The Steinmeyer Organ of Markuskirche: Sound Magic z lat 30.

The Steinmeyer Organ of Markuskirche: Sound Magic z lat 30.

Markuskirche w Monachium ma imponującą tradycję muzyczną, która jest szczególnie ukształtowana przez jej dwa narządy. Nacisk kładziony jest na organ Steinmeyer, który został zbudowany w latach 30. XX wieku. Michael Roth, dyrektor muzyczny kościelny, opisuje dźwięk tego historycznego organu jako „pełny i miękki”, z bogatym fundamentem, który czyni go wyjątkowym. Organ Steinmeyer okazał się niezmiennym klejnotem sztuki akustycznej, którego jakość dźwięku została zatrzymana na przestrzeni lat. Roth mówi: „Czasami organ przypomina mi trochę orkiestry, która staje się głośniejsza bez utraty jakości dźwięku”.

Jedną ze specjalnych cech Markuskirche jest to, że organy Steinmeyer, podobnie jak wiele innych narządów w dużych kościołach w Monachium, nie zostały przystosowane do czasowych trendów dźwiękowych. W 1967 roku zainstalowano nowy organ, który jest specjalnie zaprojektowany do muzyki barokowej. Decyzja ta została zachowana pierwotnie dźwięk narządu Steinmeyer, co oznacza, że może być nadal używana do prac kompozytorów z XIX i XX wieku. Z drugiej strony w przypadku muzyki barokowej stosuje się nowsze organy, które umożliwia interesującą różnorodność tonalną w kościele.

Tworzenie drugiego organu

Proces podejmowania decyzji dla drugiego narządu był procesem, który rozpoczął się na początku lat 60. XX wieku. Wybitny konstruktor organów Paul Ott został zlecony i opracowano dyskusje w rozmowach o ekspansji lub konwersji istniejącego organu Steinmeyer. Wreszcie postanowiono zbudować zupełnie nowy organ z barokowym dźwiękiem, który chronił cenny dźwięk organów Steinmeyer i mimo to zaspokoiła potrzebę nowej opcji dźwięku w kościele.

Podczas gdy Roth wysoko ceni organ Steinmeyer, zwykle używa organów OTT do pracy Bacha, ponieważ ich dźwięk najlepiej pasuje do tych kompozycji. Niemniej jednak szacuje możliwość użycia organu Steinmeyer dla niektórych utworów, aby dać im romantyczną notatkę.

STEINMEYER ORGIT to elektropneumatyczny narząd, który wykorzystuje sprężone powietrze do transmisji polecenia gry. Ta technologia była znaczącą poprawą w ówczesnej architekturze ekologicznej i ułatwiła granie w świetne instrumenty. Ale teraz prawie 90 -letnia elektronika narządów stoi przed wyzwaniem odnowy, aby zapewnić standardy bezpieczeństwa i zoptymalizować dźwięk.

Planowane remonty i ulepszenia dźwięku

Istnieją szeroko zakrojone środki remontu dla organów Steinmeyer, między innymi, planowane są dwa nowe rejestry, aby wzbogacić dźwięk. Roth wyjaśnia, że dodaje się nowy flet solo, aby zwiększyć różnorodność dźwięków. Ponadto zainstalowany jest nowy stół do gry, który umożliwia organistom korzystanie z pomocy cyfrowych i bardziej efektywne zapisywanie kolorów dźwiękowych. Te innowacje obiecują poprawę obrazu dźwiękowego, co jest szczególnie ważne na koncertach.

Konwersja Markuskirche w latach 2008-2010 zmieniła również akustykę przestrzeni kościelnej. Czas pogłosu wynosi obecnie prawie pięć sekund, co przynosi specjalne wyzwania dla projektowania dźwięku. Roth podkreśla, że bardziej precyzyjna artykulacja jest wymagana dla szybszych i głośniejszych utworów muzycznych, podczas gdy intonacja organów nadal odgrywa centralną rolę.

Obecnie poszukuje się celu darowizn wynoszący 300 000 euro na rehabilitację narządów. Roth jest optymistą, ponieważ otrzymano już znaczne wsparcie różnych fundamentów i poszczególnych dawców. Planowane projekty muzyczne, w tym regularne evensongs i integracja regionalnych chórów, powinny dodatkowo promować różnorodne wykorzystanie organów po remoncie.