Kinderen gedeporteerd naar St. Peter-Ording: trauma's uit het verleden zichtbaar maken

Kinderen gedeporteerd naar St. Peter-Ording: trauma's uit het verleden zichtbaar maken

In St. Peter-Ording wordt momenteel een belangrijke stap gezet om de pijnlijke geschiedenis van weggestuurde kinderen te verwerken. Tegenwoordig zijn er ongeveer 325.000 kinderen die tussen 1945 en 1990 naar meer dan 40 kindersanatoria zijn gestuurd, voornamelijk voor ‘verzorgende’ doeleinden. NDR rapporteert. Volgens schattingen bedraagt ​​het aantal kinderen dat naar Duitsland wordt gestuurd 6 tot 8 miljoen. Van deze kinderen werd verwacht dat ze drie tot zes weken in speciale voorzieningen zouden doorbrengen terwijl hun ouders niet aanwezig waren. De realiteit werd voor velen echter vaak gekenmerkt door dwang en isolement, zoals blijkt uit de rapporten van de getroffenen.

De ronde tafel, die in september 2024 werd gelanceerd op initiatief van de thuisgroep “Schickungskinder SPO”, heeft tot doel de vaak pijnlijke ervaringen van deze kinderen zichtbaar te maken. Het gaat onder meer om meldingen van geweld, gedwongen eten en mentale vernedering. Claudia Johansson, zelf een van de weggestuurde kinderen, en andere deelnemers bespreken onder leiding van experts als Dr. Helge-Fabien Hertz het individuele lot en de uitdagingen. De tabel bevat voormalige spa-kinderen, bewoners en vertegenwoordigers van de gemeenschap en de deelstaat Sleeswijk-Holstein.

De ervaringen van de kinderen die werden gedeporteerd

Veel van de kinderen in deze huizen hebben te maken gehad met emotionele en fysieke mishandeling. Zoals het NDR-rapport uitlegt, zijn de berichten over deze ervaringen alarmerend. Gedwongen eten en strikte rusttijden werden vaak gerechtvaardigd als educatieve maatregelen, maar deze praktijken worden nu steeds meer gezien als vormen van psychologisch geweld. Een studie van de Christian-Albrechts-Universität zu Kiel voert een diepgaande analyse uit en brengt licht in deze donkere tijd. Historici hebben onthuld dat lijfstraffen en strafmaatregelen lange tijd als normale onderwijsmethoden werden beschouwd.

Er zijn ook andere gruwelijke feiten gedocumenteerd, waaronder het gebruik van kalmerende middelen, vaak zonder medeweten van de ouders. Veel kinderen in de tehuizen werden behandeld met medicijnen om hun rusteloosheid te beteugelen, wat een ander aspect van het misbruik vertegenwoordigt. Sylvia Wagner, apotheker, documenteert deze praktijken en de bijbehorende risico's. Het gebruik van medicijnen is een voorbeeld van de walgelijke minachting voor de rechten van kinderen.

Een gezonde herwaardering

De ronde tafel bespreekt niet alleen de donkere hoofdstukken, maar heeft ook tot doel een gezamenlijke verklaring te ontwikkelen. Na vier sessies is er een permanente tentoonstelling gepland in het Eiderstedt Museumlandschap om dit onderwerp zichtbaar te maken voor toekomstige generaties. Vergezeld van een sterk verlangen om gehoord te worden in de samenleving, eisen de getroffenen een alomvattend proces dat verder gaat dan de mishandelingen uit het verleden.

Helaas voelen veel getroffenen zich in de steek gelaten door de politiek. Niettemin bestaat er hoop dat het project als model kan dienen voor andere plaatsen om licht te werpen op het individuele lot van gedeporteerde kinderen. Historisch gezien is dit een noodzakelijke stap om gedeporteerde kinderen de erkenning te geven die ze zo hard nodig hebben.

De weg naar gerechtigheid is hobbelig, maar met elk verhaal dat wordt verteld groeit de hoop op een beter begrip en een beschermde toekomst voor toekomstige generaties. Het is aan ons allemaal om naar deze vaak vergeten groep kinderen te luisteren en hun verhalen niet te negeren.