Return of the Sheet Painting: een stukje geschiedenis keert terug

Return of the Sheet Painting: een stukje geschiedenis keert terug

In een belangrijke stap in de richting van de geschiedenis heeft de Federal Art Administration een schilderij teruggebracht door de gerenommeerde schilder Carl Blechen. Het werk getiteld "Das Mühlental in de buurt van Amalfi" was ooit eigendom van de Joodse kunstverzamelaar Arthur en Eugen Goldschmidt en werd tot 1938 door hen bewaard. Na het vreselijke lot van deze twee mannen die zelfmoord pleegden om te ontsnappen aan de vervolging, kwam het schilderij naar haar nef, Edgar Moor.

Edgar Moor, geboren in 1912, emigreerde tussen 1941 en 1942 vanwege de nationale socialistische vervolging. Deze terugkeer van het schilderij is meer dan alleen een juridische daad; Het verlicht ernstige lot en legt de verbinding tot stand met de donkere geschiedenis van het nazi -tijdperk. Minister van Cultuur Claudia Roth, lid van de Groenen, benadrukte het belang van terugkeer in een verklaring van Berlijn. Ze wees erop dat de verwerking van de diefstal van culturele activa een centraal onderdeel is van de herinnering aan de vervolgde door het nationaal socialistische regime.

Het verhaal van het schilderij

Nadat Moor het land verliet, werd het Shech -schilderij in juli 1942 in beslag genomen door de Gestapo. Als gevolg hiervan werd de cirkel van een onrecht, dat door de nazi -heerschappij werd gepleegd, gesloten. De weg van het kunstwerk leidde door het "Asset Recycling Office" bij de Chief Finance President Berlin-Brandenburg en een Berlijnse kunsthandelaar, Hans W. Lange. Op 5 september 1944 vond het schilderij zijn weg in de collectie van de So -called "Special Order Linz", een instelling gelanceerd door Hitler, die kunstwerken verzamelde voor een gepland "Führer Museum" in Linz.

Het schilderij ging van daaruit door een Odyssey, die uiteindelijk leidde tot de "Führerbau" in München, waar het tot kort voor het einde van de oorlog stond. Er wordt aangenomen dat het werk eind april 1945 uit dit gebouw werd gestolen. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog overhandigde de criminele politie van München het schilderij, dat nu werd gezien als een voormalige keizerlijke activa, aan het Central Collecting Point (CCP) in München. Uiteindelijk kwam het in het bezit van de federale overheid, waar het werd overgenomen als onderdeel van het Duitse culturele bezit.

De relevantie van de retour

De terugkeer van het schilderij is niet alleen een bureaucratisch proces, maar een daad van historische rechtvaardigheid die beslissend bijdraagt aan het levend houden van het geheugen. De Federal Arts Administration heeft de verantwoordelijkheid om dergelijke culturele activa terug te geven die tijdens het nazi -tijdperk zijn onteigend naar de rechtmatige erfgenamen of de overeenkomstige claims na te streven. Dit verwijst naar alle objecten waarin een terugtrekking in de periode tussen 1933 en 1945 kan worden aangetoond.

De terugkeer is daarom een belangrijke stap om het verkeerde uit het verleden te compenseren en laat zien dat het geheugenwerk in verband met het nationale socialisme nog steeds nodig is. Kunst is niet alleen een uitdrukking van cultureel erfgoed, maar staat symbolisch voor de verhalen en lot van de mensen die ooit achter deze werken zitten. Elk geretourneerd stuk is verantwoordelijk om het verhaal niet te vergeten en de herinneringen aan de vervolgden te eren.

Een belangrijke stap in de richting van gerechtigheid

De terugkeer van "Das Mühlental at Amalfi" is niet alleen een punt op de lijst met noodzakelijke rendementen, maar een belangrijk onderdeel van de verwerking van de nazi -geschiedenis. Deze rendement verwijst naar de noodzaak om de waarde van geheugen en overerving nieuw leven in te blazen. Het laat zien dat het museumgoed niet alleen uit objecten bestaat, maar uit levensverhalen die worden gevormd door de gruwelen van het verleden. Een respectvolle en verantwoorde benadering van terugkerende kunst en culturele activa is een stap in de richting van een eerlijkere samenleving die zich bewust is van het verleden.

Het belang van het terugkeren van kunstwerken

De terugkeer van kunstwerken die werden ingetrokken tijdens de nationale socialistische dictatuur heeft niet alleen een symbolische betekenis, maar maakt ook deel uit van het grotere proces van compensatie en herstel. Deze opbrengsten zijn cruciaal voor de erkenning van de onrechtvaardigheden die zijn gebeurd in Joodse families en andere vervolgden. Ze bieden de mogelijkheid om na te denken over het verleden en om een beter begrip te bevorderen van het verhaal dat verband houdt met de individuele kunstwerken.

De terugkeer van het schilderij "The Mühlental Near Amalfi" is een voorbeeld van deze inspanningen en toont de verantwoordelijkheid van de staat, waarvoor staat om te staan wat er in het verleden is gebeurd. In dit geval wordt niet alleen het schilderij geretourneerd, maar ook de herinnering aan de Goldschmidt- en Moor -families worden wakker gehouden, die hebben geleden onder het nationale socialistische regime.

Procedure voor de terugkeer van NS -overval

Het terugkerende roofzuchtige kunst is complex en bevat verschillende stappen. Allereerst moeten de culturele activa die tijdens het nazi -tijdperk illegaal werden ingetrokken, worden geïdentificeerd. In veel gevallen gebeurt dit door wetenschappelijk onderzoek en door te onderzoeken van afstammelingen van de oorspronkelijke eigenaar. De Federal Art Administration speelt hier een belangrijke rol door een aantal procedures en richtlijnen op te zetten voor de terugkeer van deze culturele goederen.

Een centraal onderdeel van het retourproces is om een uitgebreid herkomstrapport te maken, dat de geschiedenis van het kunstwerk uit zijn creatie documenteert om terug te keren. Dit kan worden gedaan via archiefwerk, hedendaagse getuigenrapporten en de overweging van veilingresultaten. Eenmaal geïdentificeerd en gedocumenteerd, wordt het werk teruggegeven aan de wettige eigenaren of hun erfgenamen.

Huidige uitdagingen

Ondanks de vooruitgang bij de terugkeer van nazi -overvalkunst, staat de kunstwereld voor tal van uitdagingen. Veel kunstwerken zijn moeilijk te identificeren, omdat de documentatie vaak onvolledig of beschadigd is. Bovendien zijn er nog steeds juridische en culturele hindernissen, vooral in het geval van eigendomsclaims die over meerdere generaties bestaan. De complexiteit van de opeenvolging van juridische claims en de veranderlijke geschiedenis van de kunstwerken dragen bij aan verwarring en conflicten.

Bovendien blijft de kwestie van voldoende compensatie voor overlevenden van de Holocaust en hun nakomelingen een controversieel punt. Velen eisen dat niet alleen de kunstwerken zelf worden geretourneerd, maar ook een financiële herstel voor de verliezen en trauma. Dit onderwerp wordt nog steeds intensief besproken in het publieke debat.

Effecten op de samenleving

De terugkeer van kunstwerken heeft niet alleen een impact op de betrokken families, maar ook op de samenleving als geheel. Het draagt bij aan de verwerking van het nationale socialistische verleden en bevordert het bewustzijn van onrechtvaardigheden in de geschiedenis. Dergelijke maatregelen helpen het vertrouwen tussen de staat en de burgers te versterken, vooral met betrekking tot het Joodse erfgoed en de culturele diversiteit van Duitsland.

Bovendien kunnen deze rendementen fungeren als katalysatoren voor discussies over culturele identiteit en verantwoordelijkheid binnen de samenleving. Omgaan met nazi -overval is een pijnlijk maar noodzakelijk hoofdstuk in de Duitse geschiedenis dat het heden en de toekomst blijft beïnvloeden.