Duitsland en de Dublinprocedure: wie blijft er werkelijk achter?

Duitsland en de Dublinprocedure: wie blijft er werkelijk achter?

In de eerste helft van 2025 stuurde Duitsland ruim 20.000 overnameverzoeken naar andere EU-landen om migranten te repatriëren als onderdeel van de Dublin-procedure. Maar het succes was bescheiden, zoals het was Wereld gemeld. Op een totaal van 20.574 verzoeken werden slechts 3.109 migranten, oftewel ongeveer 15%, daadwerkelijk gerepatrieerd.

De relatie met Italië is bijzonder gespannen. Ondanks 3.824 verzoeken tot overname naar Italië werd geen enkele vluchteling via de Dublinprocedure teruggestuurd. Dit roept vragen op, vooral gezien het feit dat Italië tegelijkertijd instemde met 4.477 verzoeken van Duitsland, waarvan sommige van het voorgaande jaar. Deze situatie onderstreept de uitdagingen waarmee het Dublin-systeem wordt geconfronteerd.

De Dublinprocedure en zijn mechanismen

Het doel van de Dublinprocedure, die gebaseerd is op de Dublin III-verordening, is om te bepalen welke EU-lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag. De procedure is bedoeld om te voorkomen dat iemand in meerdere landen asiel aanvraagt. Elke asielaanvraag wordt slechts één keer onderzocht om de secundaire migratie binnen Europa te beheersen BAMF uitgelegd.

Het proces is duidelijk geregeld: eerst dient de aanvrager zijn aanvraag in bij een filiaal of een aankomstcentrum. Er zal een persoonlijk gesprek plaatsvinden om de verantwoordelijkheid en mogelijke obstakels voor deportatie op te helderen. Bij twijfel wordt het dossier doorgestuurd naar het verantwoordelijke centrum in Dublin, dat de verantwoordelijkheid controleert en een overnameverzoek naar de betreffende lidstaat kan sturen.

Repatriëringen en aanhoudende problemen

De cijfers die Wereld Uit gepubliceerde publicaties blijkt dat Duitsland ook door andere EU-landen werd gevraagd om 7.937 migranten terug te nemen, waarvan 2.326 gevallen werden teruggenomen. De repatriëring naar Griekenland bleek echter nog ingewikkelder. Duitsland wilde 3.554 migranten terughalen, maar kreeg slechts in 78 gevallen goedkeuring van Athene en uiteindelijk werden slechts 20 vluchtelingen daadwerkelijk overgebracht.

Een reden voor de moeilijkheden zouden de strikte deadlines en vereisten in de Dublin-procedure kunnen zijn, die van invloed zijn op de uitvoering van aangiften. Als er vertragingen optreden, gaat de verantwoordelijkheid voor de asielcontrole over op Duitsland, wat de situatie kan compliceren.

Om meer actuele uitdagingen en verbeteringen in het Dublin-systeem te bespreken, organiseert de EUAA regelmatig evenementen waarbij de nationale Dublin-organen samenkomen. Deze bijeenkomsten bieden een platform om prioriteiten te stellen en expertise te delen, zoals op de website EUAA valt te lezen.

Over het geheel genomen blijkt uit een evaluatie van de eerste zes maanden van 2025 dat rendement binnen Europa een hot topic blijft dat om oplossingen vraagt. Het Dublin-systeem wordt geconfronteerd met uitdagingen die zowel de lidstaten als de migranten treffen, en het valt nog te bezien hoe de situatie zich de komende maanden zal ontwikkelen.