Το τελευταίο κάψιμο των μαγισσών στην Κολωνία: Ένα σκοτεινό κεφάλαιο αποκαλύπτεται

Το τελευταίο κάψιμο των μαγισσών στην Κολωνία: Ένα σκοτεινό κεφάλαιο αποκαλύπτεται

Η σκοτεινή ιστορία του κυνηγιού μαγισσών έχει αφήσει βαθιά ίχνη στην Κολωνία. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η περίπτωση του νεαρού Entgen Lenarts. Η Έντγκεν, που ήταν μόλις δέκα ετών, ανακρίθηκε στο Frankenturm το 1655, όπου δήλωσε ότι είχε ήδη πάει 30 φορές στο χορό των μαγισσών και είχε αφιερωθεί στον διάβολο. Η καριέρα της είναι τραγική: ο πατέρας της πυροβολήθηκε και η μητέρα της έφυγε με έναν άλλο άντρα. Εκείνη την εποχή, η ζωή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για μια ορφανή σαν αυτήν, κάτι που πιθανότατα τροφοδότησε τις κατηγορίες της. Λόγω της ηλικίας της, δεν εκτελέστηκε αμέσως, αλλά χρειάστηκε να υπομείνει τρία χρόνια στον πύργο της φυλακής πριν την αποκεφαλίσουν στις 18 Φεβρουαρίου 1655 και στη συνέχεια την κάψουν. Αυτή ήταν η τελευταία επίσημα τεκμηριωμένη εκτέλεση για μαγεία στην Κολωνία, όπου μπορούν να βρεθούν συνολικά 103 κατηγορίες και δίκες για μαγεία. Από αυτές, οι 38 τελείωσαν με μια δημόσια εκτέλεση, ένα τρομακτικό κομμάτι της ιστορίας που ksta.de παρακολουθεί λεπτομερώς.

Γιατί όμως συμβαίνουν τέτοιες θηριωδίες; Η τρέλα για το κυνήγι μαγισσών έφτασε στο αποκορύφωμά της τον 16ο και 17ο αιώνα. Ιστορικοί όπως η Irene Franken επισημαίνουν ότι οι συνθήκες κοινωνικών κρίσεων, όπως οι επιδημίες ή οι πόλεμοι, συχνά απαιτούσαν απλώς αποδιοπομπαίους τράγους. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, σκοτώθηκαν στη Γερμανία. Στην Κολωνία, για παράδειγμα, 34 γυναίκες, δύο παιδιά και δύο άνδρες χρειάστηκε να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας των κατηγοριών για μαγεία. Συχνά ήταν γυναίκες από φτωχά υπόβαθρα που θεωρούνταν εύκολοι στόχοι, κάτι που τονίζει στις αναλύσεις του το kliotop.hypotheses.org.

Μαγεία και καταγγελία

Το βιβλίο «Hexenhammer», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1487, παρείχε την απαραίτητη νομιμότητα για τις διώξεις και περιείχε οδηγίες για ανάκριση και βασανιστήρια. Πολλές χριστιανικές πρακτικές δύσκολα μπορούσαν να διαχωριστούν από τη μαγεία, και έτσι συνέβαινε συχνά οι καταγγελίες από γείτονες ή γνωστούς να πυροδοτούν έρευνες. Το δημοτικό συμβούλιο της Κολωνίας πραγματοποίησε την αρχική έρευνα, η οποία στη συνέχεια διαβιβάστηκε στο αρχιεπισκοπικό δικαστήριο. Αν και οι αθωωτικές αποφάσεις ήταν δυνατές, αυτό το προνόμιο σπάνια επεκτείνονταν στους κατηγορούμενους.

Οι διαδικασίες ακολούθησαν ένα συγκεκριμένο πρότυπο που περιελάμβανε ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια για την απόσπαση ομολογιών. Χρησιμοποιήθηκαν δοκιμές μαγισσών, όπως το τεστ νερού, παρόλο που ήταν επίσημα απαγορευμένα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πίστη στις μάγισσες και τις δυνάμεις τους ήταν ευρέως διαδεδομένη. Οι ιστορικοί αναφέρουν πάνω από 40.000 έως 60.000 εκτελέσεις στην Ευρώπη, με περίπου το 80% των θυμάτων να είναι γυναίκες, κάτι που δείχνει επίσης εντυπωσιακά το δράμα αυτής της εποχής. Η Wikipedia προσθέτει ότι ο συναγερμός για τη μαγεία των μαγισσών και οι φόβοι που συνδέονται με αυτήν ήταν βαθιά υφασμένοι στην κοινωνική δομή.

Κληρονομιά του κυνηγιού μαγισσών

Τα αποτελέσματα αυτών των διώξεων εξακολουθούν να γίνονται αισθητά στην κοινωνία σήμερα, καθώς ο σεξουαλικός και κοινωνικός στιγματισμός εξακολουθεί να υπάρχει. Στο έργο του για το κυνήγι μαγισσών στην Κολωνία, ο Gerd Schwerhoff έδειξε ότι πολλές από αυτές τις ιστορικές διαδικασίες διαμορφώθηκαν όχι μόνο από τη δεισιδαιμονία, αλλά και από κοινωνικούς παράγοντες όπως η φτώχεια και η περιθωριακή ύπαρξη. Η διάλεξη, η οποία δημοσιεύτηκε επίσης στα Πρωτόκολλα Bensberg, προσφέρει μια εντυπωσιακή επισκόπηση και δείχνει πόσο λεπτή ήταν η γραμμή μεταξύ της υποψίας και της κρίσης.

Συνολικά, μένει να πούμε ότι η ιστορία του κυνηγιού μαγισσών στην Κολωνία και αλλού είναι μια σκοτεινή υπενθύμιση του τι μπορεί να προκύψει από τον κοινωνικό φόβο και την άγνοια. Ο προβληματισμός σχετικά με αυτά τα γεγονότα παραμένει ουσιαστικός προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί για τη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό στην εποχή μας. Τα μαθήματα του παρελθόντος δεν πρέπει να ξεχαστούν.