Połowa migrantów nie chce pracować: program walczy o przetrwanie!

Połowa migrantów nie chce pracować: program walczy o przetrwanie!

W Niemczech realizowany jest obecnie projekt pilotażowy mający na celu zmuszenie osób ubiegających się o azyl do pracy. Celem jest ułatwienie tym osobom integracji ze społeczeństwem, a jednocześnie umożliwienie im aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Jak Europejski konserwatysta raportach bezrobotni ubiegający się o azyl muszą uczestniczyć w pracach społecznych, takich jak utrzymanie parków publicznych, aby uzyskać dostęp do ważnych usług socjalnych. Udo Recktenwald, starosta CDU w St. Wendel, nie napawa optymizmem wstępne rezultaty programu. Od kwietnia tylko około połowa z 56 zaangażowanych migrantów wypełniła swoje obowiązki.

Program ma na celu promowanie lepszej integracji osób ubiegających się o azyl i zapewnia różnorodne zachęty. Daje to uczestnikom preferencyjny dostęp do kursów języka niemieckiego. Ci, którzy się jednak nie pojawią, będą musieli spodziewać się zmniejszenia świadczeń. Kontrole wydają się konieczne, ponieważ według Recktenwalda wielu migrantów zgłosiło chorobę lub pozostało bez wymówki. Sześciu migrantom, którzy zaginęli, całkowicie odcięto już świadczenia socjalne, a siedmiu uczestnikom groziło zmniejszenie miesięcznych świadczeń.

Możliwości integracji poprzez pracę społeczną

Oczekuje się, że do przyszłego roku program zaangażuje łącznie 200 osób ubiegających się o azyl w prace społeczne. Koszty tego wynoszą w St. Wendel około 150 000 euro. Pomimo początkowych przeszkód Recktenwald jest optymistą: postrzega projekt jako możliwy model do wdrożenia w całym kraju. Podobne inicjatywy istnieją już w innych okręgach kierowanych przez CDU, choć ich rezultaty są różne. Według informacji z Burgenlandu w Saksonii-Anhalt na 36 stanowisk zgłosiło się około 100 kandydatów. Świat dwóch na trzech tego nie robi, co sprawia, że ​​sytuacja wyjściowa wydaje się przytłumiona. Tutaj 54 z 60 migrantów, którzy nie spełniali wymagań, otrzymało obniżone świadczenia socjalne.

Innym przykładem jest powiat Saale-Orla w Turyngii, gdzie również program jest realizowany. Uważany za pioniera administrator okręgu Christian Herrgott zdążył już tam zrealizować pierwsze zobowiązania pracownicze. Obecnie 63 z 96 osób ubiegających się o azyl, którym przydzielono azyl, aktywnie uczestniczy w działaniach. Oferowane zajęcia obejmują między innymi koszenie trawników i sprzątanie. Zdaniem Herrgotta osiągnięte sukcesy napawają optymizmem, nawet jeśli organizacja nie jest pozbawiona wyzwań. Należy jednak podkreślić, że nie wszyscy migranci wyrażają chęć wzięcia udziału w oferowanych działaniach.

Krytyka i uwarunkowania prawne

Krytyka obowiązku pracy pochodzi przede wszystkim od partii lewicowych, takich jak SPD, Zieloni i Lewica, które twierdzą, że takie programy mogą zniechęcać migrantów do regularnej pracy. Ramy prawne takich obowiązków zawodowych są jednak jasne: ustawa o świadczeniach dla osób ubiegających się o azyl została zmieniona dopiero w lutym 2024 r., aby stworzyć podstawę prawną dla tych środków. W tym kontekście należy zauważyć, że uprawnienia do świadczeń socjalnych w Niemczech są powiązane z pewnymi warunkami, takimi jak wiek, zdolność zarobkowa i potrzeba pomocy Asylum.net opisuje.

Podsumowując, pomimo dotychczasowego spadku liczby uczestników, pozostaje nadzieja, że ​​programy będą miały długoterminowy pozytywny wpływ na integrację osób ubiegających się o azyl. Przecież biorąc udział w działalności charytatywnej, migranci mają szansę nie tylko wypełnić swoje obowiązki, ale także zdobyć cenne doświadczenie i nauczyć się języka, co może ułatwić im codzienne życie w Niemczech.