Πάνω από 11,3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πωληθεί στο Σουδάν, ενώ περισσότερα από 3 εκατομμύρια έπρεπε να διασχίσουν τα σύνορα με γειτονικές χώρες όπως το Τσαντ και το Νότιο Σουδάν. Οι άνθρωποι αισθάνονται τα χειρότερα αποτελέσματα στο Χαρτούμ, όπου σχεδόν 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε εξέλιξη, ακολουθούμενα από τα κράτη του Νότου και του Βόρειου Νταρφούρ.
Η κλιμακωτή σύγκρουση
Η σύγκρουση έχει αυξηθεί δραματικά από την εκδήλωση της, με επιθέσεις που έχουν καταχωρηθεί πάνω από 11.292 επιθέσεις μέχρι τις 28 Μαρτίου 2025, που αντιστοιχούν σε μέσο όρο 16 περιστατικά την ημέρα. Ο κύριος κίνδυνος προέρχεται από το SAF, το οποίο είναι υπεύθυνο για περίπου το 50% των καταχωρημένων επιθέσεων, ακολουθούμενη από το RSF με 38%. Η βία επικεντρώνεται στην πρωτεύουσα του Χαρτούμ, όπου πραγματοποιήθηκε το 49% όλων των περιστατικών.
Οι μάχες οδήγησαν σε ανησυχητικό αριθμό θανάτων - εκτιμάται τουλάχιστον 150.000 άτομα, με σημαντικό αριθμό μη αναφερόμενων περιπτώσεων που οφείλονται σε έμμεσες αιτίες. Μεταξύ Αυγούστου 2023 και Ιανουαρίου 2024 παρατηρήθηκε δραματική αύξηση της βίας, η οποία ανάγκασε πολλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σύμφωνα με αναφορές, μια αεροπορική επιδρομή του SAF οδήγησε σε μια πολυάσχολη αγορά στο Βόρειο Νταρφούρ σε πολυάριθμα θύματα πολιτών.
Ανθρωπιστική κρίση και διεθνείς αντιδράσεις
Τα Ηνωμένα Έθνη περιγράφουν την κατάσταση στο Σουδάν ως μία από τις πιο καταστροφικές ανθρωπιστικές κρίσεις, από τις οποίες περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν, πολλοί από τους οποίους επηρεάζονται από οξεία πείνα. Αυτή η κρίση έχει επίσης οδηγήσει σε αναφορά για τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών μέσω των πολιτοφυλακών RSF, ενός θέματος που επισημάνθηκε επίσης από την Αμνηστία.
Το χρονικό της σύγκρουσης πηγαίνει πολύ πίσω. Είχε τις ρίζες του στην πολιτική αναταραχή από την ανεξαρτησία του το 1956 και περιλαμβάνει δύο εμφύλιους πολέμους μέχρι το 2005. Μετά την ανατροπή του μακροπρόθεσμου δικτάτορα Omar Al-Bashir τον Απρίλιο του 2019, φάνηκε να υπάρχει ελπίδα για ειρήνη. Αλλά η εσωτερική διάσπαση μεταξύ του Al-Burhan, του διοικητή του στρατού, και ο Dagalo, ο ηγέτης του RSF, ακολούθησε πικρά επιχειρήματα.
Τους τελευταίους μήνες έχουν ξεκινήσει διάφορες πρωτοβουλίες για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, αλλά αυτές παρέμειναν χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Οι γειτονικές χώρες, ειδικά το Τσαντ και το Νότιο Σουδάν, ανέλαβαν εκατομμύρια πρόσφυγες, ενώ η ανάγκη για ανθρωπότητα στο Σουδάν επιδεινώνεται περαιτέρω. Χωρίς αποτελεσματική διεθνή υποστήριξη, αυτή η κρίση θα μπορούσε να συνεχίσει να κλιμακώνεται, ενώ ο πολιτικός πληθυσμός πάσχει από ακραίες ανάγκες.
