De mysterieuze wereld van de castraten: muziek tussen bravoure en brutaliteit

De mysterieuze wereld van de castraten: muziek tussen bravoure en brutaliteit

Wat voor stemmenhuwelijk was dat? In de kerken van de 17e eeuw, vooral in Italië, weerklonken de klanken van de castraatjes, wier zang als puur en krachtig werd beschouwd. Deze fascinerende zangers waren, zoals radiofrance.fr meldt, mannen die vóór de puberteit werden gecastreerd om hun unieke hoge stem te behouden. Een destijds brutaal maar maatschappelijk geaccepteerd proces dat sinds de 19e eeuw tot het verleden behoort.

Het castraatfenomeen begon in de 16e eeuw en was vooral populair in Italië. Deze buitengewone zangers wedijverden zelfs met instrumenten als de trompet in hun technische vaardigheid en expressiviteit. De eerste bekende castraten verschenen eind jaren vijftig in de kapel van de hertog van Ferrara, terwijl de opkomst van onvergetelijke stemmen zoals Carlo Broschi, beter bekend als Farinelli, het publiek in de 18e eeuw boeide.

Van de Broederschap van de Stem

Al in 1582 had een Spanjaard zijn weg gevonden naar de Sixtijnse Kapel, en vanaf dat moment was het gebruik van castraten stevig verankerd in zowel de kerkelijke als de wereldlijke muziek. De paus stond hun werk in de koren toe, en de mannen werden al snel gewaardeerd om hun uitzonderlijke stemmen. In dienst van de Italiaanse prinsen waren ze niet alleen veelgevraagd in de heilige muziek, maar ook in de opera. In de 17e en 18e eeuw waren ze de sterren van de Europese muziekscene en werden ze beter betaald dan tenoren of bassen, zoals wikipedia.org opmerkt.

Op het eerste gezicht lijkt het idee dat kinderen van zes tot acht jaar voor deze praktijk werden gerekruteerd misschien schokkend. De operatie, vaak ondersteund door de kerk en meestal als zachtaardig beschouwd, liet de fysieke ontwikkeling onaangetast, maar stopte de groei van het strottenhoofd en voorkwam de zwelling van de stembanden. De krachtige stemmen van de castraten, die vaak massieve lichamen en weinig haar hadden, bleven tot het begin van de 19e eeuw onvergetelijk. De laatste castraten, zoals de beroemde Alessandro Moreschi, stierven in het begin van de 20e eeuw, waardoor we de enige opnames in hun soort achterlieten.

De erfenis van de Castrati

De kunst van de castraten, die thuis was in de operahuizen van Europa, leeft vandaag de dag vooral voort door het werk van de aanwezigen. Deze artiesten, die schitteren met techniek en virtuositeit, brengen het repertoire van de castraten nieuw leven in. Zij zijn de opvolgers in een lange traditie die gepaard ging met enorme uitdagingen, maar ook met een bijna onbegrijpelijke schoonheid. Ze kunnen zich meten met grote componisten als Nicola Porpora, Gregorio Allegri, Henry Purcell en Niccolo Piccinni, wier werken nog steeds worden uitgevoerd.

Op de vraag wat dit muzikale tijdperk zo fascinerend maakt, zou het antwoord kunnen liggen in het virtuoze samenspel van emotie en techniek, dat nooit helemaal vergeten is. Het verhaal van de castraten blijft een fascinerend hoofdstuk in de muziekgeschiedenis - een tijdperk dat zowel pracht als donkere kanten kent, zoals beschreven door decouvrir.la.musique.online.fr.