Przemysł stalowy w niebezpieczeństwie: politycy żądają doraźnej pomocy w poszukiwaniu pracy!

Przemysł stalowy w niebezpieczeństwie: politycy żądają doraźnej pomocy w poszukiwaniu pracy!

Na niedawnej konferencji prasowej po „Szczycie Stalowym” czołowi przedstawiciele niemieckiej polityki i przemysłu zebrali się, aby porozmawiać o wyzwaniach stojących przed krajowym przemysłem stalowym. Wśród obecnych byli kanclerz federalny Friedrich Merz, minister federalny Lars Klingbeil, Gunnar Groebler ze Stowarzyszenia Stali i Jürgen Kerner z IG Metall. Głównym tematem była potrzeba ceny energii elektrycznej dla przemysłu, aby zapewnić konkurencyjność przemysłu, co Friedrich Merz uznał za niezbędne dla przetrwania przemysłu stalowego w Niemczech. „Produkcja stali to kluczowa branża” – podkreślił Merz, zwracając uwagę na wiele firm i pracowników dotkniętych obecnym rozwojem sytuacji. Zdaniem Deutschlandfunk politycy muszą pilnie podjąć działania wspierające transformację w kierunku produkcji stali neutralnej dla klimatu.

Spojrzenie na liczby mówią same za siebie: produkcja stali surowej w Niemczech spadła w pierwszej połowie 2025 r. o około 12 procent, do zaledwie 17,1 mln ton – poziomu przypominającego kryzys finansowy z 2009 r. Branża stale zmniejsza swoje moce produkcyjne, a bez konkurencyjnych cen energii dziesiątkom tysięcy miejsc pracy grozi zniknięcie, ostrzega IG Metall. W 2024 roku branża stalowa odnotowała spadek sprzedaży o 5,3 mld euro, a warunki konkurencyjne znacząco utrudnia tania konkurencja z Azji, zwłaszcza z Chin, oraz polityka celna USA, jak podaje [Tagesschau.de/wirtschaft/unternehmen/stahlindustrie-zahlen-fakten-faq-100.html).

Wyzwania branży

Przemysł stalowy stoi w obliczu wielu przeciwności losu: wysokie koszty energii i presja taniej stali z Azji stanowią ogromne wyzwanie. Chociaż Niemcy są największym producentem stali w UE, europejska produkcja stali stanowi zaledwie 14 procent światowego zapotrzebowania, podczas gdy Azja pokrywa prawie trzy czwarte światowego zapotrzebowania na stal. Takie sytuacje są trudne dla krajowych producentów, dlatego też głosy takie jak sekretarz generalny CDU Carsten Linnemann głośno wzywają do wprowadzenia przez UE karnych ceł na politykę cenową chińskich konkurentów.

Zdaniem Groeblera rozwój ten dotknie regiony szczególnie dotknięte presją, gdyż wiele miejsc pracy w tym kraju zależy od rozwoju przemysłu stalowego. Około 4 miliony osób jest zatrudnionych w branżach intensywnie wykorzystujących stal, z czego około 90 000 jest bezpośrednio zaangażowanych w produkcję stali. Aby zapewnić pokój społeczny poprzez zachowanie miejsc pracy w przemyśle, konieczne jest zatem ponowne przemyślenie polityki.

Perspektywy i środki na przyszłość

Promykiem nadziei może być planowana dopłata przez państwo do cen energii elektrycznej dla przemysłu, która ma zostać wdrożona od 2026 roku i mogłaby stanowić ulgę dla energochłonnych przedsiębiorstw. Oprócz dużych firm, takich jak Thyssenkrupp, który planuje zmniejszyć zatrudnienie z 27 000 do 16 000 do 2030 r., inne firmy również próbują obniżyć swoje koszty poprzez działania oszczędnościowe w sektorze personelu. Na przykład Salzgitter planuje do 2028 r. roczne oszczędności w wysokości 500 mln euro, co może również doprowadzić do redukcji miejsc pracy.

„Jest wiele do zrobienia” – kontynuował Merz i niewiele wskazuje na ożywienie popytu, zwłaszcza w sektorach budownictwa i inżynierii mechanicznej. Presja tutaj jest ogromna i bez wsparcia polityków na szczycie jednomyślna opinia była taka, że ​​trudno będzie postawić branżę na nogi. Wezwania do natychmiastowych działań politycznych można usłyszeć głośno i wyraźnie.

Ogólnie rzecz biorąc, szczyt stalowy pokazuje, że nadszedł czas nie tylko na zakomunikowanie problemów, ale także na podjęcie konkretnych kroków w celu poprawy sytuacji. Przemysł stalowy jest i pozostaje centralną częścią niemieckiej gospodarki, a zabezpieczenie jego przyszłości jest obowiązkiem wszystkich graczy.