Φρίκη μεταξύ των εξόριστων Ιρανών: Οι δηλώσεις του Merz αναστατώνουν την κοινότητα
Ένας Ιρανός εξόριστος στη Νυρεμβέργη εκφράζει τη φρίκη για τις δηλώσεις του Μερτς για το Ισραήλ και τον αντίκτυπο στην ιρανική κοινότητα.

Φρίκη μεταξύ των εξόριστων Ιρανών: Οι δηλώσεις του Merz αναστατώνουν την κοινότητα
Τις τελευταίες ημέρες, η ιρανική κοινότητα στη Γερμανία υποφέρει όλο και περισσότερο από τις πολιτικές εξελίξεις. Ειδικότερα, οι δηλώσεις του καγκελαρίου Friedrich Merz, ο οποίος χαρακτήρισε το Ισραήλ «βρώμικη δουλειά» για τη Δύση, προκάλεσαν κύματα. Ο Bahman Abedini, ένας Ιρανός εξόριστος από τη Νυρεμβέργη που έφυγε από το Ιράν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, εκφράζει τη φρίκη του για αυτές τις δηλώσεις. Ο Abedini εξηγεί ότι έχει διακόψει την επαφή με την οικογένειά του στο Ιράν για να την προστατεύσει από πιθανή καταστολή και περιγράφει τον φόβο που νιώθουν πολλοί Ιρανοί για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Όπως αναφέρει ο br.de, η ιρανική κοινότητα υποφέρει όσο ποτέ άλλοτε από την πολιτική πίεση που υφίστανται πολλοί από τους συμπατριώτες της στο σπίτι.
Η πολιτική αντίδραση στη Γερμανία ακολούθησε αμέσως: το SPD και οι Πράσινοι επέκριναν δριμεία την επιλογή των λέξεων του Μερτς. Ο πολιτικός του SPD Άντις Αχμέτοβιτς χαρακτήρισε τις δηλώσεις ως όχι πολύ αποτελεσματικές, ενώ η Λουίζ Άμμπεργκ από το Κόμμα των Πρασίνων τις χαρακτήρισε «κυνικές και αδαείς». Παρά την κριτική, ο Μερτς υπερασπίστηκε τις δηλώσεις του και εξήγησε ότι έτυχαν σε μεγάλο βαθμό αποδοχής. Είναι σαφές εδώ ότι η συζήτηση για το Ιράν και τη σχέση Ισραήλ-Ιράν κάνει πάταγο όχι μόνο σε αυτές τις δύο χώρες, αλλά και στη διεθνή σκηνή.
Στρατιωτικές συγκρούσεις και στρατηγικά συμφέροντα
Το Ιράν ανακοίνωσε πρόσφατα στρατιωτικές επιθέσεις στο Ισραήλ, οι οποίες ο στρατηγός François Chauvancy είπε ότι προοριζόταν να αποτελέσει μέρος των στρατηγικών του επικοινωνιών. Ωστόσο, επεσήμανε ότι παρά τη σοβαρότητά τους, οι επιθέσεις αυτές δεν έχουν σημειώσει σημαντική επιτυχία. Οι επιθέσεις του Ιράν όχι μόνο δοκίμασαν τις στρατιωτικές του δυνατότητες, αλλά αποκάλυψαν επίσης την ευπάθεια του Ισραήλ σε τέτοιες επιθέσεις. Σύμφωνα με το mena-researchcenter.org, χρησιμοποιήθηκαν απαρχαιωμένες στρατιωτικές τεχνολογίες, γεγονός που εγείρει το ερώτημα του βαθμού στον οποίο το Ιράν μπορεί ακόμα να αποτελέσει σοβαρή απειλή.
Στον γεωπολιτικό στίβο, το Ιράν παραμένει απομονωμένο παρά τις περιφερειακές του φιλοδοξίες. Τα αραβικά κράτη δείχνουν αυξανόμενο ενδιαφέρον για προσέγγιση με το Ισραήλ, γεγονός που αποδυναμώνει περαιτέρω τη στρατηγική θέση του Ιράν. Οι στρατιωτικές συγκρούσεις δεν είναι χωρίς συνέπειες. Το Ισραήλ σχεδιάζει ήδη μέτρα αντιποίνων, ακόμα κι αν οι ΗΠΑ το θεωρούν επικίνδυνο. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου το Ιράν προσπαθεί να κινητοποιήσει στρατιωτικούς πόρους μέσω των Χούτι, δείχνουν επίσης την πολυπλοκότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή.
Η εσωτερική πολιτική εικόνα στο Ιράν
Στο εσωτερικό, ωστόσο, οι Ιρανοί αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικές προκλήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες από το bpb.de, η οικονομική κατάσταση της χώρας έχει επιδεινωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια. Ο συνδυασμός της διεθνούς απομόνωσης, της κακής διαχείρισης και της διαφθοράς έχει επηρεάσει σοβαρά την ποιότητα ζωής πολλών Ιρανών. Οι στατιστικές δείχνουν ότι τουλάχιστον το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και ότι ο πληθωρισμός και η υψηλή ανεργία χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα.
Μετά τον θάνατο του Προέδρου Raisi και τις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές τον Ιούλιο του 2024, οι αναλύσεις δείχνουν ιστορικά χαμηλή συμμετοχή ψηφοφόρων και βαθιά δυσπιστία για τη δικαιοσύνη του πολιτικού συστήματος. Οι μεταρρυθμιστικές υποσχέσεις του νέου Προέδρου Μασούντ Πεσεσκιάν γεννούν ελπίδες για αλλαγή, αλλά είναι αμφίβολο εάν μπορούν να εφαρμοστούν στην πραγματικότητα. Η ιρανική αντιπολίτευση παραμένει διαφορετική, αλλά η κοινή πορεία προς την αλλαγή είναι ασυνεπής και χαρακτηρίζεται από πολλές διαφορές.
Ο Αμπεντίνι, που ζει στην εξορία, ελπίζει στη δυνατότητα ενός ελεύθερου Ιράν παρ' όλες τις πιθανότητες. Για αυτόν είναι σαφές ότι η αλλαγή στο Ιράν πρέπει να προέλθει από τους ίδιους τους Ιρανούς και όχι μέσω εξωτερικών στρατιωτικών επεμβάσεων. Όπως λέει, ο δρόμος για την απελευθέρωση του ιρανικού λαού δεν είναι μέσω των ισραηλινών επιθέσεων, αλλά πρέπει να είναι εσωτερικό ζήτημα. Σε στρεσογόνες στιγμές, αφοσιώνεται στην αποκατάσταση χαλιών για να βρει λίγη γαλήνη και γαλήνη.
Εν τω μεταξύ, μένει να δούμε πώς θα συνεχίσουν να εξελίσσονται οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τι αντίκτυπο θα έχουν στον ιρανικό πληθυσμό και τη διασπορά του.