Suche
Mein Konto
Het geheime waterbeheer van het oude Arles ontcijferd!
In een huidige studie onderzoeken onderzoekers uit Mainz de oude watervoorzieningssystemen van Arles en hun geschiedenis.
Het geheime waterbeheer van het oude Arles ontcijferd!
Onderzoekers uit Mainz, Oxford en Innsbruck hebben in een spannende studie de geschiedenis van het indrukwekkende aquaductsysteem van Arles blootgelegd. De resultaten van dit uitgebreide onderzoek, gepubliceerd in het vaktijdschriftGeoarcheologiewerden gepubliceerd, bieden spannende inzichten in het eeuwenoude waterbeheer van de stad. Zoals uibk.ac.at meldt, waren isotopenmetingen met hoge resolutie aan kalksteenkorst de sleutel tot het ontcijferen van deze oude infrastructuur.
Door kalkafzettingen in aquaducten, bassins en loden leidingen te analyseren, konden wetenschappers het gebruik van waterleidingsystemen gedurende meerdere eeuwen volgen. Deze carbonaatarchieven zijn cruciaal voor het reconstrueren van de watervoorzieningsgeschiedenis van Arles. Het blijkt dat het Romeinse aquaduct door de eeuwen heen is herbouwd en voortdurend is onderhouden. Vanaf 3 v.Chr. In 200 v.Chr. zorgde een aquaduct vanaf de zuidflank van de Alpilles ervoor dat de stad van water werd voorzien. Bijna een eeuw later werd er vanaf de noordkant nog een aquaduct toegevoegd.
Technologisch meesterwerk uit de oudheid
Wat maakte oude ingenieurs precies zo succesvol? Zoals science-online.org aangeeft, was het noordelijke aquaduct een belangrijke toevoeging die kon worden geïdentificeerd aan de hand van architectonische overblijfselen. Wat bijzonder fascinerend is, is dat het zuidelijke aquaduct werd omgeleid om een krachtig watermolencomplex in Barbegal te bevoorraden. Deze strategische zet laat zien hoe flexibel en aanpasbaar het oude waterbeheer was.
Het grote bassin, dat oorspronkelijk diende als opvangbassin voor een aquaduct-arcadebrug, was essentieel voor de watervoorziening van de stad. In het begin van de 4e eeuw na Christus kreeg het aquaduct een grote restauratie op bevel van keizer Constantijn. Voor dit doel werden carbonaten uit de waterleiding gebruikt om het dak van de Thermen van Constantijn te bouwen. Dit thermale bad was een populaire ontmoetingsplaats voor de Romeinse samenleving in Arles.
Inzichten in de overblijfselen van de oudheid
De zeer stabiele zuurstof- en koolstofisotopen die werden geanalyseerd, helpen onderzoekers bij het bepalen van de depositieperioden en laten zien dat het aquaduct tot de 5e eeuw na Christus in bedrijf was. Bovendien transporteerden loden leidingen die door de rivierbedding van de Rhône liepen het waardevolle water naar de stad. Uit de wetenschappelijke gegevens blijkt dat de afzettingen in deze loden leidingen een vrijwel identieke isotopensamenstelling hebben als de aquaducten, wat de nauwe samenhang van de verschillende watervoorzieningssystemen in de regio benadrukt.
Over het geheel genomen biedt de studie een fascinerende kijk op de technologische en technische vaardigheden van de Romeinen in Arles. Het feit dat de watervoorziening zo complex en goed doordacht was, laat de harten van liefhebbers van geschiedenis en archeologie sneller kloppen. Voor meer informatie over de resultaten van het onderzoek en de onderzoeksmethoden kunt u kijken naar de publicaties op uibk.ac.at, science-online.org en archaeologie-der-zukunft.de.