Pełna renta inwalidzka: Tak poszkodowani walczą o swoje prawa!

Pełna renta inwalidzka: Tak poszkodowani walczą o swoje prawa!

W przełomowym wyroku z 11 czerwca 2025 r. sąd socjalny w Karlsruhe jasno stwierdził, że osoby z częściową niepełnosprawnością mogą mieć prawo do pełnej renty inwalidzkiej, jeśli rynek pracy w niepełnym wymiarze godzin okaże się dla nich nie do pokonania. Decyzja ta może mieć wpływ na wiele osób w Kolonii i poza nią, które nie są już w stanie pracować w swojej tradycyjnej pracy ze względu na problemy zdrowotne. Jak zawiadomienie o emeryturze24 ze zgłoszenia wynika, że ​​powód jest z wykształcenia technikiem dentystycznym, który od grudnia 2020 r. jest trwale niezdolny do pracy z powodu ciężkiej depresji i bólu somatycznego. Pomimo licznych prób rehabilitacji i terapii nie było dla niej możliwości powrotu do pracy.

Wniosek o rentę ze względu na zmniejszoną zdolność do pracy został początkowo odrzucony, ponieważ ubezpieczenie emerytalne uznało ją za zdolną do pracy powyżej sześciu godzin dziennie. Powódka, wyraźnie dotknięta poważnymi ograniczeniami, wniosła jednak zażalenie na tę decyzję, potwierdzając swoją tezę wskazaniem, że ani na rynku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy nie znalazła odpowiedniej pracy, ani nie miała szans na jej zdobycie.
Sąd uznał, że jeżeli nie jest realnie dostępna praca w niepełnym wymiarze godzin, a istniejąca zdolność do pracy wynosi od trzech do mniej niż sześciu godzin dziennie, nie wyłącza to prawa do pełnej renty inwalidzkiej.

Stosowne orzeczenia w sprawie rent inwalidzkich

Kolejna istotna sprawa trafiła do Sądu Społecznego w Rostocku w dniu 26 września 2023 r. Powódka, urodzona w 1966 r., była niezdolna do pracy od stycznia 2020 r., a o pełną rentę inwalidzką wystąpiła już w styczniu 2021 r. Jej zatrudnienie formalnie zakończyło się w marcu 2023 r., a także musiała się zmagać z odrzuceniem jej wniosków o emeryturę, ponieważ uważano, że jest zdolna do pracy od trzech do mniej niż sześciu godzin dziennie. Jednak również w tym przypadku argumentacja toczyła się w podobny sposób: jej choroby psychiczne i ortopedyczne nie pozwalały na znalezienie odpowiedniej pracy w niepełnym wymiarze godzin. Dzięki pozytywnemu postanowieniu sądu powódka ostatecznie otrzymała pełną emeryturę ze względu na to, że rynek pracy w niepełnym wymiarze godzin był dla niej zamknięty lub po prostu nie zapewniał miejsca na należytą realizację swoich obowiązków. Ochrona prawna DGB podkreśla, że ​​decyzje te są zgodne z zasadami Federalnego Trybunału Socjalnego.

Inny przykład można znaleźć w najnowszym orzeczeniu Państwowego Trybunału Społecznego Hesji, które pokazuje, że rynek pracy nie jest uznawany po prostu za zamknięty, jeśli dana osoba ma ograniczone zdrowie, ale ma pracę. Rysownikowi, który ze względu na chorobę psychiczną nie mógł już wykonywać zawodu ze względu na chorobę psychiczną, nie zaproponowano pracy odpowiadającej jego cierpieniu. Sąd uznał, że nawet jeżeli zawieszenie najmu wynikało z przepisów układu zbiorowego pracy, nie zwalnia to nikogo z obowiązku sprawiedliwej oceny swojej sytuacji w danych okolicznościach, a skrócenie wymiaru czasu pracy wymagane przez ubezpieczenie emerytalne jest niedopuszczalne. Dostrzeżono tu także argument braku możliwości znalezienia odpowiedniego zatrudnienia na zamkniętym rynku pracy, co wskazuje na duże znaczenie dla wielu osób znajdujących się w podobnej sytuacji. Sprawiedliwość społeczna.de określa zasady, które pozwalają na uznanie niezdolności do pracy za mającą znaczenie dla uprawnienia emerytalnego.

Podsumowując, można zauważyć, że wiele osób pracujących z ograniczeniami zdrowotnymi często staje przed wyzwaniem znalezienia odpowiedniego miejsca na rynku pracy. Orzeczenia dowodzą, że uczestnictwo w życiu zawodowym to nie tylko kwestia zdrowia, ale w istotny sposób zależy od dostępności odpowiedniej pracy. Dla wielu daje to możliwość otrzymania pełnej renty inwalidzkiej, nawet w przypadku częściowej niezdolności do pracy, jeśli jasne jest, że nie widać odpowiedniej pracy.