Triest lot: Soldaat Rohm vocht lange tijd tegen PTSD en depressie

Triest lot: Soldaat Rohm vocht lange tijd tegen PTSD en depressie

Op 3 juli 2025 maakte de kleine gemeenschap van Helmbrechts in de wijk Hof, Beieren, een tragisch incident mee dat licht wierp op het lot van een voormalige soldaat. Om 07.45 uur hoorden bewoners een doffe knal uit een tweegezinswoning. Angelika Rohm, de vrouw van de 50-jarige sergeant-majoor Reinwald Rohm, vond haar man levenloos in zijn hobbykamer. Hij maakte een einde aan zijn leven nadat hij jarenlang leed aan een posttraumatische stressstoornis (PTSS) en een ernstige depressie. De weg naar dit tragische besluit was lang en moeizaam, gekenmerkt door een vergeefse strijd om erkenning en steun van de Bundeswehr. Zoals [Image] meldt, was het verlies verwoestend voor het gezin en de gemeenschap.

Reinwald Rohm trad in 2000 toe tot de Bundeswehr en werd al snel een expert op het gebied van het opruimen van explosieven. Tijdens zijn missies in crisisgebieden als Afghanistan en Kosovo maakte hij traumatische gebeurtenissen mee die een diepe impact op hem hadden. Vooral een zelfmoordaanslag op soldaten van de Bundeswehr in Kabul in juni 2003 liet hem zichtbare littekens na. Deze ervaringen zouden er uiteindelijk toe leiden dat Rohm in een donkere periode belandde waarin hij zich isoleerde van zijn familie en zijn omgeving. Hij dronk meer en verloor dramatisch gewicht. Ondanks zijn beproeving werd zijn ziekte pas in 2022 officieel erkend en bood de Bundeswehr weinig compensatie. Rohm reageerde met protest op het besluit en eiste hogere toelagen, maar kreeg nog steeds te maken met afwijzingen.

Vecht voor erkenning en hulp

De zaak van Reinwald Rohm is niet het enige voorbeeld van de aanhoudende problemen waarmee veel veteranen worden geconfronteerd. Honderden getraumatiseerde soldaten vechten vaak jarenlang voor erkenning van hun psychische aandoeningen. Zoals [Tagesschau] opmerkt, krijgt slechts 10-20% van de mensen die getroffen zijn door PTSS de hulp die ze nodig hebben van de Bundeswehr. Dit stelt de instelling voor grote uitdagingen, niet alleen op het gebied van de rechten van soldaten, maar ook op het gebied van het werven van nieuw personeel. Veel getraumatiseerde veteranen voelen zich alleen en weten niet waar ze steun kunnen vinden.

Hoewel de Bundeswehr de afgelopen jaren vooruitgang heeft geboekt in de aanpak van psychische aandoeningen, blijft de kritiek op de bureaucratie en de lange procedures luid. Processen voor de erkenning van psychische aandoeningen duren gemiddeld 22 maanden en hebben talloze tegenstrijdigheden en verdere processen teweeggebracht. Uit recente rapporten blijkt dat ongeveer 30% van de aanvragen voor erkenning wegens psychische aandoeningen wordt afgewezen. Dergelijke cijfers wekken de indruk dat het aanspreekpunt voor veteranen een “derde oorlog” voert tegen de bureaucratie.

Een roep om hulp

Reinwald Rohm is niet de enige wiens beproeving een voorbeeld is voor velen. De zaak benadrukt het ernstige onvermogen om veteranen te steunen die voor hun land hebben gevochten. Het verlies van een dierbare is altijd pijnlijk, maar de samenleving kan en moet meer doen om de noodzakelijke hulp te bieden aan degenen die lijden onder de gevolgen van hun missie. Er wordt dringend gewezen op het aanbod van hulp voor mensen met depressie en suïcidale gedachten.

Zoals de gebeurtenissen rond Reinwald Rohm laten zien, is het van cruciaal belang om de problemen van veteranen serieus te nemen en eindelijk passende maatregelen te nemen die deze mensen en hun families de steun bieden die ze nodig hebben.