Επίδειξη για ανακούφιση: Οι υπάλληλοι ο MHH αγωνίζεται για τα δικαιώματά τους

Επίδειξη για ανακούφιση: Οι υπάλληλοι ο MHH αγωνίζεται για τα δικαιώματά τους

Το επιχείρημα μεταξύ της κρατικής κυβέρνησης της Κάτω Σαξονίας και των υπαλλήλων της Ιατρικής Σχολής του Ανόβερο (MHH) κατευθύνεται. Μετά την απόφαση του Εργατικού Δικαστηρίου, το οποίο έχει απαγορεύσει μια προγραμματισμένη προειδοποιητική απεργία, η Ένωση Ver.DI καλεί τώρα μια επίδειξη. Αυτό προγραμματίζεται για την Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024. Οι υπάλληλοι της Ένωσης και της MHH περιορίζονται σοβαρά στο δικαίωμά τους σε συλλογική συμφωνία και να επιβάλουν τα συμφέροντά τους.

αντιδράσεις και αντίσταση των εργαζομένων

Οι αντιδράσεις των υπαλλήλων MHH είναι σαφείς. Η Katja Brockhausen, μια δεσμευμένη νοσοκόμα και μέλος της επιτροπής δασμών Ver.DI, λέει: "Οι ελιγμοί και οι προσπάθειες εκφοβισμού δεν θα μας σταματήσουν. Η ενόχληση της τρέχουσας κατάστασης είναι μεγάλη και οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δεσμεύονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Ο Nils Hoffmann, πρόεδρος του Συμβουλίου Προσωπικού στο MHH, υποστηρίζει αυτή την αντίσταση και υπογραμμίζει ότι υπάρχουν παρόμοιες συλλογικές συμφωνίες σε εθνικό επίπεδο στις περισσότερες πανεπιστημιακές κλινικές που ωφελούν το προσωπικό. "Δεν υπάρχει κατανοητός λόγος για τον οποίο αυτό δεν πρέπει να είναι δυνατό στο MHH", εξηγεί. Η επίσημη συμφωνία που πρότεινε η κρατική κυβέρνηση δεν θεωρείται επαρκώς από τον Huk ως, δεδομένου ότι θα παραβίαζε τον νόμο περί εκπροσώπησης του ανθρώπινου δυναμικού, σύμφωνα με το Συμβούλιο Προσωπικού.

Λεπτομέρειες σχετικά με την επερχόμενη επίδειξη

Η επίδειξη του Ver.DI θα ξεκινήσει την Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024, στις 3:00 μ.μ. στο Goseriede 12 στο Αννόβερο. Το επόμενο τρένο επίδειξης οδηγεί μέσω του κέντρου της πόλης. Στις 4:45 μ.μ., προγραμματίζεται ένα τελικό ράλι στην πλατεία στο Goseriede. Η εκδήλωση αυτή αποσκοπεί να θέσει ένα ισχυρό σημάδι για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατά της τρέχουσας κατάστασης και να υπογραμμίσει τις απαιτήσεις για περισσότερο προσωπικό και βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Η κατάσταση στο MHH είναι μια αντανάκλαση ενός βαθύτερου προβλήματος στο σύστημα υγείας, το οποίο οδηγεί πολλούς υπαλλήλους στην απελπισία. Οι ανάγκες του προσωπικού της κλινικής ξεπερνούν την ατομική δυσφορία. Είναι μια έκκληση σε όσους υπεύθυνοι να αναλάβουν τις πραγματικές προκλήσεις με τις οποίες αντιμετωπίζουν το νοσηλευτικό προσωπικό και τελικά να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για να βελτιωθούν. Η διαφορά σχετικά με τη συλλογική συμφωνία θα μπορούσε να γίνει μια αποφασιστική στροφή στη συζήτηση σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, περισσότερο από ποτέ, η πολιτική και κοινωνική πίεση καλείται τώρα να επιφέρει βιώσιμες αλλαγές.

Οι συγκρούσεις των συλλογικών συμφωνιών και οι καλύτερες συνθήκες εργασίας στην υγειονομική περίθαλψη δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Η πίεση στο προσωπικό στα νοσοκομεία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως μέσω υψηλού φόρτου εργασίας, έλλειψη προσωπικού και των απαιτήσεων που έχουν ενισχυθεί από την πανδημία Covid 19. Οι μισθοί των εργαζομένων, οι οποίοι συχνά είναι ανεπαρκείς παρά τη μαζική χρήση, συμβάλλουν στη δυσαρέσκεια. Πρωτοβουλίες όπως αυτές της Ver.DI αποτελούν επομένως μέρος μιας μεγαλύτερης τάσης στην οποία οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ενεργά τα δικαιώματά τους σε πολλούς τομείς.

Ένα αντίστοιχο παράδειγμα από το παρελθόν είναι η "έκτακτη ανάγκη νοσηλευτικής" που έχει συζητηθεί στη Γερμανία από το 2010. Προηγούμενα μέτρα πολιτικής, όπως ο κανονισμός του νοσηλευτικού προσωπικού, συχνά δεν έφεραν την ελπίδα -για ανακούφιση. Σε πολλές πανεπιστημιακές κλινικές, οι συλλογικές συμφωνίες εισήχθησαν με επιτυχία για την απόρριψη του προσωπικού, αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των εγκαταστάσεων. Ενώ ορισμένες κλινικές προσφέρουν σύγχρονες συνθήκες εργασίας, πολλά παραμένουν τα ίδια, γεγονός που οδηγεί στη μετανάστευση ειδικών. Ωστόσο, στο MHH, οι εργαζόμενοι βλέπουν την ανάγκη να αγωνιστούν για συγκρίσιμα πρότυπα.

Κοινωνικές και κοινωνικές συνθήκες πλαισίου

Οι υπάλληλοι της Ιατρικής Σχολής του Ανόβερου δεν είναι μόνοι. Υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο που εργάζονται για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στην υγειονομική περίθαλψη. Οι πολιτικές συζητήσεις σχετικά με τη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας και την έλλειψη ειδικευμένων εργαζομένων αυξάνουν την πίεση για να βρουν κατάλληλες λύσεις. Η αξιοπιστία της υγειονομικής περίθαλψης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους υπαλλήλους που συχνά πρέπει να εργάζονται πέρα ​​από αυτό που είναι απαραίτητο σε ένα αγχωτικό περιβάλλον. Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι τα συνδικάτα είναι ιδιαίτερα ενεργά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Επιπλέον, η αγορά εργασίας για τους ειδικούς της υγειονομικής περίθαλψης χαρακτηρίζεται από ανταγωνιστική πίεση που προϋποθέτει τόσο δημόσιους όσο και ιδιωτικούς παρόχους. Η έλλειψη προσωπικού όχι μόνο οδηγεί σε αυξημένη επιβάρυνση των εργαζομένων, αλλά και σε σημαντικό κίνδυνο ασφάλειας των ασθενών. Οι απαιτήσεις του ver.di για ανακούφιση και το δικαίωμα απεργίας είναι επομένως όχι μόνο έκφραση δυσαρέσκειας, αλλά και απαραίτητο βήμα για τη βελτίωση των συνθηκών πλαισίου για το ιατρικό προσωπικό.

Τρέχουσες στατιστικές στην υγειονομική περίθαλψη

Μια μελέτη της Ομοσπονδιακής Ιατρικής Ένωσης δείχνει ότι το 61% των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης διαμαρτύρονται για την έντονη έλλειψη προσωπικού. Αυτό όχι μόνο οδηγεί σε αυξημένη επιβάρυνση του υπάρχοντος προσωπικού, αλλά και σε μεγαλύτερους χρόνους αναμονής για τους ασθενείς και πιθανή επιδείνωση της ποιότητας της περίθαλψης. Σε μια έρευνα της Γερμανικής Επαγγελματικής Ένωσης Επαγγελμάτων Νοσηλευτικής (DBFK), το 77% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι οι συνθήκες εργασίας δεν έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια.

Οι συνεχείς ενδείξεις ανεπαρκών μισθών και υπερωριών έχουν επίσης οδηγήσει σε πολλούς ειδικούς να εγκαταλείψουν τη βιομηχανία ή δεν έχουν καθόλου κίνητρα να εργαστούν στην υγειονομική περίθαλψη. Μια βιώσιμη λύση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και επαρκείς επενδύσεις στην υγειονομική περίθαλψη. Η τρέχουσα περίπτωση στο MHH είναι επομένως όχι μόνο μια συγκεκριμένη σύγκρουση, αλλά αποτελεί μέρος ενός πιο ολοκληρωμένου προβλήματος που απαιτεί μεγαλύτερη αναπνοή για την επίτευξη βιώσιμων αλλαγών.