Krytyka Klöcknera: Bundestag bojkotuje CSD i tęczową flagę!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Przewodniczący Bundestagu Klöckner zakazuje udziału w CSD 2025 w Berlinie, co wywołuje krytykę. Queernet-RLP domaga się równych praw.

Bundestagspräsidentin Klöckner verbietet Teilnahme an CSD 2025 in Berlin, löst Kritik aus. Queernet-RLP fordert Gleichberechtigung.
Przewodniczący Bundestagu Klöckner zakazuje udziału w CSD 2025 w Berlinie, co wywołuje krytykę. Queernet-RLP domaga się równych praw.

Krytyka Klöcknera: Bundestag bojkotuje CSD i tęczową flagę!

Decyzja przewodniczącej Bundestagu Julii Klöckner (CDU), że administracja Bundestagu nie weźmie w tym roku udziału w Christopher Street Day (CSD) w Berlinie, wywołuje falę i powszechną krytykę w społeczności LGBTI. Klöckner zakazał pracownikom Bundestagu udziału w demonstracji jako rozpoznawalnej grupie, a także nie pozwolił w dniu wydarzenia na wywieszenie tęczowej flagi na gmachu Reichstagu. Powiązała swoje działania z wymogiem neutralności i zwróciła uwagę, że administracja Bundestagu nie może brać udziału w demonstracjach politycznych i zgromadzeniach publicznych, za czym oczywiście mogą brać udział pracownicy nie pełniący obowiązków służbowych. Decyzja ta została podjęta pomimo dotychczasowej tradycji, że administracja Bundestagu w ostatnich latach zawsze wykazywała się silną, widoczną obecnością w CSD w Berlinie. Stowarzyszenie Berliner CSD podkreśla, że ​​wycofanie się jest postrzegane jako „aktywne odrzucenie widoczności osób queer” i żąda, aby Klöckner złożyła publiczne oświadczenie w celu wyjaśnienia swojego stanowiska. [SWR] donosi, że Klöckner postrzega to jako część swojego obowiązku zachowania neutralności.

W Nadrenii-Palatynacie reakcja na decyzję Klöcknera jest równie wyraźna. Stowarzyszenie grup LGBTI Queernet-RLP ostro skrytykowało akcję, a rzecznik Queernet-RLP Joachim Schulte stwierdził, że decyzja Klöcknera służy trendowi społecznemu ograniczającemu wolność człowieka. Ponadto przedstawicielka Koblenzer ds. queer Patricia Pederzani zauważyła, że ​​LGBTQI nie jest konstruktem ideologicznym, ale raczej częścią tożsamości, kwestionując w ten sposób pogląd Klöcknera na neutralność. Przewodniczący parlamentu kraju związkowego Nadrenia-Palatynat Hendrik Hering (SPD) również poważnie podchodzi do Klöcknera. Postrzega CSD jako nieodzowny symbol równości i szacunku oraz jako część obowiązku państwa w zakresie ochrony osób queer. To znaczenie dla społeczeństwa jako całości podkreśla się także w Bad Kreuznach, gdzie władze miejskie, takie jak Mainz, Nierstein i Bingen, wspierają CSD. Stefan Butz, organizator CSD w Bad Kreuznach, określa decyzję Klöcknera jako zły sygnał.

Korzenie Christopher Street Day

Christopher Street Day ma swoje korzenie w protestach ruchu LGBTI, które rozpoczęły się w Niemczech na początku XX wieku. Kluczowym momentem było zamieszanie policji w Stonewall Inn w Nowym Jorku w 1969 r., gdzie osoby LGBTI stawiały opór dyskryminacji. Rok później, 28 czerwca 1970 r., odbył się pierwszy „Dzień Wyzwolenia Christopher Street”, uważany za pierwszą demonstrację Pride i obecnie obchodzony na całym świecie z udziałem setek tysięcy uczestników. Czerwiec, oficjalny Miesiąc Dumy, stanowi mocne oświadczenie na temat widoczności i praw społeczności LGBTI. Mimo że w wielu krajach sytuacja prawna uległa poprawie – np. w Niemczech małżeństwo dla wszystkich – nadal pozostaje wiele nierozstrzygniętych żądań. Należą do nich m.in. wprowadzenie prawa o samostanowieniu oraz reformy prawa rodzicielskiego. Ataki na osoby LGBTI pozostają poważnym problemem, dlatego niezbędne są dalsze protesty i solidarność podczas wydarzeń związanych z dumą. [Amnestia] wskazuje, że pomimo pewnych pozytywnych wydarzeń, takich jak największa parada Równości w Mołdawii, w innych krajach, takich jak Rosja i Turcja, mają miejsce głębokie represje wobec działaczy LGBTI.

Na tym tle, w czasie, gdy widoczność i ochrona praw osób LGBTI są ważniejsze niż kiedykolwiek, decyzja Klöcknera jest postrzegana jako krok wstecz. CSD oferuje nie tylko przestrzeń do świętowania różnorodności, ale jest także niezbędnym forum protestów przeciwko dyskryminacji i równości. Dlatego też żądanie całkowitej równości i poszanowania tożsamości wszystkich ludzi pozostaje centralne i istotne.