Βοήθεια για τον Χάνες: Η οικογένεια αναζητά επειγόντως κατάλυμα για τον γιο της με βαριά αναπηρία

Βοήθεια για τον Χάνες: Η οικογένεια αναζητά επειγόντως κατάλυμα για τον γιο της με βαριά αναπηρία

Στην Κολωνία υπάρχουν οικογένειες που φτάνουν στα όριά τους. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα είναι η οικογένεια Bader, που ζει με τον 20χρονο Hannes, ο οποίος είναι βαριά ανάπηρος και χρειάζεται συνεχή φροντίδα. Ο Hannes δεν μπορεί να μιλήσει ή να περπατήσει ανεξάρτητα και πάσχει από διάφορα προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των όγκων του εγκεφάλου, του αυτισμού και της ημιπάρεσης, που σημαίνει ημιπάρεση. Αυτό περιγράφει η Bianca Bader, η μητέρα που είναι συχνά στα όριά της, δεδομένου των προκλήσεων να κρατήσει την οικογένειά της ενωμένη. «Αισθανόμαστε μόνοι μας», λέει η Bianca Bader σε μια αναφορά από το Schwäbische.de, στην οποία περιγράφει επίσης την τεράστια πίεση που επιφέρουν οι ανάγκες του Hannes στην οικογενειακή ζωή.

Ο Χάνες δεν χρειάζεται μόνο καθημερινή υποστήριξη με καθημερινά πράγματα, όπως σίτιση και προσωπική υγιεινή, αλλά και ασφάλεια, καθώς η οικογένεια έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες στο παρελθόν, όπως ακραία ηλιακά εγκαύματα και τραυματικές βλάβες στον εγκέφαλο. Αυτό σημαίνει ότι η Bianca Bader αναζητά συχνά πρόσθετη υποστήριξη για να πάρει τον Hannes βόλτες και να ανακουφίσει το βάρος της οικογένειας. Ένα άλλο σημείο είναι οι επανειλημμένες απορρίψεις που έλαβε η οικογένεια από το OWB Sigmaringen για ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν τη συνεχή πρόκληση να βρουν ένα κατάλληλο μέρος για να φροντίσουν τον Hannes.

Έκκληση για περισσότερη υποστήριξη

Η οικογένεια Bader έχει επίσης άλλα δύο παιδιά που επίσης παλεύουν με την κατάσταση. «Δεν είναι εύκολο για αυτούς», λέει η Bianca για τις αδερφές της. Ειδικά όταν ο Hannes νιώθει την ανάγκη να ασκηθεί, η φροντίδα του γίνεται πραγματική πρόκληση. Προκειμένου να μπορέσει να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή, η Bianca εκφράζει την επιθυμία της για ένα μικρό κοινόχρηστο διαμέρισμα για νεαρούς ενήλικες με σοβαρή αναπηρία κοντά και καλεί τα άτομα με ελεύθερο χώρο διαβίωσης να σκεφτούν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο κοινόχρηστο διαμέρισμα.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες όπως η εμπειρία του Hannes σχετίζονται με ένα ευρύτερο ζήτημα: ο αριθμός των ανέργων με σοβαρές αναπηρίες αυξήθηκε κατά 6% το 2024. Σύμφωνα με το Tagesschau, περίπου 180.000 άτομα με σοβαρή αναπηρία είναι επί του παρόντος άνεργα. Παρά αυτόν τον υψηλό αριθμό, περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς έχουν ολοκληρώσει επαγγελματική κατάρτιση και έτσι προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες στον κόσμο της εργασίας. Τίθεται το ερώτημα πώς μπορούν να υποστηριχθούν αυτοί οι άνθρωποι προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη ειδικευμένων εργαζομένων που απειλεί πολλούς κλάδους. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης βλέπει αυτή την ομάδα ανθρώπων ως πολύτιμο πόρο.

Το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των ατόμων με βαριά αναπηρία είναι 11,6 τοις εκατό, ενώ είναι μόνο 7,3 τοις εκατό για τον πληθυσμό συνολικά. Αυτό που είναι ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό είναι ότι τα άτομα με αναπηρία είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν στην απόκτηση απασχόλησης. Η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό βρίσκεται στο 51,4%, σημειώνοντας αύξηση 10 μονάδων τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ κάτω από το 80% του γενικού πληθυσμού.

Προκλήσεις υγείας

Μερικές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία είναι επίσης ιατρικές. Τα λεγόμενα παυσίπονα, όπως η γκαμπαπεντίνη, μπορεί να είναι χρήσιμα για κάποιο μέρος του πληθυσμού, αλλά για τον Hannes η χρήση τέτοιων φαρμάκων μπορεί να είναι προβληματική. Η γκαμπαπεντίνη είναι ένα φάρμακο που διατίθεται σε διάφορες μορφές και έχει συγκεκριμένες δοσολογικές συστάσεις. Οι αναλογίες στις οποίες μπορεί να ληφθεί το φάρμακο διέφεραν ανάλογα με τη μορφή, είτε δισκία, κάψουλες ή υγρό. Είναι σημαντικό να μην διακόπτετε απότομα τη λήψη τέτοιων φαρμάκων και να ακολουθείτε πάντα τις συμβουλές του γιατρού.

Ενώ η συζήτηση για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία κερδίζει δυναμική, η πρόκληση παραμένει για οικογένειες όπως του Hannes που όχι μόνο αναζητούν υποστήριξη στη φροντίδα αλλά θέλουν επίσης να ακουστούν στην κοινωνία. Η ανάγκη για περισσότερη ένταξη και κατάλληλες επιλογές στέγασης και φροντίδας θα γίνει όλο και πιο επιτακτική στο μέλλον.