Ντοκιμαντέρ με ένταλμα σύλληψης: Συγκλονιστικές ιδέες ή επιφανειακό δράμα;

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για ένα ένταλμα σύλληψης ρίχνει φως στην καριέρα του στο Όφενμπαχ και επικρίνει την επιφανειακή παρουσίαση των θεμάτων του.

Eine neue Doku über Haftbefehl beleuchtet seinen Werdegang in Offenbach und kritisiert die oberflächliche Darstellung seiner Themen.
Ένα νέο ντοκιμαντέρ για ένα ένταλμα σύλληψης ρίχνει φως στην καριέρα του στο Όφενμπαχ και επικρίνει την επιφανειακή παρουσίαση των θεμάτων του.

Ντοκιμαντέρ με ένταλμα σύλληψης: Συγκλονιστικές ιδέες ή επιφανειακό δράμα;

Ο κόσμος του ραπ καταλαμβάνει αυτή τη στιγμή ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ένταλμα σύλληψης, πιο γνωστό ως Aykut Anhan, στην υπηρεσία ροής Netflix. Αυτό το ντοκιμαντέρ ονομάζεται «Babo: The Arrest Warrant Story» και έχει πετύχει μεγάλο αριθμό κλικ σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Μάρτιν Σέλιγκερ, κοινωνιολόγος της εργασίας και συγγραφέας, σχολίασε σε συνέντευξή του τις συγκλονιστικές στιγμές και τον τρόπο παρουσίασης του ντοκιμαντέρ. Ο [Freitag] αναφέρει ότι ο Seeliger επικρίνει πρωτίστως την τάση προς το προσωπικό επίπεδο, που παρασύρει τον θεατή στις εσωτερικές συγκρούσεις του καλλιτέχνη. Ωστόσο, με τόσο δράμα, ο Seeliger χάνει το απαραίτητο πλαίσιο, ειδικά όταν πρόκειται για ένταλμα σύλληψης που μεγάλωσε στο Offenbach στις δεκαετίες του '90 και του 2000.

Το ντοκιμαντέρ περιορίζεται σε συγκλονιστικές σκηνές, οι οποίες, σύμφωνα με τον Seeliger, φαίνονται μάλλον επιφανειακές. Ιδιαίτερα η απεικόνιση της χρήσης ναρκωτικών γίνεται αντιληπτή ως αυθεντική, αλλά ταυτόχρονα παραμένει ένα αίσθημα ελλιπούς όσον αφορά το κοινωνικό περιβάλλον. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα για την καθημερινή ζωή σε ένα μεταναστευτικό περιβάλλον. Η εκπροσώπηση του φύλου επικρίνεται επίσης ως παραδοσιακά ανδρική, ενώ ο χώρος για τις γυναίκες παραμένει πολύ περιορισμένος.

Μια ματιά στο ένταλμα σύλληψης

Το ένταλμα σύλληψης, που γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1985 στο Offenbach am Main, προέρχεται από μια τουρκόφωνη και μη έμπειρη οικογένεια Αλεβιτών. Η μητέρα του είναι από τη Giresun ενώ ο πατέρας του είναι Κούρδος Ζαζά από το Tunceli. Αυτά τα πολιτιστικά υπόβαθρα διαμορφώνουν την καριέρα του, η οποία χαρακτηρίζεται από προσωπικές αναποδιές και απώλειες. Έπρεπε να εγκαταλείψει το σχολείο αφού ο πατέρας του αυτοκτόνησε σε ηλικία 14 ετών. Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες είχαν μόνιμο αντίκτυπο πάνω του και αντικατοπτρίζονται επίσης στη μουσική του.

Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Κωνσταντινούπολη, όπου χρειάστηκε να διαφύγει λόγω της απειλής της φυλάκισης για τη διακίνηση ναρκωτικών, έζησε στην Ολλανδία. Τα πρώτα του κείμενα γράφτηκαν εκεί πριν επιστρέψει στο Όφενμπαχ και δραστηριοποιηθεί στον χώρο του στοιχήματος. Κάποια στιγμή έκανε την πρώτη του μουσική καριέρα όταν του έγινε πρόταση για συμβόλαιο με την Echte Musik. Το πρώτο του άλμπουμ «Azzlack Stereotype» κυκλοφόρησε το 2010 και έδωσε μια πρώτη ώθηση στην καριέρα του.

Κοινωνική συνάφεια και ταύτιση

Στην ανάλυσή του, ο Seeliger αναγνωρίζει επίσης τον κοινωνικό ρόλο των ενταλμάτων σύλληψης. Λειτουργεί ως αξιόπιστη φιγούρα για μετανάστες, επισφαλείς νέους και χτυπά τόσο τη γερμανική μεσαία τάξη όσο και τη νεαρή ομάδα-στόχο. Παρά τη δημοτικότητά του, ο Seeliger δεν πιστεύει ότι το gangsta rap γίνεται πιο πολιτικό. Αντιθέτως, βλέπει τη σκηνή ως μέρος ενός δεξιού πολιτισμικού πολέμου που επηρεάζει τη δημόσια αντίληψη στη Γερμανία. Το Gangsta rap μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για ταύτιση, αλλά αυτό δεν οδηγεί αυτόματα σε οργανωμένη πολιτική δράση.

Ο Seeliger επισημαίνει την απροθυμία πολλών ράπερ από την εργατική τάξη των μεταναστών να εμπλακούν σε συνδικάτα ή αριστερά κόμματα. Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι οι σκέψεις του κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu, ο οποίος τονίζει ότι η πολιτική σκέψη είναι συχνά δυνατή μόνο μετά από αγώνα επιβίωσης. Αυτό ρίχνει ενδιαφέρον φως στις κοινωνικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεράσουν ο ράπερ και οι ακροατές του στην καθημερινή ζωή.

Ο Eko Fresh, ένας άλλος γνωστός ράπερ, αναφέρεται ως παράδειγμα που θίγει επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα στους στίχους του. Ο Seeliger τονίζει ότι μια βαθύτερη εξέταση αυτών των θεμάτων έλειπε από το ντοκιμαντέρ. Η ιδέα του ευάλωτου άνδρα στο πλαίσιο των Ενταλμάτων Σύλληψης φέρνει τελικά κάποιες πολιτικά προοδευτικές στιγμές στην απεικόνιση, παρά τις πολυάριθμες αδυναμίες που αναδεικνύει το ντοκιμαντέρ.

Συνοψίζοντας, το ντοκιμαντέρ για το ένταλμα σύλληψης δεν δείχνει μόνο τη ζωή ενός καλλιτέχνη, αλλά αντικατοπτρίζει και πολύπλοκα κοινωνικά ζητήματα. Τα επικριτικά σχόλια του Martin Seeliger μας καλούν να αμφισβητήσουμε το περιεχόμενο που παρουσιάζεται πιο στενά και να οξύνουμε την άποψή μας για τις κοινωνικές πραγματικότητες που αποτελούν το πλαίσιο για τέτοιες αφηγήσεις. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την εντυπωσιακή καριέρα και τις προκλήσεις του εντάλματος σύλληψης στη Wikipedia.