Μπόρις Γκρέφφ: ποιητικές γνώσεις στη ζωή της πόλης με χιούμορ και προσεκτικοί

Μπόρις Γκρέφφ: ποιητικές γνώσεις στη ζωή της πόλης με χιούμορ και προσεκτικοί

Ο Boris Greff, ο ταλαντούχος λυρικός από τον Merzig, δημοσίευσε πρόσφατα τον τρίτο τόμο ποιημάτων του, ο οποίος είναι ένα αξιοσημείωτο βήμα στην καριέρα του συγγραφέα του. Ο Greff, αρχικά από το Saarbrücken, δεν έχει καθιερωθεί μόνο στη λογοτεχνική σκηνή, αλλά και πέτυχε σημαντική παρουσία στα κοινωνικά μέσα. Οι αναγνώσεις του και η δημιουργική εξέταση της κλασσικής ποίησης, όπως οι ερμηνείες του για τα σονέτ του Σαίξπηρ, προσελκύουν πολλά ενδιαφερόμενα μέρη. Με πάνω από 10.000 κλικ, έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της λογοτεχνικής ζωής και σχεδιάζει ήδη δύο ακόμη τόμους για τους οποίους έχει ήδη λάβει δεσμεύσεις.

Στο σημερινό του έργο, ο Greff φωτίζει την πολυεπίπεδη φύση της αστικής ζωής. Μας οδηγεί σε ένα ταξίδι στους δρόμους μιας πόλης, όπου εστιάζεται στην αλληλεπίδραση των ανθρώπων και των μοίρων τους. Το συναισθηματικό φάσμα των θεμάτων κυμαίνεται από την αγάπη μέχρι το θάνατο και ο Greff καταφέρνει να καταγράψει αυτά τα πολύπλοκα συναισθήματα σε μια σαφή και επείγουσα γλώσσα. Ωστόσο, τα ποιήματά του δεν είναι μόνο σοβαρά, επίσης φορούν ένα χιουμοριστικό και ειρωνικό σημείωμα που επιτρέπει στον αναγνώστη να μην χάσει ένα χαμόγελο όταν σκέφτεται για βαθιά θέματα.

Στοιχεία στα ποιήματα

Το πρώτο ποίημα του τόμου, "Vorort-Forword", δείχνει την ποιητική ικανότητα του Greff στην αρχή: "Στον οικισμό στο κάτω μέρος του σιδηροδρομικού αναχώματος, τα σπίτια κοιμούνται κοντά στο κρεβάτι, όλα ανεβαίνουν και δονείται με κάθε τραμ, το γυαλί στη συνέχεια χορεύει στο σκάφος". Αυτές οι γραμμές μεταφέρουν αμέσως την εικόνα ενός ζωντανού και δυναμικού περιβάλλοντος διαβίωσης στα προάστια. Αντίθετα, το ποίημα μεταφέρει επίσης κουραστικές πραγματικότητες. Στην τελευταία στροφή, οι προκλήσεις της αστικής ζωής περιγράφονται με μια τσίμπημα ελπίδας, καθορίζοντας ότι παρά τις σκληρές συνθήκες, το γέλιο δεν βγαίνει.

Ένα άλλο ισχυρό παράδειγμα της λυρικής δεξιότητας του Greff είναι το ποίημα "Δέσμευση ταινιών". Εδώ αντανακλά με νοσταλγικό τρόπο τις τελευταίες ημέρες του κινηματογράφου και την επιρροή που αλλάζει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην κοινωνία. "Ένας πρώην κινηματογράφος, ένας κινηματογράφος, κιτρινισμένες αφίσες στην βιτρίνα εκεί η μικρή πόλη έμοιαζε με αίγλη, πόσα όνειρα ταιριάζουν σε αυτόν τον καμβά!" Αυτές οι γραμμές καλούν τον αναγνώστη να σκεφτεί την παροδικότητα και να αλλάξει την πολιτιστική ζωή.

Το έργο του Greff χαρακτηρίζεται από μια βαθιά αντανάκλαση στην παροδικότητα της ζωής. Στο τελευταίο του ποίημα "φινάλε" αλλάζει ξαφνικά την προοπτική και κοιτάζει τη γη από την απόσταση του χώρου. Αυτή η μεταφορά ενθαρρύνει τον αναγνώστη να σκεφτεί την ακυρότητα των καθημερινών ανησυχιών και χαρών. Αναφέρει τον Georg Büchner για να υπογραμμίσει τις σκέψεις ότι όλα είναι τελικά φευγαλέα και παροδικά. "Είμαστε στάχτες, είμαστε σκόνη, πώς μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε;" Αυτή η φιλοσοφική υπόθεση δίνει στο ποίημα έναν πρόσθετο πλούτο στρώσεων που διεγείρει τη σκέψη.