Ο μυστηριώδης κόσμος των ευνουχιστών: μουσική μεταξύ μπραβούρας και ωμότητας

Ο μυστηριώδης κόσμος των ευνουχιστών: μουσική μεταξύ μπραβούρας και ωμότητας

Τι είδους γάμος φωνών ήταν αυτός; Στις εκκλησίες του 17ου αιώνα, ιδιαίτερα στην Ιταλία, αντηχούσαν οι ήχοι του καστράτου, του οποίου το τραγούδι θεωρούνταν αγνό και δυνατό. Αυτοί οι συναρπαστικοί τραγουδιστές, όπως οι radiofrance.fr αναφέρουν στους 640 άνδρες που είχαν διατηρηθεί πριν από 60 άτομα. μοναδική υψηλή φωνή τους. Μια βάναυση αλλά κοινωνικά αποδεκτή διαδικασία εκείνη την εποχή, η οποία ανήκει στο παρελθόν από τον 19ο αιώνα.

Το φαινόμενο castrata ξεκίνησε τον 16ο αιώνα και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ιταλία. Αυτοί οι εξαιρετικοί τραγουδιστές συναγωνίστηκαν ακόμη και όργανα όπως η τρομπέτα στην τεχνική τους ικανότητα και εκφραστικότητα. Οι πρώτοι γνωστοί ευνουχιστές εμφανίστηκαν στο παρεκκλήσι του Δούκα της Φεράρα στα τέλη της δεκαετίας του 1550, ενώ η εμφάνιση αξέχαστων φωνών όπως ο Carlo Broschi, πιο γνωστός ως Farinelli, καθήλωσε το κοινό τον 18ο αιώνα.

Από την Brotherhood of the Voice

Ήδη από το 1582, ένας Ισπανός είχε βρει το δρόμο του στην Καπέλα Σιξτίνα και από τότε η χρήση των ευνουχισμένων καθιερώθηκε σταθερά τόσο στην εκκλησιαστική όσο και στην κοσμική μουσική. Ο Πάπας επέτρεψε την εργασία τους στις χορωδίες και σύντομα οι άντρες εκτιμήθηκαν για τις εξαιρετικές φωνές τους. Στην υπηρεσία των Ιταλών πριγκίπων ήταν σε ζήτηση όχι μόνο στην ιερή μουσική, αλλά και στην όπερα. Τον 17ο και τον 18ο αιώνα ήταν τα αστέρια της ευρωπαϊκής μουσικής σκηνής και αμείβονταν καλύτερα από τους τενόρους ή τα μπάσα, όπως σημειώνει η wikipedia.org.

Με την πρώτη ματιά, η ιδέα ότι παιδιά ηλικίας έξι έως οκτώ στρατολογήθηκαν σε αυτή την πρακτική μπορεί να φαίνεται συγκλονιστική. Η επέμβαση, που συχνά υποστηρίζεται από την εκκλησία και συνήθως θεωρείται ήπια, άφησε ανεπηρέαστη τη σωματική ανάπτυξη αλλά σταμάτησε την ανάπτυξη του λάρυγγα και απέτρεψε το πρήξιμο των φωνητικών χορδών. Οι δυνατές φωνές των ευνουχιστών, που συχνά είχαν ογκώδη σώματα και λίγα μαλλιά, έμειναν αξέχαστες μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Οι τελευταίοι ευνουχιστές, όπως ο διάσημος Alessandro Moreschi, πέθαναν στις αρχές του 20ου αιώνα, αφήνοντάς μας τις μοναδικές ηχογραφήσεις στο είδος τους.

Η κληρονομιά των Καστράτι

Η τέχνη των ευνουχιστών, που βρισκόταν στο σπίτι στις όπερες της Ευρώπης, ζει σήμερα κυρίως μέσα από τη δουλειά των παρευρισκομένων. Αυτοί οι καλλιτέχνες, που λάμπουν με τεχνική και δεξιοτεχνία, δίνουν νέα ζωή στο ρεπερτόριο των ευνουχιστών. Είναι οι διάδοχοι σε μια μακρά παράδοση που συνδέθηκε με τεράστιες προκλήσεις, αλλά και μια σχεδόν ακατανόητη ομορφιά. Μπορούν να ανταγωνιστούν μεγάλους συνθέτες όπως ο Nicola Porpora, ο Gregorio Allegri, ο Henry Purcell και ο Niccolo Piccinni, τα έργα του οποίου εκτελούνται ακόμη.

Όταν ρωτήθηκε τι κάνει αυτή τη μουσική εποχή τόσο συναρπαστική, η απάντηση θα μπορούσε να βρίσκεται στη βιρτουόζικη αλληλεπίδραση συναισθήματος και τεχνικής, η οποία δεν έχει ξεχαστεί ποτέ εντελώς. Η ιστορία των ευνουχιστών παραμένει ένα συναρπαστικό κεφάλαιο στην ιστορία της μουσικής - μια εποχή που περιέχει τόσο λαμπρότητα όσο και σκοτεινές πλευρές, όπως περιγράφεται από το decouvrir.la.musique.online.fr.