Το Μόναχο σχεδιάζει την Ολυμπιακή απόκτηση 2036: ευκαιρίες και προκλήσεις!

Το Μόναχο σχεδιάζει την Ολυμπιακή απόκτηση 2036: ευκαιρίες και προκλήσεις!

Η συζήτηση είναι καυτή στο Μόναχο: Η πόλη εξετάζει μια αίτηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2036. Ο δήμαρχος Dieter Reiter βρίσκεται πίσω από αυτό το σχέδιο και το βλέπει μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα για την κοινωνία της πόλης. Πολλοί κάτοικοι του Μονάχου ελπίζουν όχι μόνο ένα αθλητικό φεστιβάλ, αλλά και μια οικονομική ανάκαμψη και την απαραίτητη ώθηση για την επείγουσα απαιτούμενη επέκταση της αστικής υποδομής. Σύμφωνα με μια έκθεση από Υδράργυρος Το θέμα αξιολογείται επί του παρόντος επίσης σε μια έρευνα για να δοκιμάσει τη διάθεση μεταξύ του πληθυσμού.

Πόσο υψηλή είναι η τιμή για την εφαρμογή είναι ένα ευαίσθητο θέμα. Το κόστος μόνο για την εφαρμογή ανέρχεται σε περίπου 7 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά είναι μεγαλύτερα, δηλαδή υψηλά έξοδα που μπορούν να ξεπεραστούν από τα μη αμελητέα έξοδα για την κατασκευή των απαραίτητων συστημάτων. Εδώ η ερώτηση αντέχει αν τέτοιες επενδύσεις αποδίδουν πραγματικά. Η κατανομή του κόστους θα μπορούσε να είναι κρίσιμη. Μια νέα σελίδα που ασχολείται με την Ολυμπιακή απόκτηση του Μονάχου προσφέρει περισσότερες λεπτομέρειες: Η ΔΟΕ έχει μειώσει σημαντικά τις απαιτήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος εφαρμογής έχει πλέον μειωθεί σε 5 έως 8 εκατομμύρια ευρώ. Παρόλα αυτά, ο παράγοντας κόστους παραμένει λεπτός, επειδή η απόφαση των πολιτών θα κοστίσει περίπου 6,7 εκατομμύρια ευρώ που δεν περιλαμβάνονται στο κόστος εφαρμογής, όπως και Ολυμπιακή διαφήμιση- muenchen.com πρέπει να διαβαστεί.

Κόστος παγίδα ή ευκαιρία για την πόλη;

Η συζήτηση για την αίτηση δεν κρατιέται μόνο στη Βαυαρία, αλλά και στο Βερολίνο. Η γερμανική πρωτεύουσα έχει επίσης σχέδια για μια αίτηση, ενδεχομένως για τα παιχνίδια 2036 ή 2040. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, αυτά είναι ερειπωμένα και απαιτούν εκτεταμένες ανακαινίσεις. Οι οικονομικές ανησυχίες στο Βερολίνο είναι παρόμοιες και αυτό RBB ανέφεραν ότι τα έξοδα περίπου 150 εκατομμυρίων ευρώ εκτιμώνται μόνο για το Ολυμπιακό Στάδιο και το Πάρκο.

Και οι δύο πόλεις, το Μόναχο και το Βερολίνο, βρίσκονται σε ένα δίλημμα: αφενός, τα πιθανά πλεονεκτήματα της Ολυμπιακής απόκτησης είναι διαθέσιμα, από την άλλη πλευρά, τα τεράστια χρηματοοικονομικά έξοδα που δεν θα ήταν μόνο απαραίτητα για τα ίδια τα παιχνίδια, αλλά κυρίως για την απαραίτητη υποδομή. Εάν, για παράδειγμα, τα απαραίτητα γήπεδα ήταν ήδη διαθέσιμα στο Μόναχο, αυτό θα μπορούσε να αξιολογηθεί ως σημείο συν. Αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι χρειάζονται επίσης επενδύσεις εδώ.

Μια άλλη συναρπαστική πτυχή είναι η πιθανή συμμετοχή των πολιτών. Για παράδειγμα, αυτό θα αναζητηθεί στο Βερολίνο το καλοκαίρι του 2024 με μια τραχιά ιδέα για την εφαρμογή. Μια παρόμοια προσέγγιση θα μπορούσε επίσης να είναι χρήσιμη στο Μόναχο για να συμπεριλάβει τους πολίτες πιο διαφανώς στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Ωστόσο, οι αποφάσεις θα ληφθούν τα επόμενα χρόνια, παραμένει συναρπαστικό πώς αναπτύσσονται οι συζητήσεις για τις Ολυμπιακές εξαγορές και στις δύο πόλεις και ποια απόφαση τελικά γίνεται. Ίσως το 2025 ή το 2026 θα είναι σαφές εάν οι προτάσεις του Μονάχου θα εγκριθούν από τους πολίτες ή αν ο αγώνας μπορεί να κερδηθεί στο Βερολίνο.