Η αόρατη απειλή: Η αυξανόμενη οξίνιση των ωκεανών και οι συνέπειές του

Η αόρατη απειλή: Η αυξανόμενη οξίνιση των ωκεανών και οι συνέπειές του

φορές για το Deep Sea - Άγνωστα επεισόδια της οξίνισης των ωκεανών

Η συζήτηση σχετικά με την οξίνιση των ωκεανών είναι σε πλήρη εξέλιξη, αλλά τα πραγματικά αποτελέσματα είναι δύσκολο να επιτευχθούν. Η αυξανόμενη συγκέντρωση του διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα δεν μπορεί μόνο να διαλύσει τα κοχύλια των θαλάσσιων πλασμάτων, αλλά και να προκαλέσει τη διάβρωση των κλιμάκων των ψαριών. Ακόμη και οι καρχαρίες επηρεάζονται. Επιπλέον, οι πλαγκτονικοί οργανισμοί με κελύφη ασβέστη όπως τα κοκκολιθοφόρια και τα πλωτά σαλιγκάρια υποφέρουν από τα καταστροφικά αποτελέσματα. Το Ινστιτούτο Alfred Wegener περιγράφει ακόμη και την οξείδωση των ωκεανών ως τον κακό δίδυμο αδελφό της θέρμανσης των ωκεανών, που προκύπτει από τις εκπομπές CO2.

Μια ακόμη λιγότερο αξιοσημείωτη πτυχή είναι η αυξανόμενη οξίνιση στη βαθιά θάλασσα. Στα ακραία βάθη των ωκεανών, κάτω από 4000 μέτρα, μια ζώνη οξέος εξαπλώνεται. Οι υψηλές πιέσεις, οι χαμηλές θερμοκρασίες και οι υψηλές συγκεντρώσεις CO2 δημιουργούν εκεί ένα εχθρικό περιβάλλον. Το ανθρακικό ασβέστιο δεν διαλύεται πλέον σε αυτά τα βάθη, πράγμα που σημαίνει ότι τα ιζήματα και οι δομές ασβέστη καταστρέφονται. Αυτό έχει μακρινές συνέπειες για το θαλάσσιο οικοσύστημα στη βαθιά θάλασσα.

Ο καθηγητής Mark John Costello και ο καθηγητής Peter Townsend Harris δημοσίευσαν τη γνώση του λεγόμενου βάθους αντιστάθμισης ανθρακικού άλατος και των αποτελεσμάτων του το 2023 μαζί με άλλους επιστήμονες. Από την εκβιομηχάνιση, αυτό το βάθος αυξήθηκε κατά μέσο όρο 98 μέτρων, γεγονός που αντιστοιχεί σε αύξηση του θαλάσσιου δαπέδου 3,6% τα τελευταία 200 χρόνια. Το CCD μετατοπίστηκε διαφορετικά σε διαφορετικές περιοχές της θάλασσας, όπου επηρεάζεται περισσότερο ο Δυτικός-Ισοδιατικός Ατλαντικός. Αυτή η αλλαγή θέτει σε κίνδυνο πολυάριθμους θαλάσσιους οικοτόπους και είδη, καθώς οι δομές ασβέστη μπορεί να είναι χημικά ασταθείς και μπορούν να καταστραφούν.

Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι ο προσδιορισμός μιας διεθνούς ομάδας εργασίας των εμπειρογνωμόνων βαθιών, ότι η CCD αντιπροσωπεύει επίσης ένα βιολογικό όριο που περιορίζει το βιότοπο για διαφορετικά θαλάσσια πλάσματα. Η έρευνα του Clarion Clipperton Zone (CCZ) στον βορειοανατολικό Ειρηνικό έδειξε ότι υπάρχουν διαφορετικά ενδιαιτήματα πάνω και κάτω από το CCD που επηρεάζονται έντονα από τις γεωλογικές συνθήκες. Αυτά τα ευρήματα απεικονίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα της προστασίας αυτών των ευαίσθητων οικοσυστημάτων.

Το CCZ επηρεάζεται όλο και περισσότερο από τις δραστηριότητες κατασκευής βουνών βαθιάς σάιας, καθώς η πλούσια εμφάνιση των polymetal κονδύλων αντιπροσωπεύει έναν ελκυστικό προορισμό. Αυτοί οι πολύτιμοι πόροι όχι μόνο προσελκύουν διαφορετικούς τρόπους ζωής, αλλά και τον κίνδυνο ολοκληρωμένης καταστροφής του περιβάλλοντος βαθιάς θάλασσας. Λαμβάνοντας υπόψη την αργή ανάπτυξη και την ευαίσθητη φύση των ζώων της βαθιάς θάλασσας, η επανεγκατάσταση των καταστραμμένων περιοχών θα μπορούσε να πάρει χιλιετίες εάν είναι δυνατόν.

Η προοδευτική οξίνιση των ωκεανών αποτελεί σοβαρή απειλή για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα. Η απώλεια ζωτικών πόρων και η αλλαγή των οικοτόπων επηρεάζονται. Τα ωκεάνια και τα νησιωτικά κράτη επηρεάζονται ειδικότερα από τα αποτελέσματα, με τις Βερμούδες να βρίσκονται ιδιαίτερα σε κίνδυνο. Η μείωση της θαλάσσιας παραγωγικότητας και των αλλαγών στο δίκτυο τροφίμων έχουν μακρινές συνέπειες για την αλιεία και τη διατροφική βεβαιότητα πολλών χωρών.

Είναι σημαντικό το κοινό να ενημερώνεται για τους αυξανόμενους κινδύνους της οξίνισης των ωκεανών. Η τρέχουσα γνώση του καθηγητή Costello και του καθηγητή Harris απεικονίζει τον επείγοντα μέτρα για την προστασία των ωκεανών. Είναι καιρός οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί να ενεργούν μαζί για να περιορίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και να το καταπολεμήσουν μακροπρόθεσμα.

- nag