Zatrzymanie krążenia: Liliane walczy o życie – reanimacja ratuje życie!

Zatrzymanie krążenia: Liliane walczy o życie – reanimacja ratuje życie!

21 czerwca 2025 r. znów będziemy mieli to czarno na białym: w nagłych przypadkach kardiologicznych prędkość liczy się bardziej niż kiedykolwiek. Zatrzymanie krążenia to krytyczny moment, w którym liczy się każda sekunda. Liliane Kozik, która od sześciu lat działa w tym obszarze, podsumowuje to w skrócie: pośpiech może uratować życie. Statystyki pokazują, że w Niemczech jedynie około 50% osób rozpoczyna resuscytację w przypadku zatrzymania krążenia. To trzeba pilnie zmienić, bo po każdej minucie bez resuscytacji szanse na przeżycie zmniejszają się o 10% – po dziesięciu minutach są zerowe. Liliane dostrzegła ten brak i uruchomiła projekt „Bezpieczeństwo serca w szkołach”, którego celem jest wprowadzenie kursów resuscytacji w szkołach w całym kraju i podniesienie świadomości. Tymczasem w resuscytacji prym wiodą takie kraje jak Dania z udziałem na poziomie 81%, ponieważ tego tematu naucza się w tamtejszych szkołach. ZDF informuje o ich niestrudzonych wysiłkach.

Istotną rolę odgrywa także strona medyczna. Kardiolog Andreas Franke z kliniki Siloah w Hanowerze intensywnie pracuje nad tym, aby leczenie zawałów serca było szybsze i skuteczniejsze. Dzięki projektowi FITT-STEMI, który obejmuje wszystkie służby ratunkowe i przychodnie posiadające pracownie cewnikowania serca, pacjenci trafiają do pracowni cewnikowania o około 40 minut szybciej niż dziesięć lat temu. Cały proces jest dokumentowany w celu identyfikacji i eliminacji źródeł błędów. Wysiłki te są kluczowe, ponieważ również w Niemczech leczenie często trwa zbyt długo – średnio 15 osób jest zaangażowanych w ratowanie pacjenta zawałowego. Wymagane są tu szybkie i precyzyjne działania.

Znaczenie oświecenia

Ale nie tylko szybkie podjęcie działań jest ważne, ważną rolę odgrywa także informacja o rzeczywistych szansach na przeżycie. Każdego roku w Szwajcarii około 8 000 osób doświadcza zatrzymania akcji serca, które prowadzi do ostrego niedoboru tlenu w narządach. Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Bazylei wiele osób ma mocno przesadzone wyobrażenie o powodzeniu resuscytacji. W rzeczywistości szanse na przeżycie poza szpitalem wynoszą zaledwie 10%, podczas gdy w szpitalu przeżywa około jedna na pięć osób. Ponadto wiele osób, które przeżyły, nie jest w stanie prowadzić samodzielnego życia, ponieważ około 50% ma upośledzenie funkcji poznawczych. Profesor Sabina Hunziker wzywa zatem do zwiększenia informacji w systemie opieki zdrowotnej, aby umożliwić świadome podejmowanie decyzji i odciążyć bliskich w trudnych chwilach. Uniwersytet w Bazylei podkreśla konieczność takich dyskusji.

Niezbędne są wysiłki na rzecz poprawy metod resuscytacji i edukacji. Jasna komunikacja na temat preferencji pacjenta i ryzyka związanego z resuscytacją może nie tylko uratować życie, ale także odciążyć członków rodziny. W tym sensie ważne jest, abyśmy wszyscy wiedzieli, jak zachować się w sytuacjach krytycznych.