Lezing over vrouwen in het nazikamp in Flussbach: een vergeten hoofdstuk!

Lezing over vrouwen in het nazikamp in Flussbach: een vergeten hoofdstuk!

De komende week ligt de focus op een belangrijk hoofdstuk uit de Duitse geschiedenis dat al lang bijna vergeten is. Op vrijdag 12 september om 18.00 uur is er in het gemeenschapscentrum aan de Kirchstraße 2 een lezing met Dr. Lena Haase, die het voormalige vrouwenstrafkamp in Flussbach belicht. Het informatieve evenement wordt georganiseerd door de gemeenteraad onder leiding van burgemeester Scheibe, burgemeester van VG Marcus Heintel, het Emil Frank Instituut Wittlich en de Hinzert KZ Memorial Support Association. Er bestaat grote belangstelling voor dit onderwerp omdat veel mensen weinig kennis hebben van de tragische omstandigheden en het lot van de vrouwen die in dit kamp gevangen zaten.

Vanaf 16 september 1942 was het vrouwenkamp Flussbach een afdeling van de mannenstraf- en jeugdgevangenis Wittlich. Tegen de achtergrond van het Nacht- en Mistdecreet van 7 december 1942 waren de gevangenen vooral politieke tegenstanders uit Luxemburg en Frankrijk. Deze vrouwen, bekend als ‘nacht- en mistgevangenen’, werden vaak gearresteerd zonder medeweten van hun familieleden. Tussen 1942 en 1944 trokken in totaal ongeveer 1.885 vrouwen door het kamp, ​​dat bestond uit vier grote kazernes en twee kleinere gebouwen en omgeven was door een hekwerk.

Het tragische verhaal van de gevangenen

De gevangenen moesten onder extreme omstandigheden werken. Ze waren onder meer werkzaam bij de droge aardappelfabriek “Appolonia” in Gillenfeld en bij het bedrijf “Romika” in Gusterath. Bovendien werden veel vrouwen naar lokale boeren gestuurd om veldwerk te doen. Er waren twee hoofdgroepen binnen de kampstructuur: de Franse en Luxemburgse vrouwen, die als politieke gevangenen werden beschouwd, en Duitse vrouwen, die daar als criminele gevangenen zaten. De arbeidsomstandigheden waren zwaar en veel vrouwen werden later naar concentratiekampen gedeporteerd, vooral naar het vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. De deportatie van de vrouwen begon aan het eind van de zomer van 1944, toen de geallieerden de Duitse grens naderden. De laatste gevangenen werden op 29 september 1944 vrijgelaten en het kamp zelf werd op 10 maart 1945 door Amerikaanse bommen verwoest.

De historicus Dr. Lena Haase van de Universiteit van Trier bestudeert al ongeveer tien jaar het lot van deze vrouwen. Hun inzet is geworteld in de overtuiging dat het belangrijk is om de verhalen van de gevangenen te vertellen en om vergetelheid tegen te gaan. Ze is ook voorzitter van de werkgroep ‘Herinnering aan de Grote Regio’ en zet zich intensief in om deze donkere hoofdstukken van de geschiedenis te verwerken. Ondanks de serieuze historische achtergrond is er tegenwoordig geen plaquette of monument ter herdenking van de gebeurtenissen in het vrouwenkamp Flussbach, wat de noodzaak van de gebeurtenis aangeeft.

Een oproep om te onthouden

Zoals Dr. Zoals Haase al opmerkte, is het van groot belang om deze vergeten verhalen te behouden en zichtbaar te maken. De lezing op 12 september is niet alleen een informatiemoment, maar ook een oproep om de nagedachtenis van de gevangenen levend te houden. Ieder verhaal verdient het om verteld te worden. Volgens wochenspiegellive.de is de kennis over het vrouwenkamp in Flußbach nauw verbonden met het debat over het nazi-tijdperk, dat vandaag de dag nog steeds van groot belang is.

Het evenement mag rekenen op grote belangstelling en is een aanrader voor iedereen die zich met geschiedenis en herinnering bezig houdt. Want zo Geheugenatlas beschrijft, was het vrouwenkamp in Flussbach niet alleen een plaats van lijden, maar ook een symbool van verzet tegen onderdrukking en vervolging. Laten we er samen voor zorgen dat deze verhalen niet vergeten worden!