Rel in Radolfzell: Historicus roept op tot intrekking van Kratt's ereburgerschap!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Historicus Markus Wolter roept op tot herziening van het ereburgerschap van August Kratt in Radolfzell. Stem op 24 juni 2025.

Historiker Markus Wolter fordert die Überprüfung der Ehrenbürgerschaft von August Kratt in Radolfzell. Abstimmung am 24. Juni 2025.
Historicus Markus Wolter roept op tot herziening van het ereburgerschap van August Kratt in Radolfzell. Stem op 24 juni 2025.

Rel in Radolfzell: Historicus roept op tot intrekking van Kratt's ereburgerschap!

Een open brief van historicus Markus Wolter zorgt voor opschudding in Radolfzell. Hij wendde zich tot de gemeenteraad om het ereburgerschap van August Kratt te bespreken. Kratt was van 1942 tot 1945 waarnemend burgemeester van de toenmalige SS-garnizoensstad en is sinds 1962 ereburger nadat hij de stad van de ondergang had gered door een witte vlag te hijsen. Wolter beschouwt de eerdere beoordeling van Kratts blootstelling aan de nazi's echter als ontoereikend, zoals Seemoz meldt.

De controverses rond Kratt zijn niet nieuw: hij was sinds 1933 actief lid van de NSDAP en steunde ook de SS. Tijdens zijn ambtsperiode kwam hij onder druk te staan, vooral nadat twee dagen eerder de loco-burgemeester van Singen door de SS was geëxecuteerd. Zijn betrokkenheid bij organisaties als ADEFA, die de joodse kledingindustrie boycotten, illustreert zijn diepe betrokkenheid bij de nationaal-socialistische ideologie.

Beschuldigingen en eisen

Wolter bekritiseert een rapport van Dr. Habil. Carmen Scheide, die Kratts rol in het nationaal-socialisme als onproblematisch presenteert. Hij stelt dat bij deze beoordeling geen rekening is gehouden met belangrijke archiefbronnen en secundaire literatuur. Wolter, die sinds 2017 de geschiedenis van het nationaal-socialisme in Radolfzell intensief bestudeert, heeft bewezen dat het stadsbestuur gedwongen sterilisaties uitvoerde waarbij Kratt actief betrokken was. Dit werpt een nieuw licht op de prestaties waarvoor hij postuum werd geëerd.

“Het stadsbestuur wordt nooit moe erop te wijzen dat er voortdurend onderzoek wordt gedaan naar Kratts nazi-verleden. Ondanks zijn diepgaande betrokkenheid bij het nationaal-socialisme werd zijn ereburgerschap echter niet ingetrokken”, aldus Wolter in zijn brief. Hij pleit voor een herziening van de aanbeveling van de AK Herdenkingscultuur, waarin wordt voorgesteld het ereburgerschap te behouden. Het besluit hierover staat gepland op 24 juni 2025.

Een schaduw van het verleden

De gedenkplaat op de kathedraalfontein viert Kratts 'redding' van de stad, maar negeert de perspectieven van de daadwerkelijke slachtoffers van het nationaal-socialisme. Persoonlijkheden als Berta en Elisabeth Welschinger, die werden vermoord tijdens het euthanasieprogramma, blijven onvermeld. De publieke perceptie in Radolfzell richt zich meer op Kratts veronderstelde heldendaden dan op het lot van degenen die hebben geleden onder het regime, zoals Seemoz beschrijft.

Uit een actueel onderzoek naar de Duitse herinneringscultuur blijkt dat er grote gaten in de kennis in de samenleving bestaan ​​en dat er een groeiende behoefte bestaat aan een ‘afsluiting’ van het nazi-verleden. Terwijl 42,8% van de ondervraagden het belang benadrukte van het herdenken van de nazi-misdaden, is een overweldigende meerderheid van mening dat het tijd is voor een kritisch onderzoek naar het verleden om een ​​grens te trekken. Deze ambivalente houding ten opzichte van het nazi-verleden wordt ook weerspiegeld in de politieke perceptie: meer dan de helft van de ondervraagden beschouwt de AfD als onverkiesbaar in de context van de Duitse geschiedenis, wat aantoont dat de discussie over deze kwesties niet alleen lokaal, maar ook op nationaal niveau controversieel is, zoals Tagesschau meldt.

Het besluit van de gemeenteraad van Radolfzell om August Kratt het ereburgerschap te verlenen, zal een belangrijk signaal afgeven. Kunnen we het eens worden met een voormalig NSDAP-lid als ereburger, terwijl de stemmen van de slachtoffers steeds naar de achtergrond worden verdrongen? In een tijd waarin veel mensen zich willen concentreren op de urgente kwesties van het heden, blijft leren van het verleden een essentiële taak die we niet mogen ontlopen.