Hulp voor Hannes: Het gezin is dringend op zoek naar onderdak voor hun ernstig gehandicapte zoon

Hulp voor Hannes: Het gezin is dringend op zoek naar onderdak voor hun ernstig gehandicapte zoon

In Keulen zijn er gezinnen die tegen hun grenzen aanlopen. Een duidelijk voorbeeld is de familie Bader, die samenwoont met de twintigjarige Hannes, die ernstig gehandicapt is en constante zorg nodig heeft. Hannes kan niet zelfstandig spreken of lopen en lijdt aan verschillende gezondheidsproblemen, waaronder hersentumoren, autisme en hemiparese, wat hemiparese betekent. Dit wordt beschreven door Bianca Bader, de moeder die vaak op haar grens zit, gezien de uitdagingen om haar gezin bij elkaar te houden. “We voelen ons alleen gelaten”, zegt Bianca Bader in een rapport van Schwäbische.de, waarin ze ook de enorme druk beschrijft die de behoeften van Hannes op het gezinsleven leggen.

Hannes heeft niet alleen dagelijkse ondersteuning nodig bij alledaagse zaken als voeding en persoonlijke hygiëne, maar ook zekerheid, aangezien het gezin in het verleden moeilijkheden heeft ondervonden zoals extreme zonnebrand en traumatisch hersenletsel. Dit betekent dat Bianca Bader vaak op zoek is naar extra ondersteuning om met Hannes mee te gaan wandelen en om de lasten van het gezin te verlichten. Een ander punt zijn de herhaalde afwijzingen die de familie kreeg van OWB Sigmaringen voor een kinderdagverblijf. Dit betekent dat ze voortdurend voor de uitdaging staan ​​om een ​​geschikte plek te vinden om voor Hannes te zorgen.

Een oproep voor meer steun

Het gezin Bader heeft nog twee andere kinderen die ook met de situatie worstelen. “Het is niet gemakkelijk voor ze”, zegt Bianca over haar zussen. Vooral als Hannes de behoefte voelt om te sporten, wordt het verzorgen van hem een ​​echte uitdaging. Om hem in staat te stellen een menswaardig leven te leiden, spreekt Bianca haar wens uit voor een klein gedeeld appartement voor ernstig gehandicapte jongvolwassenen in de buurt en doet ze een beroep op mensen met vrije woonruimte om na te denken over het opzetten van zo’n gedeeld appartement.

De moeilijkheden die gezinnen zoals die van Hannes ervaren, houden verband met een bredere kwestie: het aantal werklozen met ernstige beperkingen is in 2024 met zes procent toegenomen. Volgens de Tagesschau zijn momenteel ongeveer 180.000 ernstig gehandicapten werkloos. Ondanks dit hoge aantal heeft meer dan de helft van hen een beroepsopleiding afgerond, wat een groot potentieel oplevert in de arbeidswereld. De vraag rijst hoe deze mensen kunnen worden ondersteund om het tekort aan geschoolde arbeidskrachten, dat veel industrieën bedreigt, te bestrijden. Het Federaal Arbeidsbureau beschouwt deze groep mensen als een waardevolle hulpbron.

Het werkloosheidspercentage onder ernstig gehandicapten bedraagt ​​11,6 procent, terwijl dit voor de bevolking als geheel slechts 7,3 procent bedraagt. Wat vooral ontmoedigend is, is dat mensen met een handicap minder vaak succesvol zijn in het vinden van werk. De arbeidsparticipatie bedraagt ​​51,4 procent, een stijging van 10 punten in de afgelopen twintig jaar, maar nog steeds ruim onder de 80 procent van de algemene bevolking.

Gezondheidsuitdagingen

Sommige van de uitdagingen waarmee mensen met een handicap worden geconfronteerd, zijn ook van medische aard. Zogenaamde pijnstillers, zoals gabapentine, kunnen voor een deel van de bevolking nuttig zijn, maar voor Hannes kan het gebruik van dergelijke medicijnen problematisch zijn. Gabapentine is een medicijn dat in verschillende vormen verkrijgbaar is en specifieke doseringsaanbevelingen heeft. De verhoudingen waarin de medicatie kan worden ingenomen, verschilden afhankelijk van de vorm, of het nu tabletten, capsules of vloeistoffen waren. Het is belangrijk om niet abrupt te stoppen met het gebruik van dergelijke medicijnen en altijd het advies van een arts op te volgen.

Terwijl de discussie over het ondersteunen van mensen met een beperking in een stroomversnelling komt, blijft de uitdaging bestaan ​​voor gezinnen als die van Hannes, die niet alleen steun zoeken in de zorg, maar ook gehoord willen worden in de samenleving. De behoefte aan meer inclusiviteit en passende huisvestings- en zorgmogelijkheden zal in de toekomst steeds urgenter worden.