Ratowanie wrzosowisk w Bawarii: Rolnicy sceptycznie odnoszą się do ponownego nawadniania

Ratowanie wrzosowisk w Bawarii: Rolnicy sceptycznie odnoszą się do ponownego nawadniania

Co się dzieje na wrzosowiskach? W dyskusji na temat ochrony klimatu ponownie nawodnione wrzosowiska są tematem przewodnim nie tylko w Bawarii, ale także w całych Niemczech. Jednak od czasu wprowadzenia w grudniu 2023 r. bawarskiego programu dla rolników na wrzosowiskach, który promuje ponowne nawadnianie obszarów wrzosowiskowych, rolnicy nie spotkali się z pozytywną reakcją. Premia finansowa w wysokości 2200 euro na hektar rocznie przez dwanaście lat może wydawać się kusząca, ale jak dotąd żaden rolnik nie wyraził zainteresowania uczestnictwem w programie, jak podaje [br.de/nachrichten/wissen/klimaschutz-im-moor-kein-interest-an-wiedervernaessung,V1Zsntw).

„Mokro znaczy lepiej” to motto opiekunów torfowisk i odnosi się do daleko idących pozytywnych skutków ponownego nawodnienia. Proces ten może zmniejszyć emisję CO2 o ponad 80 procent, czego nie należy lekceważyć w czasach zmian klimatycznych. Rolnicy mają jednak poważne obawy, szczególnie w związku z konkurencją o grunty związane z ponownym nawadnianiem. Studenci rolnictwa z Kaufbeuren również nie wykazują zainteresowania – zapotrzebowanie na ziemię pod intensywne rolnictwo jest po prostu zbyt duże.

Ochrona klimatu i rolnictwo w konflikcie

Gorzki fakt: osuszone torfowiska uwalniają duże ilości gazów cieplarnianych, co nasila obecną dyskusję na temat celów klimatycznych. Mówiąc dokładniej, jeden hektar osuszonych wrzosowisk emituje rocznie gazy cieplarniane w ilości odpowiadającej rocznemu zużyciu sześciu przeciętnych mieszkańców Bawarii. Niemniej jednak torfowiska tracą substancję – do 4 cm gleby rocznie – i przewiduje się, że 25% torfowisk użytkowanych rolniczo w Bawarii może stać się bezużytecznych w ciągu zaledwie 15 lat.

Annette Freibauer z LfL podkreśla, że ​​procesy programu są atrakcyjne, ale należy je przećwiczyć, aby faktycznie osiągnąć większy efekt. Ale co powstrzymuje rolników? Według Jochena Kraußa, rolnika z Günzburga, który nawadnia obszary od 2019 r., na przeszkodzie zarejestrowaniu się w programie stoją wysokie wymagania i niejasne kwestie odpowiedzialności. Niezbędny jest raport hydrologiczny, a obciążenie biurokratyczne wydaje się odstraszać wiele osób.

Mokre wrzosowiska jako magazyn węgla

Torfowiska to nie tylko ważne punkty ochrony klimatu, ale także ważne magazyny węgla. Magazynują więcej dwutlenku węgla niż wszystkie lasy świata razem wzięte. W Niemczech duże części wrzosowisk zostały osuszone, co doprowadziło do uwolnienia zmagazynowanego węgla. Dlatego wrzosowiska należy rozwadniać do poziomu tuż poniżej poziomu gruntu, aby zachować ich funkcję magazynowania węgla. Istnieją jednak wyzwania: aby ponowne nawilżanie było opłacalne finansowo, potrzebne są nowe kanały marketingowe dla produktów z upraw paludialnych, nawet jeśli zwykle dają one niższe plony.

Tym ważniejsze jest rozpowszechnianie innowacyjnych podejść, takich jak te stosowane we wspólnocie energetycznej Malchin. Tutaj łodygi są zbierane z ponownie podmokłych łąk i spalane w ciepłowni, aby zaopatrywać części miasta w przyjazne dla klimatu ciepło. Rozwiązania te dają nowe perspektywy, ale mogą wiązać się z dużymi nakładami inwestycyjnymi.

Podsumowując, ponowne nawadnianie torfowisk jest delikatną kwestią, która musi równoważyć zarówno interesy rolnictwa, jak i cele środowiskowe. Faktem jest, że skuteczne nawadnianie wymaga szeroko zakrojonej interwencji technicznej i dobrych rąk ze strony rolnika. Przyszłe pokolenia będą musiały, chcąc nie chcąc, zebrać owoce naszych dzisiejszych działań.