren verdedigen, kunnen afstand nemen van hem.

media -optredens en toekomstperspectieven

Alleen zijn optredens op televisie tijdens de verkiezingscampagne konden Höcke schaden. Hij zag er vaak nerveus en onhandig uit, wat de publieke perceptie van zijn persoon aantastte. Hillje merkt op dat Höcke er zwak uitzag in de tv -duels en leidt tot zijn reputatie binnen de partij. Desalniettemin zijn er stemmen die denken dat zijn positie als staatshoofd wordt versterkt in een staatsverkiezing door de eerste verkiezingsoverwinning van de AFD, zelfs als de druk merkbaar uit uw eigen gelederen toeneemt.

Een ander onderwerp dat herhaaldelijk in de kamer wordt gegooid, is de mogelijkheid dat Höcke zou kunnen overschakelen naar de Bondssten. Hillje beschouwt deze geruchten zeer waarschijnlijk, minstens zolang Höcke niet de kans krijgt om de voorzitter van de parlementaire groep over te nemen. Desalniettemin is het duidelijk dat Höcke zijn politieke carrière op de lange termijn plant en wacht op de beste tijd om over te schakelen naar de federale politiek.