De onzichtbare dreiging: de toenemende verzuring van de oceanen en de gevolgen ervan

De onzichtbare dreiging: de toenemende verzuring van de oceanen en de gevolgen ervan

tijden voor de diepe zee - onbekende afleveringen van de oceaanverzuring

De discussie over de verzuring van de oceanen is in volle gang, maar de werkelijke effecten zijn moeilijk te bereiken. De toenemende concentratie van opgeloste koolstofdioxide kan niet alleen schalen van zeedieren oplossen, maar ook de corrosie van visschalen veroorzaken. Zelfs haaien worden getroffen. Bovendien lijden planktonische organismen met kalkschalen zoals coccolithoforiden en drijvende slakken aan de verwoestende effecten. Het Alfred Wegener Institute beschrijft zelfs de verzuring van de oceaan als de kwaadaardige tweelingbroer van Ocean Hearing, die het gevolg is van menselijke CO2 -emissies.

Een nog minder opvallend aspect is de toenemende verzuring in de diepzee. In de extreme diepten van de oceanen, onder 4000 meter, verspreidt zich een zure zone. Hoge druk, lage temperaturen en hoge CO2 -concentraties creëren daar een vijandig milieu. Calciumcarbonaat lost niet langer op in deze diepten, wat betekent dat sedimenten en structuren van kalkschalen worden vernietigd. Dit heeft veel reikende gevolgen voor het mariene ecosysteem in de diepe zee.

Prof. Mark John Costello en prof. Peter Townsend Harris publiceerden de kennis van de zogenaamde carbonaatcompensatiediepte en de effecten ervan in 2023 samen met andere wetenschappers. Sinds de industrialisatie is deze diepte met gemiddeld 98 meter toegenomen, wat overeenkomt met een toename van de zeebodem met 3,6% in de afgelopen 200 jaar. De CCD verschoof anders in verschillende zeegebieden, waarbij de westerse equatoriale Atlantische Oceaan het meest wordt beïnvloed. Deze verandering brengt talloze mariene habitats en soorten in gevaar, omdat kalkstructuren chemisch onstabiel kunnen zijn en kunnen worden vernietigd.

Vooral zorgwekkend is de bepaling van een internationale werkgroep van diepe experts dat de CCD ook een biologische limiet vertegenwoordigt die de habitat voor verschillende zeedieren beperkt. Het onderzoek van de Clarion Clipperton Zone (CCZ) in het noordoosten van de Stille Oceaan heeft aangetoond dat er verschillende habitats boven en onder de CCD zijn die sterk worden beïnvloed door de geologische omstandigheden. Deze bevindingen illustreren de urgentie van de bescherming van deze gevoelige ecosystemen.

De CCZ wordt in toenemende mate beïnvloed door de diepte -zee -bergbouwactiviteiten, omdat het rijke optreden van polymetale knollen een aantrekkelijke bestemming vertegenwoordigt. Deze waardevolle bronnen trekken niet alleen verschillende manieren van leven aan, maar vormen ook het risico van een uitgebreide vernietiging van de diepzee -omgeving. Gezien de langzame groei en de gevoelige aard van de diepe zeedieren, kan een hervestiging van de vernietigde gebieden millennia duren als het mogelijk is.

De progressieve verzuring van de oceanen vormt een ernstige bedreiging voor de biodiversiteit van de mariene. Het verlies van vitale middelen en de verandering in habitats worden beïnvloed. Vooral Oceanic en Island -staten worden beïnvloed door de effecten, waarbij Bermuda bijzonder risico loopt. De daling van de mariene productiviteit en de veranderingen in het voedselnetwerk hebben veel reikwegende gevolgen voor vissen en voedingszekerheid van veel landen.

Het is cruciaal dat het publiek wordt geïnformeerd over de toenemende gevaren van verzuring van de oceaan. De huidige kennis van Prof. Costello en Prof. Harris illustreren de urgentie van maatregelen om de oceanen te beschermen. Het is tijd voor overheden en internationale organisaties om samen te handelen om de negatieve effecten op de zeeomgeving te bevatten en om het op de lange termijn te bestrijden.

- nag