Πρεμιέρα στο Ανόβερο: Δυστοπικό δράμα για τον πόλεμο και την ανθρωπότητα

Πρεμιέρα στο Ανόβερο: Δυστοπικό δράμα για τον πόλεμο και την ανθρωπότητα

Χθες το Κρατικό Θέατρο του Ανόβερου γιόρτασε την πρεμιέρα του τελευταίου έργου της Σίμπιλ Μπεργκ «Λίγο φως. Και αυτή η ειρήνη», που ανέβασε η Λένα Μπρας. Αυτή η πρεμιέρα έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να ασχοληθεί με ένα δυστοπικό σενάριο που διαδραματίζεται σε ένα καταφύγιο κατά τη διάρκεια ενός φανταστικού πολέμου μεταξύ Λουξεμβούργου και Λιχτενστάιν. Ο κεντρικός χαρακτήρας, τον οποίο υποδύεται η γνωστή ηθοποιός Katja Riemann, είναι ένας μηχανικός που εργάζεται στην αμυντική βιομηχανία και έρχεται αντιμέτωπος με τις δικές του αμφιβολίες για τον πόλεμο και τον ρόλο του σε αυτόν. Νυχτερινή κριτική αναφέρει ότι ο Riemann πραγματεύεται τις διαθέσεις των ανθρώπων στον μονόλογό της και σκηνοθετεί επιδέξια τόσο τις χιουμοριστικές όσο και τις σοβαρές πτυχές.

Η παραγωγή πραγματοποιείται σε ένα οβάλ bunker, το αμυδρό φως του οποίου τονίζεται από ειδικά φωτιστικά στοιχεία. Ζωντανή μουσική του Pascal Ritter, ο οποίος αυτοσχεδιάζει με ηλεκτρική κιθάρα και εφέ πεντάλ, υπογραμμίζει τα συναισθηματικά βάθη του κομματιού, που διαρκεί συνολικά περίπου 90 λεπτά και παίζεται χωρίς διάλειμμα. Το κοινό ήταν ενθουσιασμένο και επιβράβευσε την παράσταση με χειροκροτήματα.

Δυστοπία στο επίκεντρο

Το κομμάτι δεν πραγματεύεται μόνο προσωπικές συγκρούσεις, αλλά αμφισβητεί επίσης κοινωνικές αξίες όπως η πίστη, η αγάπη και η ελευθερία σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που κυριαρχείται από λίγους δισεκατομμυριούχους της τεχνολογίας. Ο μηχανικός στο έργο της Sibylle Berg αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση καθώς ο κόσμος γύρω του βυθίζεται στο χάος. Η απόδρασή του υπόγεια τον οδηγεί να εξηγήσει ένα ζοφερό όραμα για το μέλλον σε ένα φανταστικό παιδί - έναν κόσμο καταδικασμένο. Το θέμα της αλλαγής των διαθέσεων σε σχέση με τον πόλεμο και τον επανεξοπλισμό διατρέχει σαν κοινό νήμα την πλοκή. Rowohlt Theaterverlag τονίζει ότι ο πρωταγωνιστής, καταθλιπτικός από τις σκέψεις του για τη βιομηχανία όπλων, βρίσκει το θάρρος να ξεφύγει από τον πόλεμο λιποτακτώντας.

Με βάση την κοινωνικά κριτική διάσταση του έργου, η παραγωγή μπορεί να γίνει κατανοητή και στο πλαίσιο της σύγχρονης δυστοπίας, η οποία αντιμετωπίζεται συχνά στη φανταστική λογοτεχνία και φιλμογραφία. Παρόμοια με πολλά μεγάλα έργα του είδους, από τους Αγώνες Πείνας μέχρι το Σολάρις, το έργο του Μπεργκ θέτει ερωτήματα σχετικά με την πίστη, την αλληλεγγύη και την ανθρώπινη επιβίωση κάτω από ακραίες συνθήκες. Open Mind Culture συνδυάζει τα θέματα των ουτοπιών και των δυστοπιών με μια κριτική θεώρηση της κοινωνίας μας και υπογραμμίζει πώς τέτοιες αφηγήσεις τόσο ψυχαγωγούν όσο και εφιστούν την προσοχή σε ατυχείς περιστάσεις.

Η πρεμιέρα του "Λίγο φως. Και αυτή η γαλήνη" δείχνει εντυπωσιακά ότι το θέατρο είναι κάτι παραπάνω από ψυχαγωγία. Είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας, που αντιμετωπίζει σύνθετα, προβληματικά θέματα που μας θέτουν σημαντικά ερωτήματα για τη δική μας πραγματικότητα. Αν λοιπόν εξακολουθείτε να ψάχνετε για λίγο φως και γαλήνη, θα πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε αυτήν την παραγωγή - γιατί ο χρόνος για συζητήσεις σχετικά με αυτό το σχετικό υλικό μπορεί γρήγορα να τελειώσει.