Almodóvar wygrywa w Wenecji: poruszający się prośba o eutanazję

Almodóvar wygrywa w Wenecji: poruszający się prośba o eutanazję

W „The Room Next Door” chodzi o śmiertelnie chory Martę, graną przez Tildę Swinton, która sama postanawia zakończyć swoje życie. U jej boku jest jej bliska dziewczyna Ingrid, reprezentowana przez Julianne Moore, która towarzyszy jej na obszarach wiejskich w wynajętej willi. Dzięki tej historii Almodóvar zwraca się nie tylko do eutanazji, ale także siły kobiecej przyjaźni, która często jest niedostatecznie reprezentowana w świecie filmowym.

Sztuka i emocje w filmie

Almodóvar udaje się przedstawić tak trudny temat w sposób, który stymuluje publiczność do myślenia bez obalenia jej z nadmiernym sentymentem. Prezydent jury Isabelle Huppert podkreśliła, że praca była jednocześnie humorystyczna, a widzowie stymulują się, aby poradzić sobie z kwestiami życia i śmierci. Wizualna konstrukcja filmu o żywych kolorach i artystycznych kompozycjach obrazu sprawia, że praca wygląda jak żywym obrazem, który jest kolejną charakterystyczną siłą reżysera.

Pojęcie „The Room Next Door” jest orzeźwiające i urzekające. Martha i Ingrid spędzają czas na omawianie głębokich tematów, oglądaniu filmów i cieszenia się pięknem życia, podczas gdy ból nadchodzącego pożegnania rośnie. To niezwykłe połączenie lekkości i powagi sprawia, że film jest specjalnym doświadczeniem, które nie tylko utrzymuje, ale także stymuluje utrzymanie i myślenie.

Almodóvar podkreśla znaczenie znaczenia człowieka w jego dziełach, zarówno w życiu, jak i śmierci. To przesłanie było dla niego szczególnie ważne podczas ceremonii wręczenia nagród i nadaje filmowi dodatkowy wymiar znaczenia społecznego.

Narracja filmowa dla ludzkości i straty

Tegoroczny festiwal filmowy w Wenecji charakteryzuje się nie tylko pilną pracą Almodóvara. Inni dyrektorzy zajmują się również trudnymi tematami. „Vermiglio” Maury Delpero, który wygrał wielką cenę jury, oświetla życie rodziny podczas II wojny światowej i pokazuje wyzwania, przed którymi kobiety muszą stawić czoła w środowisku charakteryzującym się strukturami patriarchalnymi.

Podobny temat dotyczy również filmu „Brutalist”, który otrzymał srebrnego lew dla najlepszego reżysera. Reżyser USA Brady Corbet opowiada historię żydowskiego architekta, który ucieka z Europy, aby zbudować nowe życie w USA. Tutaj związek między osobistym losem a większymi problemami społecznymi staje się jasny, linia, która przebiega przez wiele doskonałych filmów.

Emocjonalne i wizualne narracje z tych festiwalowych filmów ilustrują, jak ważne jest rozwiązywanie pilnych problemów społecznych za pośrednictwem kina. Julia von Heinz, dyrektor i członek jury, trafnie zauważyła, że kino zostało użyte jako medium do odpowiedniego ludzi. W ostatnich jedenastu dniach festiwalu pokazano nie tylko kino pierwsze, ale także głębszą refleksję na temat ludzkości.