Digitale productpaspoorten: het scepticisme van bedrijven vertraagt ​​de circulaire economie!

Digitale productpaspoorten: het scepticisme van bedrijven vertraagt ​​de circulaire economie!

In Duitsland draait alles momenteel om een ​​nieuwe aanpak om de circulaire economie te bevorderen: het digitale productpaspoort. Dit belangrijke instrument, dat wordt ontwikkeld in de context van de EU Green Deal, heeft het potentieel om de manier waarop bedrijven en consumenten met producten omgaan fundamenteel te veranderen. Het digitale productpaspoort bundelt informatie over materialen, componenten en productie- en verwijderingsprocessen. Maar hoe denken bedrijven eigenlijk over dit project?

Uit een actueel onderzoek van het Federale Milieuagentschap en het Federale Netwerkagentschap onder meer dan 1.500 Duitse bedrijven blijkt een duidelijke scepsis ten aanzien van het digitale productpaspoort. Ongeveer 50% van de ondervraagden beschouwt dit als meer bureaucratische inspanningen en vreest stijgende kosten. Veel kleine en middelgrote bedrijven maken zich zorgen over de extra inspanningen die de invoering van digitale productpaspoorten met zich mee zou brengen. Tot nu toe hebben slechts enkele bedrijven hun milieueffecten digitaal vastgelegd of overeenkomstige gegevens in de waardeketen gedeeld, wat de discussie over het DPP verder aanwakkert. Vooral als het gaat om het gebruik van clouddiensten houdt slechts 25% van de bedrijven rekening met milieucriteria zoals energie-efficiëntie of hernieuwbare energie. Het is duidelijk dat er nog veel werk voor ons ligt!

Waarom het digitale productpaspoort belangrijk is

Het digitale productpaspoort zal naar verwachting in 2027 verplicht worden voor producten die in Europa worden verhandeld – met uitzondering van levensmiddelen, diervoeders en medische producten. Het idee kwam oorspronkelijk van het Federale Ministerie van Milieu in Duitsland en werd later in de EU overgenomen als onderdeel van het ‘Sustainable Products Initiative’ (SPI). Een praktijkvoorbeeld is de design sprint van 2021, die leidde tot de ontwikkeling van een model voor de DPP, te beginnen met de batterij van een elektrische auto.

Het DPP is niet alleen bedoeld om de beschikbaarheid van informatie over de circulariteit van producten te verbeteren, maar ook om transparante traceerbaarheid langs de toeleveringsketen te creëren. Technologieën als QR-codes en blockchain worden gebruikt om informatie over materialen, chemische stoffen en repareerbaarheid eenvoudig toegankelijk te maken. Een eerste stap richting DPP wordt gezet met apps als CodeCheck, Yuka en ToxFox.

Kansen en uitdagingen

De voordelen van het digitale productpaspoort zijn talrijk: het bevordert duurzame bedrijfsmodellen, ondersteunt de identificatie van milieurisico's en maakt het moeilijker om bruikbare producten te vernietigen. Bovendien wordt een groeiende reparatiemarkt voorspeld, wat een heroverweging in de consumptiemaatschappij zou kunnen teweegbrengen. Gegeven kritische grondstoffen en onzekere grondstoffenvoorraden is de behoefte aan een circulaire economie in Europa urgenter dan ooit.

De Europese Commissie neemt een soortgelijk standpunt in en creëert met de Ecodesign-verordening duidelijke richtlijnen voor duurzame producten. Bedrijven moeten zich voorbereiden op veranderingen omdat het digitale productpaspoort cruciaal kan zijn voor het vergroten van de efficiëntie in hun eigen processen en het optimaal benutten van hulpbronnen.

Over het geheel genomen laat het zien dat het digitale productpaspoort niet slechts een modewoord is, maar eerder een centrale bouwsteen vertegenwoordigt op weg naar het bereiken van een echte circulaire economie. En zelfs als het scepticisme van veel bedrijven niet kan worden afgewezen, zal het van cruciaal belang zijn om praktische en kosteneffectieve oplossingen te vinden om de acceptatie te vergroten en duurzame verandering mogelijk te maken. Alleen zo kunnen we de stap zetten naar een meer milieubewuste toekomst voor iedereen.

Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u de gedetailleerde rapporten van het Federale Milieuagentschap en het Handelsblatt lezen: Umweltbundesamt en Handelsblatt.