Η τέχνη στη σκιά του πολέμου: Καλλιτέχνης του Mannheim αναφέρει από την Τεχεράνη
Ο Mehrdad Zaeri, ένας καλλιτέχνης από το Mannheim, αναφέρει την κρίσιμη κατάσταση στο Ιράν μέσω email από τη φίλη του Shirani κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.

Η τέχνη στη σκιά του πολέμου: Καλλιτέχνης του Mannheim αναφέρει από την Τεχεράνη
Σε μια εποχή που τα πρωτοσέλιδα κυριαρχούνται από συγκρούσεις και φόβο, οι ιστορίες ελπίδας και αντίστασης τραβούν την προσοχή. Ο Mehrdad Zaeri, ένα δημιουργικό μυαλό από το Mannheim, βρίσκεται σε στενή επαφή με την κατάσταση στο Ιράν, όπου η κατάσταση είναι τεταμένη ενόψει μιας ισραηλινής επίθεσης. Ένας φίλος του, η Shirani, που ζει στην πολυώροφα συνοικία Ekbatan της Τεχεράνης, περιγράφει σε email τις τρομακτικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να υποφέρουν αυτή και οι γύρω της. Μιλάει για την καταπιεστική ζέστη, τον συνεχή φόβο και τις εκρήξεις, ο ήχος των οποίων ταιριάζει σε εφιάλτη. Η γυναίκα, που εργάζεται ως σεναριογράφος και δημοσιογράφος, σκέφτεται επίσης τον αναγκαστικό χωρισμό της από το θρησκευτικό γονικό της σπίτι και την πιεστική ανησυχία για τους φίλους και την οικογένειά της.
«Είναι αφόρητο», έγραψε σε μια επιστολή της με ημερομηνία 14 Ιουνίου. Στο ίδιο μήνυμα περιγράφει πώς αυτή και ο φίλος της Σ. μένουν ξύπνιοι τη νύχτα φοβισμένοι και ακούνε τις επιπτώσεις. Αν και οι γονείς της την προτρέπουν να φύγει στο βορρά, η Σιράνι δεν θέλει να εγκαταλείψει την αγαπημένη της Τεχεράνη, ακόμα κι αν το απαιτεί η κατάστασή της. Σκοπεύει να μαζέψει τα πράγματά της καθώς η πίεση και ο φόβος μεγαλώνουν γύρω της. Δύο μέρες μετά το πρώτο της γράμμα, πήρε τη γάτα ενός φίλου της που έφευγε από την πόλη για να τη βοηθήσει. «Το να ζεις μαζί σε περιόδους κρίσης είναι πρόκληση», λέει η Shirani, καθώς προσπαθεί να βρει εσωτερική γαλήνη διαχειριζόμενος το χάος γύρω της. Ο Mehrdad Zaeri επιβεβαιώνει αυτά τα συναισθήματα και επισημαίνει ότι πολλοί Ιρανοί έχουν μια διφορούμενη αντίληψη: ελπίδα για επιθέσεις κατά του καθεστώτος, σε συνδυασμό με θανάσιμο φόβο για τις πιθανές συνέπειες. Σύμφωνα με τον [SWR], ο ιρανικός λαός βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δύο μέτωπα: είτε πολεμά ενάντια στις καταπιεστικές δυνάμεις της χώρας του είτε προσπαθεί να ξεφύγει από τη φρίκη.
Λογοτεχνικές φωνές από το Ιράν
Τι συμβαίνει στη λογοτεχνία; Ο Gerrit Wustmann, ένας διάσημος ποιητής και ειδικός στη σύγχρονη ιρανική λογοτεχνία, έκανε αυτή την ερώτηση στον εαυτό του. Σημειώνει ότι αυξάνεται η ζήτηση των μέσων ενημέρωσης για λογοτεχνικά έργα που σχετίζονται με πολιτικά δρώμενα. Παρά τα εμπόδια της λογοκρισίας και της πολιτικής πίεσης, υπάρχει μια ακμάζουσα δημιουργική σκηνή, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Ο Wustmann προτείνει να ανακαλύψετε το περιοδικό «εκεί – σειρές ανάγνωσης για τη σύγχρονη περσική λογοτεχνία», το οποίο παρουσιάζει εντυπωσιακές ιστορίες που συχνά έχουν καφκικό ή σουρεαλιστικό χαρακτήρα. Παραδόξως, πάνω από το 90 τοις εκατό των έργων που υποβλήθηκαν ήταν από γυναίκες συγγραφείς, επιδεικνύοντας μια δυνατή γυναικεία φωνή στην ιρανική λογοτεχνία.
Σε αυτό το πλαίσιο, το έργο του Mehrnousch Zaeri-Esfahani δεν μπορεί να μην αναφερθεί. Οι αυτοβιογραφικές της ιστορίες αντικατοπτρίζουν τα κατώφλια του πόνου της διασποράς ενώ ταυτόχρονα χτίζει μια γέφυρα προς την πατρίδα. Το βιβλίο της «33 Arches and a Teahouse» πραγματεύεται το συναίσθημα του ταξιδιού και τη συνεχή αναζήτηση δομών που καθιερώνουν ταυτότητα. Στο μυθιστόρημα, που τελειώνει με τη στοιχειωμένη πρόταση: «Είμαι προσκυνητής από το Ισφαχάν, και το προσκύνημα μου ήταν να βρω ελευθερία και ειρήνη», συνδέει τη δική της ιστορία με τη συλλογική μοίρα πολλών Ιρανών. Αυτό συνέβη όχι μόνο λόγω του τραύματος της Πολιτιστικής Επανάστασης υπό τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, αλλά και λόγω των προσφυγικών εμπειριών της οικογένειάς της τη δεκαετία του 1980. Το έργο της αφορά επίσης τα αδιάκοπα ζητήματα της ελευθερίας και της εσωτερικής ειρήνης, τα οποία είναι σημαντικά όχι μόνο για την ίδια αλλά και για πολλούς συμπατριώτες της, όπως ξεκάθαρα ξεκαθαρίζουν οι αναφορές από [HSE] και [Deutschlandfunk Kultur].
Η ανάγνωση του συγγραφέα στο Πανεπιστήμιο Εκπαίδευσης της Χαϊδελβέργης στις 7 Ιουλίου στις 6:30 μ.μ., με ελεύθερη είσοδο, υπόσχεται όχι μόνο λογοτεχνική έμπνευση, αλλά και μια βαθύτερη εικόνα στα περίπλοκα στρώματα της ιρανικής ταυτότητας.