Tübingen: Jonge wetenschappers winnen Pogingprijzen 2025!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Dr. Philipp Klocke en Dr. Peng Liu ontvangen de Attempto Prijzen 2025 in Tübingen voor uitmuntend neurowetenschappelijk onderzoek.

Dr. Philipp Klocke und Dr. Peng Liu erhalten die Attempto-Preise 2025 in Tübingen für herausragende neurowissenschaftliche Forschung.
Dr. Philipp Klocke en Dr. Peng Liu ontvangen de Attempto Prijzen 2025 in Tübingen voor uitmuntend neurowetenschappelijk onderzoek.

Tübingen: Jonge wetenschappers winnen Pogingprijzen 2025!

De Attempto-prijzen van de Tübingen Attempto Foundation werden op 15 oktober 2025 uitgereikt. Twee uitmuntende wetenschappers, Dr. Philipp Klocke en Dr. Peng Liu, werden erkend voor hun opmerkelijke bijdragen aan de neurowetenschappen. Dr. Klocke ontving de prijs voor zijn onderzoek naar bewegingsblokkades bij Parkinsonpatiënten, terwijl Dr. Liu werd geëerd voor haar onderzoek naar verouderingsprocessen in de hersenschors. De prijzen zijn elk voorzien van 5.000 euro en werden uitgereikt tijdens de algemene vergadering van de Vereniging van Vrienden van de Universiteit van Tübingen, zoals gerapporteerd door [idw-online.de](https://nachrichten.idw-online.de/2025/10/16/attempto-preise-gehen-an-eine-neurosreicherin-und-einen-neuros academicus?groupcolor=4).

Dr. Klocke, werkzaam bij de afdeling Neurologie van het Universitair Ziekenhuis van Tübingen en bij het Hertie Instituut voor Klinisch Hersenonderzoek, heeft intensief gewerkt aan het fenomeen “bevriezing” bij de ziekte van Parkinson. Deze kortdurende bewegingsblokkades komen vaak voor in gevorderde stadia van de ziekte en vormen een enorme uitdaging voor veel van de getroffenen. In zijn onderzoek laat Klocke zien dat zowel activatie- als deactiveringsstoornissen optreden in de subthalamische kern vóór en tijdens het invriezen. Deze bevindingen zouden een cruciale stap kunnen zijn in de behandeling van de ziekte van Parkinson.

Onderzoek naar Parkinson en zijn uitdagingen

De ziekte van Parkinson treft ongeveer 6 miljoen mensen wereldwijd en is na de ziekte van Alzheimer de tweede meest voorkomende hersenziekte, zoals beschreven op scisimple.com. Tot de typische symptomen van de ziekte behoren motorische beperkingen, die de levenskwaliteit van de getroffenen steeds meer aantasten. Met name het verlies van hersencellen in de substantia nigra leidt tot gebrek aan lichaamsbeweging en andere complicaties. Ongeveer de helft van de patiënten ontwikkelt onrustige bewegingen, die vaak verband houden met behandelingen.

Maar zelfs in de gevorderde stadia vertonen parkinsonpatiënten vaak houdings- en evenwichtsproblemen, wat leidt tot een verhoogd risico op vallen. Parkinsonmedicijnen bieden vaak slechts kleine verbeteringen, wat onderzoek nog belangrijker maakt. Psychiatrische complicaties zoals dementie of hallucinaties kunnen ook optreden naarmate de ziekte voortschrijdt parkinsonstiftung.de.

Dr. Liu en haar baanbrekende onderzoek

Dr. Peng Liu, die ook werkt bij het Hertie Institute for Clinical Brain Research, bestudeert de veranderingen in de hersenschors die gepaard gaan met de verwerking van aanrakingsprikkels naarmate we ouder worden. Uit hun onderzoek blijkt dat met het ouder worden de hersenschors dunner wordt, terwijl vooral de vierde laag een toename van myeline laat zien. Ook onderzoekt ze individuele verschillen, zoals iemand die vanaf de geboorte maar één arm heeft. Dergelijke bevindingen kunnen veel onthullen over hoe de hersenen in verschillende levensfasen werken.

Het samenvoegen van deze twee onderzoeksgebieden – het bestuderen van hersenactiviteit bij de ziekte van Parkinson en het begrijpen van verouderingsprocessen – zou kunnen leiden tot een beter begrip van de complexe interacties in de hersenen. De resultaten kunnen niet alleen belangrijk zijn voor onderzoek, maar bieden ook toekomstgerichte benaderingen in de klinische praktijk.

Met deze nieuwe bevindingen zijn zowel Dr. Klocke als Dr. Liu op een veelbelovende weg. De aangetoonde verbanden tussen Parkinson en hersenactiviteit kunnen de levenskwaliteit van de getroffenen aanzienlijk verbeteren en de behandelingsopties optimaliseren. De wetenschap heeft de gave om antwoorden te vinden – en dat is precies waar het om gaat als het gaat om het menselijk welzijn.