Συνθήκες στην αλλαγή: Νέες μορφές θλίψης και μνήμης στο Geislingen

Συνθήκες στην αλλαγή: Νέες μορφές θλίψης και μνήμης στο Geislingen

Göppingen, Deutschland - Το θέμα της απώλειας και της θλίψης είναι πανταχού παρόν και συχνά ωθείται στο χείλος της κοινωνίας. Αλλά το πιο πρόσφατο γεγονός στην περιοχή Geislingen-Göppingen Church δείχνει ότι είναι σημαντικό σήμερα να έχουμε ένα μέρος για να θρηνήσουν. Οι πάστορες επισκέφθηκαν το χυτήριο τέχνης Strassacker στο Süßen για να πάρουν μια εικόνα για τον εργατικό κόσμο των ενορίτων. Αυτή η ανταλλαγή δεν αφορούσε μόνο την τέχνη του ποτίσματος, αλλά και για το ρόλο των νεκροταφείων και την κουλτούρα της ταφής. Αυτά τα μέρη είναι πολύ περισσότερα από απλά ταφικά. Είναι υποχωρήσεις για τους πενθούντες και ένα μέρος για να διατηρήσουν τη σύνδεση με αποθανόντα, όπως το [Filsta Lexpress] (https: // filsta lexpress.de/filsta lexpress/190207/sonntagsfteben-es-isshr-wert-einen-ort-zum-trauer-zu-haben/)

Κεντρικό θέμα ήταν η ανάπτυξη της κηδείας. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η τάση προς τα ταφικά μορφή εύκολης φροντίδας, όπως οι τάφοι της Urn και ο Graves Lawn είναι ισχυρές. Πολλοί άνθρωποι θέλουν οι συγγενείς τους να μην πρέπει να ανησυχούν για τη σοβαρή φροντίδα. Αυτό αντικατοπτρίζει μια μεταβαλλόμενη στάση στη ζωή και την επιθυμία για ατομικότητα, η οποία είναι επίσης εμφανής στην κουλτούρα του νεκροταφείου. Παρά τις κλίσεις αυτές, πολλοί τάφοι συνεχίζουν να διακοσμούν προσωπικά με λουλούδια, καρδιές και αναμνηστικά. Αυτό δείχνει ότι το νεκροταφείο παραμένει ένα ισχυρό μέρος για να πούμε αντίο και μνήμη.

Η αλλαγή στην κηδεία

Οι παραδόσεις και τα έθιμα γύρω από την ταφή είναι τόσο διαφορετικές όσο οι πολιτισμοί από τους οποίους έρχονται. Οι δυνατότητες ποικίλλουν πριν από αιώνες. Για παράδειγμα, οι Βίκινγκς είχαν πεθάνει σε βάρκες στη θάλασσα, σε συνδυασμό με την πίστη σε έναν καλύτερο κόσμο. Σε πολλούς πολιτισμούς, όπως στην Ινδία, η ταφή της πυρκαγιάς είναι κοινή, ενώ οι Εβραίοι και οι μουσουλμάνοι προτιμούν συνήθως τη γη. Ο τελευταίος όχι μόνο εγγυάται την αιώνια ανάπαυση, αλλά επίσης είναι βαθιά ριζωμένη σε ζητήματα πίστης, όπως εξηγεί η [https://www.planet-wissen.de/sgesellschaft/tod_trauer/bestatungskultur/index.html).

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, ωστόσο, πολλά άλλαξαν πολλά. Ο Διαφωτισμός τον 19ο αιώνα οδήγησε στην αναβίωση της ταφής πυρκαγιάς για τους υγιεινούς λόγους και οι παραδοσιακές μορφές ταφής συμπληρώθηκαν επίσης από τις σύγχρονες πρακτικές στη Γερμανία. Οι ανώνυμες ταφές και η πιθανότητα διασποράς στάχτης σε ειρηνευτικά δάση είναι μόνο μερικά παραδείγματα της αυξανόμενης ποικιλομορφίας.

Κεραγωγεία ως πολιτιστικές τοποθεσίες του μέλλοντος

Τα ίδια τα νεκροταφεία έχουν αναπτυχθεί από σιωπηλά μέρη μνήμης σε πολυλειτουργικά δωμάτια που επιτρέπουν τις πολιτιστικές συναντήσεις. Αυτή η αλλαγή αντικατοπτρίζει το σεβασμό για τον νεκρό και την μεταβαλλόμενη κοινωνική ευαισθητοποίηση. Η αστικοποίηση και η τάση προς την εξατομίκευση επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε αυτά τα μέρη σήμερα. Τα μεγάλα νεκροταφεία δεν είναι μόνο ταφικά, αλλά και πράσινα οάσεις που σας προσκαλούν να χαλαρώσετε και να προσφέρετε χώρο για εγκαταστάσεις τέχνης και πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το [νεκροταφείο Gegweiser].

Αν και η κλασική ταφή χάνει τη σημασία, το νεκροταφείο παραμένει τόπος συνάντησης και εορτασμού. "Ο τάφος δεν είναι ο τόπος θανάτου, αλλά ο τόπος της μόνιμης παρουσίας του αγαπημένου ατόμου", λέει ο Rev. Tobias Schaft, ο οποίος υπογραμμίζει τον βασικό ρόλο αυτών των ειδικών τόπων.

Σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, το νεκροταφείο παραμένει ένα κεντρικό σημείο για πένθος, θυμίζει και παρατεταθεί. Η αλλαγή στην ταφή της ταφής και ο ρόλος των νεκροταφείων δείχνουν ότι αυτά τα μέρη όχι μόνο εξυπηρετούν τον τελικό χώρο ανάπαυσης, αλλά και προσφέρουν ένα χώρο για να δώσουν τις ζωντανές αναμνήσεις του αποθανόντος τόπου.